این روزها از زبان های مختلف یا تلویزیون تنها آمار بیکاران و افزایش و گاهی اوقات کاهش آن را به زبان می آورند تا مردم فکر کنند هنوز افرادی هستند که به زور و با پارتی بازی سرکار می روند. زمانی که افراد بیکر این اخبار را می شنوند بیشتر از خود و درسی که خوانده اند، متنفر می شوند. 

در سال های گذشته زیاد شنیدیم که افرادی برای رسیدن به دانشگاه ها چه دود چراغ هایی خوردند تا یک تست بیشتر بزنند و در دانشگاه قبول شوند. بلافاصله هم بعد از دانشگاه سر هرکاری که دوست داشتند، از معلمی گرفته تا کارهای دولتی و به قول امروزی ها کارهای پشت میزی، رفتند. خوب حق شان هم بود.

عبدالهی فر جامعه شناس گلستانی در گفت و گو با خبرنگار ما اظهار کرد: از میان بیش از ۷۰ هزار نفر بیکار گلستانی، تعداد ۴۰ درصد آن فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند که این آمار روز به روز کم نمی شود که هیچ بیشتر هم می شود.

وی با بیان اینکه دولت برای استان گلستان ۲۰ هزار شغل را در سال جاری در نظر گرفته است، تاکید کرد: با حمایت های مختلفی که وجود دارد، می توانیم بخش مهمی از این سهم اشتغال را در بحث دانشگاه و دانشجویان شکل دهیم.

طبق مشاهدات انجام شده و حرف هایی که از جوانان بیکار گلستانی و مخصوصا خانواده های آنها شنیده می شود، کار برای جوانان شان نیست و هر کاری که می خواهند انجام دهند ربطی به رشته تحصیلی شان ندارد.

مثلا محمد صبویی که با ارشد فیزیک داشنگاه دولتی در مغازه کفاشی پدرش مشغول به کار است و یا زهره شکری که با لیسانس حقوق، عروسک میبافد و سر کوچه شان زیر سقف یک مغازه تعمیرات مبلی، عروسک هایش را می فروشد.

 این ها مدرک های تحصیلی خود را یا قاب کردند و هر روز با آه و حسرت به آن نگاه می کنند و پشیمان از درسی که خواندند یا با آن دارند شیشه پنجره خانه های مردم را تمیز می کنند. به هر حال هر چه است مدرک دردی از آنها دوا نمی کند. 

پدر یا مادرهایی که هر روز غصه فرزندان شان را می خورند و گریه می کنند که پسرم یا دخترم با تمام دانش و علمی که دارد باید در خانه بنشیند. فاطمه مولایی مادر ۳ فرزند حمید، حامد و راضیه که هر سه بیکار و خانه نشین هستند، یکی از آنها است.

این مادر که انگار غم دلش تازه شده بود، در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: فرزندانم هر سه از لحاظ علمی مدرک دارند اما همان طور که این همه روزنامه های نیازمندی را گوشه خونه میبینید، کاری نبود که بچه هایم زنگ نزده باشن ولی الان همه چی پارتی بازی شده. 

به گفته فارغ التحصیلان بیکار دانشگاهی، زمانی که دانشجویان نمی توانند وارد صنعت در حیطه درسی که خوانده اند و یا ایده هایشان در کتابخانه دانشگاه خاک میخورد، چه انتظاری از پیشرفت و تعالی کشور است.  

برخی معتقد بودند که صنعت باعث این است که فارغ التحصیلان بیکار می مانند و برخی مثل آقای حسین احمدپور که لیسانس حسابداری دارد، یک گلخانه  کوچک دارد که در آن میوه و گیاه های زیادی دارد و از آن درآمد زیادی به دست می آورد.

یا فاطمه سادات محسنی که با لیسانس روانشناسی مشغول تدریس موسیقی است و به قول خودش که می گفت: الان درآمدم اکثرا با هنر است، درحالی که اگر همچنان دنبال کار دولتی بودم حالا حالا ها باید منتظر می ماندم تا نوبتم شود و الان درآمدم از اوایلی که شروع به کار کردم خیلی بهتر است.

 با این حال اکثرا فارغ التحصیلان دانشگاهی به دنبال شغل های پشت میزی هستند و به دنبال مهارت های خود نیستند. عموم مردم تصور می کنند که کارهای پشت میزی به مراتب راحت تر و آسان تر از کار های دیگر بوده و بدون داشتن دغدغه است. 

جوانان ما به دنبال حمایت از طرف دولت مردان هستند، البته باید در نظر داشت که آنان نیز باید بتوانند با استفاده از مهارت های خود اشتغال زایی کنند.

امید داریم تا علاوه بر ارائه تسهیلات لازم به فارغ التحصیلان، جوانان نیز با تکیه بر مهارت و تخصص شان و با به کارگیری ایده ها و فکر های جدید خود، کشور را به سوی رشد و توسعه بهتر و سالم تر هدایت کنند.

 

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.