امروز؛ ایران- فلسطین در جام ملتهای آسیا
بزنگاه آخر!
دو تیم ایران و فلسطین تا کنون پنج بار مقابل هم قرار گرفتهاند که در این بین ۳ بار ایران برنده بوده و دو نبرد دیگر به تساوی کشیده شده است. ایران ۱۴ بار موفق به گشودن دروازه حریف شده و فلسطین تنها ۲ بار دروازه کشورمان را باز کرده است. این موضوع شاید نشان بدهد شاگردان امیر قلعهنویی کار سختی ندارند، اما واقعیت کمی پیچیدهتر است. فلسطین تیم سرسختی به نظر میرسد که در این تورنمنت از انگیزههای جانبی هم برخوردار است. آنها در آخرین بازی دوستانه خود برابر عربستان به یک تساوی ارزشمند یک-یک دست یافتند و نیز در دو بازی قبل از آن برابر استرالیا و ازبکستان تنها با یک گل بازنده بودهاند. بنابراین بازی امروز هم میتواند برای تیم ملی سخت شود، مخصوصا اگر بازیکنان در دقایق آغازین موفق به گشودن دروازه حریف نشوند.
دیگر وقت ندارید
این دوره از جام ملتهای آسیا را برای بسیاری از اهالی فعلی تیم ملی میتوان بزنگاه آخر قلمداد کرد. شخص امیر قلعهنویی در حالی روی نیمکت این تیم بازگشت که عملکردش طی ۱۰ سال گذشته بهشدت مورد انتقاد بوده و به دستاورد خاصی منتهی نشده است. بدون تعارف، بسیاری عقیده دارند مقطع فعلی دوران خزان کارنامه امیر است و او سزاوار اعتماد دوباره نبود، اما به هر حال این انتخاب صورت گرفته و امروز امیر قلعهنویی باید ثابت کند از نظر فنی آدم توانمندی است. اگر این تورنمنت به هر دلیلی از دست برود، دیگر هیچکس مرثیههای تکراری او در ۱۶ سال گذشته را باور نخواهد کرد؛ همان که هر روز میگفت در جام ملتهای ۲۰۰۷ در حقش ظلم شده است. بنابراین تورنمنت جاری برای امیر بسیار تعیینکننده است و عیار کلی کارنامه این مربی را مشخص خواهد کرد. همچنین برای خیلی از شاگردان امیر هم همین شرایط وجود دارد. با چشم غیرمسلح هم میتوان فهمید شمار زیادی از بازیکنان تیم ملی، بعد از جام ملتها شانس دیگری برای حضور در این تیم نخواهند داشت؛ از احسان حاجصفی و شجاع خلیلزاده تا شاید رامین رضاییان و کریم انصاریفرد و سایرین. طبیعتا آنها دوست ندارند دورانشان در تیم ملی بدون دستاوردی چشمگیر به پایان برسد. این کوه بزرگ از انگیزه، در مصاحبههای روزهای اخیر ملیپوشان هم به چشم میآید؛ جایی که اغلب آنها از اتحاد و همبستگی سخن میگویند و شرایط روحی و روانی فعلی را بیسابقه قلمداد میکنند. ببینیم فاصله حرف تا عمل چه اندازه است؟
قبولی، به شرط فینال
طی روزهای اخیر در مورد توقعات از تیم ملی هم زیاد صحبت شده است. برخی مطابق همان کلیشه کهنه عقیده دارند با توجه به زیرساختهای موجود، نباید از تیم ملی ایران انتظار بالایی داشت، اما به هر حال تیم ملی دوره قبلی جام ملتها هم با همین شرایط تا نیمهنهایی پیش رفت؛ موقعیتی که در ۲۵ سال گذشته سه بار تکرار شده است. به نظر میرسد تیم امیر قلعهنویی اگر قرار است از مردم نمره قبولی بگیرد، باید تا فینال بازیها بالا برود. او تیم مسن و بسیار باتجربهای را به قطر برده که غیر از نتیجهگیری، انتظار دیگری از آن نمیرود. فردا، فدای امروز شده؛ لااقل امروز را بسازید.