کافه ملاقات دوستانه

سیما کاظمی

کافه جام جم

جام جم

دنبال یه جای آروم برای صحبت بودیم، دوستم اینجا رو پیشنهاد کرد، خیلی شلوغ نبود. همون ابتدای نوشته‌ام بگم که ما برای خوردن نرفته بودیم اونجا و می‌خواستیم یک گپی بزنیم و این مورد هم برای خیلی‌هامون پیش میاد که بریم جایی یک چیز سبکی سفارش بدیم که به‌واسطه اون بتونیم بشینیم و صحبت بکنیم. بنابراین من هم این‌طوری شده که اومدم اینجا. مهماندار پرهیجانی داره که بعد از حساب کردن ما با ذوق و شوق نظر ما رو پرسید و وقتی من کاملا با جزئیات نظرم رو دادم تعجب کرده بود که این مشتری دیگه کیه! عجب اشتباهی کردم چونه این آدمو به حرکت در آوردم! البته ما چیز زیادی نخوردیم همونطوری که گفته بودم اما سالاد سزار سفارش داده بودیم که مجموعا خوب بود و همه چیزش به اندازه بود، اندازه یعنی مرغ و پنیر و سس‌اش کم نبود. چون اینها دقیقا مواردی است که خیلی تو سزار باهاش بازی میشه و نکته قابل تامل هم اینه که آیا مرغ تازه است؟ آیا خوب بوگیری شده؟ گاهی شک می‌کنم مرغ‌های مونده‌شون رو گریل می‌کنن میندازن رو سالاد و میدن به ما‌ها که خب خوشبختانه اینجا این‌طور نبود و طعمش مناسب بود. موهیتو هم معمولی بود و تزئین قشنگ و ساده‌ای با خیار داشت، نمی‌دونم چقدر درسته تزئین با چیزی که تو محتویات نوشیدنی نیست، اما تناسب رنگش خوب بود. موهیتو هم از اون نوشیدنی‌های باحاله. اولا که اسم‌های عجیب و غریب که می‌بینیم یه جورایی هول می‌شیم و می‌ریم سراغ اسم‌هایی که برامون آشنا هستن و طعمش هم ملموس. معمولا تو این مرحله لیموناد و موهیتو انتخاب می‌شن ریسک بد درست کردن این‌ها هم عموما کمه اما گاه چیزهایی خوردم با این نام که به لعنت خدا هم نمی‌ارزیده. قیمت‌ها هم متوسط بود و حساب ما با سرویس و ارزش افزوده سی و پنج تومن شد.