در این میان کرملین که تازه درگیر بیماری پاندمی شده بود، سخنان تسکین‌دهنده‌ای می‌گفت و تاکید می‌کرد که مردم روسیه از این بیماری زیاد آسیب نخواهند دید. در این میان همچنان اسامی کشته‌شدگان روسیه در جنگ جهانی دوم روی صفحات تلویزیون نقش می‌بست. در پایان ماه مارس، زمانی که دیگرویروس  کرونا جولان خود را شدت بخشیده بود، اسامی ناگهان از روی صفحات تلویزیون محو شدند. ناگهان روسیه از خواب شیرین پیروزی بر آلمان نازی بیدار شد، چراکه یک دشمن موذی و جدی‌تر درحال پیشروی بود.

بیماری پاندمی با قدرت به مسکو رسید، آن هم درحالی‌که روسیه خود را برای جشن‌های روز نهم ماه مه آماده می‌کرد؛ روزی که فارغ از تفاوت‌های سیاسی، برای روس‌ها بسیار حائز اهمیت و مایه افتخار آنها است. زمان‌بندی شهر را در وضعیتی عجیب قرار داده و فعالیت‌ها را به حالت تعلیق درآورده است. مهمانی بزرگ لغو شده اما این شهر بزرگ که زیبای وحشی نام دارد، برای جشن بزرگ به سکوتی سنگین فرو رفته است. نسخه‌هایی از پرچم‌های قرمز رنگی که در سال ۱۹۴۵ در بالای رایشستاگ به اهتزار در آمده بودند، حالا در سکوت مرگبار مسکو به رقص در آمده‌اند. بیلبوردهایی که در شهر خبر برگزاری کنسرت‌ها، نمایش‌ها، اکران‌ها و سرودهای ملی را اعلام می‌‌کرد، دیگر سر وقت خود برگزار نشدند. البته جنگنده‌ها و هلی‌کوپترهای نظامی روز شنبه همچنان پروازهای نمایشی خود را انجام دادند اما سرگی سوبیانین، شهردار مسکو از مردم خواست که برای تماشای برنامه از خانه‌های خود بیرون نیایند. تلویزیون دولتی که حالا عمده خبرهایش به ویروس کرونا اختصاص دارد، همچنان اسامی کشته‌شدگان جنگ جهانی را زیرنویس می‌کند. کامیون‌های نارنجی رنگ که به‌منظور ضدعفونی کردن خیابان‌ها فعالیت می‌کنند، روی بدنه خود کلمه «پیروزی» را حک کردند اما همزمان یادآور این موضوع هستند که بزرگ‌ترین جشن و شادی روس‌ها لغو شده است. خودروهای پلیس نیز در سطح شهر تردد می‌کنند و مدام با کلمه شهروندان محترم از مردم می‌خواهند خانه‌های خود را بی‌جهت ترک نکنند. از پشت بلندگوهای این خودروها به مردم توصیه می‌شود که هم هوای سلامتی خود را داشته باشند و هم‌شهر‌های خود را با رعایت اصول قرنطینه مبتلا به بیماری نکنند.

سوبیانین، شهردار مسکو در ماه مارس محدودیت‌ها را اعلام و شهر را تعطیل کرد. حتی این محدودیت‌ها بیشتر از شهرهایی مانند نیویورک و لندن در نظر گرفته شد. تمامی پارک‌ها، رستوران‌‌ها و مغازه‌ها‌‌ به جز آنهایی که مواد ضروری و خوراکی یا دارو می‌فروشند‌‌ تعطیل شدند. این قوانین درست در روزهای آخری که مسکو از یخبندان زمستانی رنج می‌برد، اعلام و اعمال شدند و هیچکس حق بیرون آمدن از خانه خود را ندارد، مگر صاحبان حیوانات خانگی که تا شعاع صد متری می‌توانند حیوانات خود را برای گردش بیرون بیاورند.

در کشوری با قدمت طولانی از تاریخ پوچی‌گرایی و نهیلیسم، انتظار نمی‌رود مردم لذت‌جوی این شهر چندان از این قوانین دست و پاگیر خشنود باشند. به هر حال روسیه کشوری است که قوانین سختگیرانه دارد اما ضمانت پایین اجرایی آن، جبران‌کننده آن همه سخت‌گیری است. این به آن معنا است، حتی وقتی چیزی مجاز نیست، باز می‌توان آن را انجام داد. بیشتر اهالی مسکو، افراد کمابیش مطیعی هستند. وقتی مشخص شد که این یک تهدید واقعی است و حقه پروپاگاندای حکومت برای دور کردن مردم از اعتراض‌ها نیست، در خانه نشستند. این زمانی است که رفراندوم به پوتین قدرت بیشتری برای باقی ماندن در قدرت داد و او تا سال ۲۰۳۶ می‌تواند قدرت را در دستان خود نگه دارد.

این درحالی است که هنوز آمار و ارقام مبتلایان در آن زمان کمتر از ۷۰۰ نفر اعلام شده بود، اما پوتین اعلام کرد که این ویروس درحال گسترش است و تقریبا غیرممکن است که بتوانند مانع شیوع آن شوند. روسیه درحال‌حاضر بیش از ۱۸۷ هزار مبتلا دارد و تقریبا در هفته گذشته روزانه ۱۰ هزار نفر به آمار اضافه شده است. در این روزها که برای روس‌ها بسیار دارای اهمیت است، موضوع پیروزی تغییر کرده است. در خیابان‌های مسکو بیلبوردهایی با تم جنگ جهانی و سالروز پیروزی در سال ۱۹۴۵ دیده می‌شوند اما این‌بار به جای سربازان، تصاویری از پزشکانی می‌‌بینید که درحال جنگ با ویروس کرونا هستند و در آن به مردم پیغام می‌دهند: «در خانه بمانید.» در یکی از تصاویر عکس رئیس بیمارستان اصلی شهر مسکو دیده می‌شود. خود او نیز تست کرونایش مثبت بوده است. در روی بیلبوردی که عکس وی دیده می‌شود، به نقل از او نوشته شده است: «اینجا خطرناک‌ترین مکان است.»  اهالی مسکو، آنهایی که دارای خانه‌های ویلایی و ییلاقی هستند، از شهر خارج شده‌اند و قرنطینه خود را در آنجا می‌گذرانند اما بیشتر مردم مسکو مجبورند در خانه‌های خود بمانند و دورکاری کنند.  یکی از هنرمندان این شهر که شب‌ها برای پیاده‌روی از خانه مخفیانه بیرون می‌زند، می‌گوید که حس می‌کند وارد کارهای پارتیزانی شده است و برای مخفی ماندن از چشم پلیس خود را در بین درختان مخفی می‌کند. او که خواسته است نامش فاش نشود، تصریح می‌کند ترجیح می‌دهد که در روشنایی روز، درحالی‌که دست همسرش را در دست دارد، در شهر بچرخد و با کیسه‌های بزرگ خرید نیز به خانه بازگردد. البته روزنامه‌نگاران جزو معدود قشرهایی هستند که می‌توانند در سطح شهر تردد کنند و ترسی هم از ایست‌های بازرسی پلیس نداشته باشند، اما در خلوت شهر چندین بار توسط پلیس‌های زورگیر، مورد باج‌گیری قرار گرفته‌اند. روس‌هایی که قصد دارند از خانه خارج شوند، باید با دریافت یک کد چهار رقمی توسط گوشی‌های هوشمندشان اجازه خروج پیدا کنند. برخی اما برای دریافت اجازه خروج نگرانی بابت دریافت کد چهار رقمی ندارند و این افراد عمدتا شامل کسانی می‌شوند که صاحبان یا کارکنان کسب‌وکارهای ضروری، مانند نانواها هستند.

اخبار مرتبط