علیرضا جوادی در خبر آنلاین نوشت: بعد از حواشی و درگیری فراوان در لیگ برتر سال گذشته، فدراسیون فوتبال ایران به نقطه‌ای رسید که فهمید باید برای تامین امنیت ورزشگاه‌ها گام جدیدی بردارد و در مسیر تازه‌ای قدم بگذارد تا دیگر درگیری‌های روی سکو از خود بازی، اهمیت بیش‌تری نداشته باشند و مردم، فوتبال را برای لذت بردن تماشا کنند، نه اینکه برای زنده ماندن در استادیوم‌ها تلاش کنند و استرس آسیب دیدن در ورزشگاه را بکشند.

علامت سوال مقابل کل فوتبال ایران 

در حالی که در فوتبال ایران، زمان آغاز لیگ برتر نوزدهم مشخص نشده است، در لیگ‌های معتبر اروپایی، تیم‌ها رقبای خود را شناخته‌اند و می‌دانند در چه زمانی باید بازی کنند. در فوتبال انگلیس، اسپانیا و آلمان قرعه‌کشی انجام گرفته و زمان برگزاری بازها کاملا مشخص است و در فوتبال ایتالیا هم آخر این ماه میلادی قرعه‌کشی برگزار می‌شود و زمان برگزاری لیگ و پایان آن دقیقا مشخص است. اما فدراسیون فوتبال ایران، تاریخ آغاز لیگ برتر نوزدهم را مشخص نکرده تا تکلیف استادیوم ها مشخص شود.

حدود یک ماه است که تیم‌های لیگ برتری در تمرینات پیش‌فصل مشغول آماده‌سازی هستند و معلوم نیست تیم‌ها برای چه چیزی در حال برگزاری اردو هستند و باتوجه به کدام تاریخ، خود را برای شروع لیگ برتر آماده می‌کنند. ندانستن تاریخ شروع لیگ باعث می‌شود که تیم‌ها آمادگی کافی را نداشته باشند و احتمال مصدومیت بازیکنان افزایش پیدا می‌کند و این اتفاق هزینه‌های فوتبال ایران را افزایش می‌دهد. این موضوع قطعا برای باشگاه ها آزاردهنده است چراکه آن ها نمی توانند برنامه ای برای خود در نظر بگیرند و فعلا باید در انتظار تصمیم فدراسیون فوتبال بنشینند.

 چرا همه لیگ‌های ایران درست نشوند؟

تلاش‌ها برای هموار کردن مسیر ورود اصولی تماشاگران به ورزشگاه به نقاط مثبتی رسیده و فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ با فشار حداکثری در تلاش هستند تا از اتفاقاتی که در لیگ هجدهم رخ داد جلوگیری کنند و دیگر خبری از شنیدن اخبار درگیری و دعوا در لیگ برتر نباشد، اما سوال اصلی اینجاست که با توجه به اینکه فدراسیون تمام تلاش خود را به کار گرفته تا ورزشگاه‌ها درست شوند و سطح سخت‌افزاری باشگاه‌ها و استادیوم پیشرفت کند، چرا این فشار را به لیگ آزادگان و لیگ‌های پایین‌تر نمی‌آورد تا در این لیگ‌ها هم دیگر شاهد خشونت و درگیری نباشیم. برای مثال، باتوجه به سقوط سپیدرود رشت به لیگ آزادگان و حضور ملوان بندر انزلی در این لیگ، شاهد دو بازی جنجالی در این سطح هستیم و اگر ساختار ورزشگاه‌های این لیگ هم مانند لیگ‌ برتر درست نشود، ممکن است شاهد اتفاقاتی تلخ در این لیگ باشیم و تیم‌ها بیش از اینکه روی ارائه یک فوتبال دلچسب تمرکز کنند، روی حواشی و رفتار تماشاگرانشان تمرکز می‌کنند، و همین موضوع باعث می‌شود تا سطح مسابقات پایین‌تر برود و تفاوت میان لیگ‌ها بیش‌تر و بیش‌تر شود.

پایان لیگ مشکل دیگر لیگ نوزدهم

زمان‌بندی و برنامه‌ریزی لیگ برتر همیشه یکی از مشکلات اساسی سازمان لیگ بوده، به‌طوری که در چند سال گذشته، هیچ روند مشخصی را طی نکرده و تیم‌ها در یک سردرگمی مطلق نسبت به پایان لیگ قرار داشتند و این دقیقا، مخالف چیزی است که ما در لیگ‌های معتبر اروپایی مشاهده می‌کنیم. تاریخ پایان لیگ‌های اروپایی همیشه در بازه‌ای خاص قرار داشته تا تیم‌ها، بهترین عملکرد را در طول فصل و بهترین فرصت را برای آماده‌سازی داشته باشند، اما تیم‌ها در لیگ برتر ایران، بدون هیچ دیدگاهی نسبت به پایان فصل، لیگ را آغاز می‌کنند و این موضوع تبدیل به معضل ناشناخته‌ای برای باشگاه‌ها شده است. باشگاه‌ها با تقویمی که سازمان لیگ اعلام می‌کند، گیج و سردرگم می‌شوند، چراکه یک فصل را با اختلاف یک ماهه نسبت به پایان لیگ‌های اروپایی به اتمام می‌رسانند و یک فصل را هم همزمان با این لیگ‌ها تمام می‌کنند و این اتفاق در حالی رخ‌ می‌دهد که لیگ ایران نسبت به لیگ‌های معتبر اروپایی، تیم‌های کم‌تری دارد و در نتیجه بازی‌های کم‌تری هم در آن انجام می‌شود، اما این اختلاف در هر فصل متغیر است و این نشان از بی‌برنامه‌گی سازمان لیگ دارد. این فصل باتوجه به تاخیر حدود دو هفته‌ای و مسابقات مقدماتی جام جهانی، می‌توان انتظار داشت که لیگ برتر ما، حتی نسبت به لیگ‌های معتبر اروپایی هم دیرتر به اتمام برسد.

باتوجه به این تاخیر و نبودن هماهنگی در سازمان لیگ و فدراسیون برای پیاده‌سازی یک طرح درست، باید دید آیا لیگ برتر ایران به موقع به پایان خواهد رسید و آیا مجموعه‌ها و نهادهای مربوط به فوتبال برای حل مشکل تماشاگران به‌صورت ریشه‌ای تلاش خواهند کرد یا به قول دادکان، رئیس اسبق فدراسیون فوتبال، باید یک سال در این فوتبال را بست تا شرایط از این بدتر نشود و شاید رو به بهبودی رود.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.