پیکر وحید حیاتی به سوی خانه ابدی بدرقه شد
شهرام شکیبا مجری مراسم خاکسپاری مرحوم وحید حیاتی در سخنانی گفت: روزگار خیلی بدی شده است. ما حالا یکی یکی رفقای هم سال، هم سن و هم نفس خودمان را بدرقه می‌کنیم. امروز رفیقی را بدرقه می‌کنیم که صدای خنده‌هایش همیشه در این ساختمان برایمان شنیدنی بود. چه موقعی که اینگونه ساخته شده و چه موقعی که هنوز نیمه‌کاره بوده است و این پایین دفاتری را تدارک کرده بودند. ریش همیشه تراشیده و سبیل خیلی مرتب رشک برانگیز، صورت سفید و درخشان، خنده همیشگی، لهجه غریب و کششی که به آکسان ته کلمات جمله‌اش می داد، وحید حیاتی را همیشگی در یاد ما زنده نگه می‌دارد.
وحید حیاتی از این به بعد در فضای هنر اصیل کشور بیشتر حضور خواهد داشت
میلاد عرفان‌پور، مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری به عنوان اولین سخنران مراسم خاکسپاری وحید حیاتی هنرمند موسیقی کشورمان گفت: هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق….. ثبت است بر جریده عالم دوام ما. عرض سلام، ادب و تسلیت خدمت همه عزیزان حاضر و خانواده محترم حیاتی، همه دوستان، همه اهالی موسیقی و همه کسانی که از دیروز که خبر درگذشت وحید حیاتی را شنیدند، داغدار و منقلب هستند. چه بسیار استادان و برجستگان هنر روزگار ما که تماس گرفتند و با حالت منقلب و گریان از وحید عزیز می‌گفتند. تسلیت واقعا واژه‌ای نیست که از پس کم کردن آلام این خانواده بزرگ برآید.
وی افزود: یادم می‌آید آقا وحید عزیز همیشه ذکر خیر مادر را داشت و احوالات مادر را می‌گفت. ما بسیار مشتاق این بودیم که مادر را زیارت کنیم اما نه در این حال. در یک حال بهتری. مرحوم حیاتی می‌گفت مادر چقدر اهل قرآن، دل و معنا است. معنایی که ما زمینی‌ها و امثال بنده حقیر از حیات می‌دانیم صدای نبض، صدای تپش قلب و علائم زیستی این‌چنینی است اما معنایی که اهل ملکوت و قرآن از حیات می‌دانند، چیز متفاوتی است از این جهت گمان نکنیم اگر امثال وحید که مرگ در کنار نام آنها کلمه غریبه‌ای است از میان ما رفتند، حیات آنها به پایان رسیده است. نه. همینطور که می‌بینید و در این فضای با شکوه و غمگین قابل مشاهده است، وحید حیاتی عزیز هنوز زنده است و امثال این عزیز که دلشان را سال‌ها در ایام حیات با معانی مقدس، مهربانی و رحمت روشن و زنده کرده‌اند، حالا حالاها از جمع ما نخواهند رفت.
مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری بیان کرد: خانواده محترم آقا وحید، همسر محترم او، مادر بزرگوار، پسر، خواهر و برادرانش بدانند آقا وحید انشاءالله از این به بعد در زندگی خانواده خودش، میان دوستان و فضای هنر اصیل کشور بیشتر حضور خواهد داشت. استادان ارجمند در جمع هستند و قطعا درباره آقا وحید بیشتر خواهند گفت و سابقه آشنایی دیرینی با ایشان داشته‌اند. من نمی‌خواهم خیلی درباره آقا وحید صحبت کنم ولی واقعا تلاشی که او سال‌های سال دلسوزانه برای هنر اصیل این مملکت داشت، از خاطره‌ها نخواهد رفت.
عرفان‌پور گفت: در پایان به نمایندگی از مدیریت محترم حوزه هنری که این چند روزه در سفری بودند و خیلی دوست داشتند در این جمع باشند، معاونت محترم حوزه که در جمع ما هستند و معاونین حوزه هنری از همه عزیزانی که در جمع ما هستند، تشکر می‌کنم.
پیام تسلیت رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی
در ادامه پیام مهدی دادمان رئیس حوزه هنری که در سفر سوریه است، خوانده شد. در این پیام چنین آمده است:«انا لله و انا الیه راجعون. خبر درگذشت همکار گرانقدرمان، آقای حیاتی بسیار تاثربرانگیز بود. این فقدان تلخ را خدمت خانواده محترم ایشان و مجموعه حوزه هنری تسلیت عرض می‌کنم. در جوار حرم مقدس اسوه صبر و مقاومت برای خانواده ایشان از حضرت زینب(س)صبر و تسلی مسئلت می‌نمایم. رحمت، مغفرت و رضوان الهی نثار روح ایشان باد.»
مرحوم حیاتی دوست داشت آواز به عنوان میراث باقی بماند
در ادامه این مراسم حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی به روی سن آمد و گفت: وحید حیاتی را من از دهه 70 و در روزگاری که ما جوان بودیم و او هم جوان‌تر می‌شناختم. حیاتی چهره‌ای متبسم، شاداب، پر انرژی و تأثیرگذار داشت. مهربانی از همه وجود او متشعشع بود. هر کس وحید حیاتی را حتی یک بار دیده باشد گواهی می‌دهد که چهره متبسم و مهربان او در ذهنش حک شده است.
وی افزود: روزگاری که وحید حیاتی تازه به حوزه هنری آمده بود، خیلی پر انرژی بود. من هم گاهی توفیق داشتم و او را در برنامه‌های مختلف می‌دیدم. وحید حیاتی در خانه موسیقی، همکار و هم‌یار مهربان ما بود. او مددکاری قابل اتکا و اعتماد برای من بود و دل در گرو فرهنگ و هنر راستین این سرزمین داشت. یادم نمی‌رود که با چه حرارت، شوق و انگیزه‌ای برنامه شب‌های آواز ایرانی را که قرار بود در حوزه هنری اجرا شود، توضیح می‌داد و دوست داشت آواز به عنوان میراث باقی بماند.
نوربخش بیان کرد: قطعا وحید حیاتی هم اکنون در بهترین جای نظام هستی نظاره‌گر ماست چرا که آنچه که ما از اولیای دین شنیده‌ایم، در وجود او بود. مگر دین غیر از اخلاق و مهربانی است.
حسن آزاده‌فر، استاد موسیقی در بخش دیگری از مراسم خاکسپاری وحید حیاتی گفت: رسم دنیا بر آن نیست که هنرجوی قبل از معلم برود. ای کاش هیچ پدری رفتن فرزند را نبیند و هیچ معلمی رفتن هنرجوی خودش را نبیند. وحید حیاتی از جمله هنرمندانی بود که بسیار با اخلاق بود. اساتید حاضر و معلم‌های عزیز می‌دانند که بیشترین بخش و تاثیرگذارترین بخش هنر، اخلاق هنرمند است. محمد اسماعیلی یک روز سر کلاس گفت: حسن جان، سعی کن سالم در موسیقی بمانی، بقیه موضوع حل است. خیلی‌ها ساز می زنند و آواز می‌خوانند اما کسی تاثیر بیشتری در جامعه دارد که با اخلاق‌ترین باشد.
رضا مهدوی نیز به عنوان آخرین سخنران مراسم خاکسپاری وحید حیاتی گفت: خدا را شکر که وحید حیاتی در چنین وضعیت و هیبتی تشییع می‌شود. او حسن خلق و جاذبه داشت. حیاتی در کنار هنرش روابط عمومی قوی و شخصیت بسیطی داشت که براساس آن دوست و دشمن را مجذوب خودش می‌کرد و اگر کسی هم به او انتقادی داشت، با مهربانی ذکر می‌کرد چرا که در بین ما زیاد است، وقتی از کسی دلخور هستیم ناراحتی مان را با تشر و عصبانیت خالی می‌کنیم و شاید بعدها پشیمان شویم. وحید جان درون سلیم و پاکی داشت و به عنوان شخصیتی معتمد و کار بلد شناخته می‌شد. او به عنوان یک نیروی خلاق با دغدغه کار و زندگی در کنار ما بود و سال‌ها پیش که بحث تعدیل نیرو در حوزه هنری مطرح شد، او درخواست کرد که از حوزه برود و من قویا با درخواست او مخالفت کردم و گفتم دیگران هم نباید بروند، اشتباه می‌کنند. شما بازوی اجرایی و دست راست ما هستید و هر کاری را که بهتان می‌سپریم، جدای از مسئولیت و میز خاصی که دارید، به درستی انجام می‌دهید. حوزه هنری به تو افتخار می‌کند.
او افزود: وحید حیاتی سال‌ها سختی کشید و بیماری جسمی داشت ولی این امر باعث نشد که ارادت او به هنر و دوستانش کم شود.
کارنامه پر بار وحید حیاتی باید ماندگار شود
سید علیرضا میرعلی‌نقی نیز به آشنایی دیرینه خود با وحید حیاتی اشاره کرد و گفت: دیدار با وحید حیاتی عین زندگی بود. من از دوستان و همکاران او خواهش می‌کنم به صورت مکتوب و ماندگار کاری کنند که کارنامه پر بار وحید حیاتی در جایی ماندگار شود تا آیندگان بداند ما چه شخصیت‌های سلیم و با اخلاقی داشتیم.
پیکر مرحوم وحید حیاتی بعد از قرائت نماز میت از محل حوزه هنری به سمت آرامگاه ابدی اش در بهشت زهرا رفت.
وحید حیاتی که از سال 1370 با فراگیری نوازندگی دف و تنبک نزد حسن آزاده‌فر پای در وادی موسیقی گذاشت و سپس با حضور در محفل تدریس استادانی چون مهرداد کریم خاوری، فردین کریم خاوری، بابک مدرسی، محمد محرابی، علی منتظری و امیر اسلامی تجربه کسب کرد، هم اکنون در حضور دوستان و همکارانش رهسپار خانه ابدی‌اش شد. او در سال‌های اخیر در مرکز موسیقی حوزه هنری فعالیت می‌کرد.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
