«نه »به قیمت‌گذاری دستوری تایر
به‌رغم رشدی که در تولید تایر کشور اتفاق افتاده، واقعیت این است که در شرایط کنونی تولیدکنندگان تایر در شرایط بسیار نامطلوبی قرار دارند و عمده‌ترین علت این اتفاق را باید در بالا بودن قیمت تمام شده تولید جست‌وجو کرد که عملا باعث شده تا تولید فاقد صرفه اقتصادی باشد. دلیل این مساله هم به افزایش قیمت ارز و افزایش نرخ مواد اولیه داخلی و خارجی برمی‌گردد. حتی اگر میزان تولید کارخانه‌های تایرسازی در سال گذشته انتشار پیدا کند متوجه خواهید شد که بیشتر آنها زیان کرده‌اند.
از سوی دیگر مساله صادرات در ایران با مشکل مواجه است. با وجود اینکه تولید تایر در ایران در بیشتر سایزها بیش از نیاز کشور است، متاسفانه وزارت صنعت اجازه صادرات تایر را نمی‌دهد و به صورت محدود صادرات را به کارخانه‌ها اختصاص می‌دهد. در صورتی که چنانچه این محدودیت برداشته شود، شرایط ارزآوری برای کارخانه‌ها فراهم می‌شود و شرکت‌ها می‌توانند مواد اولیه مورد نیاز برای تولید را وارد کنند. انتظار داریم وزارت صنعت، معدن و تجارت با توجه به مشکلات کارخانه‌های تایرسازی، ممنوعیت یا محدودیت صادرات را لغو کند. در این میان نباید از اهمیت توافقات هسته‌ای بر صنعت تایر غافل بود. قطعا در صورت احیای مذاکرات برجام، می‌توان از فناوری شرکت‌های بزرگ تولیدکننده تایر و همچنین تولیدکنندگان بزرگ مواد اولیه بهره برد که منجر به رشد و توسعه صنعت تایر ایران خواهد شد اما اگر مذاکرات به نتیجه منتهی نشود، قطعا شرایط تولید سخت‌تر می‌شود و به صورت مستقیم روی صنعت تایر تاثیر خواهد گذاشت. برخلاف تصور برخی از مردم و مسوولان، افزایش قیمت تایر نه تنها سودآوری را برای تولیدکننده به همراه ندارد، بلکه به دلیل کاهش تقاضا در بازار، به تولید آسیب جدی وارد می‌کند. وقتی هزینه‌های تولید به دلیل افزیش نرخ مواد اولیه و همچنین بالا رفتن ارز افزایش پیدا می‌کند، تولیدکننده مجبور به اعمال افزایش قیمت خواهد بود و این مساله قطعا به مصرف‌کننده فشار مالی مضاعفی وارد می‌کند. در واقع کارخانه‌ها از این بابت سود نامتعارفی نمی‌برند، ما با قیمت‌گذاری دستوری دولت قرار بوده که ۱۷ درصد سود داشته باشیم که این ۱۷ درصد سود برای اغلب کارخانه‌ها در پایان سال گذشته به دلیل هزینه‌هایی که متحمل شده‌اند و متاسفانه در قیمت‌ها اعمال نشده، به صفر رسیده است.
در سال جدید هم شاهد افزایش چند برابری بهای کالاهای مورد نیاز مثل دوده، نخ و همچنین کالاهایی هستیم که شرکت نفت و پتروشیمی تولید می‌کند. ضمن اینکه خرید مواد اولیه خارجی هم برای ما بسیار گران تمام می‌شود. علاوه بر این مساله دستمزد هم وجود دارد. همه اینها دست به دست هم داده تا اینکه قیمت تمام شده ما به شدت بالا برود و تنها کاری که توانسته‌ایم انجام دهیم این است که از بهمن گذشته تا خرداد ۱۴۰۱ همه کارخانه‌ها با ضرر تولید کرده‌اند اما خوشبختانه در خرداد موفق شدیم ۳۰ درصد افزایش قیمت روی تایرهای رادیال و ۲۵ درصد روی تایرهای کشاورزی بگیریم. با این حال اگر افزایش قیمت‌ها اعمال شود، تازه ما به قیمت تمام شده می‌رسیم. در واقع قیمت‌گذاری دستوری بدترین نوع قیمت‌گذاری است و پیشنهاد ما این است که قیمت‌گذاری دستوری از تایر حذف شود و کارخانه‌ها و انجمن صنفی تایر بتوانند محصولشان را با توجه به هزینه‌های تولید قیمت‌گذاری کنند. ما مطالباتی از دولت نداریم همین که کاری به کار ما نداشته باشند و اجازه بدهند ما تولیدمان را انجام دهیم و به صورت تدریجی برای محصولاتمان تعیین قیمت کنیم، بزرگ‌ترین لطف به ماست. قطعا هم انصاف را در قیمت گذاری رعایت می‌کنیم و بیشتر از ۱۵ تا ۱۷درصد سود در نظر نمی‌گیریم. در پایان لازم است به این نکته اشاره کنم که با تمام این اوصاف و به رغم وجود مشکلات متعدد نمی‌توان از توسعه فعالیت‌ها غافل بود. بزرگ‌ترین کاری که در گروه صنعتی رازی کردیم این بود که در سال ۱۴۰۰ خط تولید تمام سیمی رادیال با ۳۰ هزار تن در سال را افتتاح کردیم و این خط ۵۰۰ هزار حلقه تایر در سال تولید خواهد کرد که این تعداد تایر می‌تواند از واردات جلوگیری کند.
