برخلاف باتری‌‌‌‌‌‌های معمولی که وابسته به واکنش‌‌‌های شیمیایی هستند، این ابرخازن جدید، ‌‌‌ انرژی را با استفاده از الکتریسیته ساکن ذخیره می‌کند. محققان MIT، با اضافه کردن کربن سیاه (که یک ماده رسانای بسیار قوی است) به مخلوط بتن و پودر سیمان و آب، آن را درست کرده‌‌‌اند. درست مثل دو قطب یک باتری قابل شارژ، وقتی دو صفحه خازن به یک منبع برق متصل می‌‌‌شوند، انرژی ذخیره‌‌‌سازی می‌شود و وقتی به یک بار متصل می‌شود، انرژی ذخیره‌شده برمی‌‌‌گردد و برق تولید می‌کند. ادمیر مازیک، یکی از دانشمندان درگیر در این پروژه، این محصول را بسیار جذاب می‌‌‌داند، «چون از پرکاربردترین موادی که از گذشته در دنیای واقعی در دسترس انسان بوده‌‌‌اند، درست شده است.» کربن سیاه از دوران باستان برای بشر شناخته‌‌‌شده بوده و برای نوشتن طومارهای دریای مرده (دست‌‌‌نوشته‌‌‌های کهنی که مربوط به سده‌‌‌های سوم تا دوم پیش از میلاد است و عمدتا به زبان عبری نوشته شده و در کرانه شمال غربی دریای مرده کشف شده‌‌‌اند) از آن استفاده شده است.

مازیک در مورد فرآیند فرآوری این محصول توضیح می‌دهد: «آب به صورت سیستماتیک، از طریق واکنش‌‌‌های هیدراته شدن سیمان مصرف می‌شود و این هیدراته شدن، نانوذرات کربن را به طور اساسی تحت‌تاثیر قرار می‌دهد، چون این ذرات آب‌‌‌گریز هستند.» مازیک اضافه می‌کند که وقتی این مواد به خوبی با هم ترکیب شدند، «کربن سیاه تغییر ماهیت می‌دهد و کاربردش مثل یک سیم رسانا می‌شود». با اینکه محصول جدید نمی‌تواند به اندازه یک باتری معمولی انرژی را ذخیره کند، اما فرق مهمی که دارد این است که برخلاف باتری‌‌‌های معمولی که چند ساعت طول می‌‌‌کشد تا انرژی را ذخیره کنند، این ابرخازن تقریبا همان لحظه، به صورت آنی انرژی را ذخیره می‌کند. کل عناصری که در ابرخازن MIT استفاده می‌شود، ارزان و غیرسمی است و در سطح گسترده در دسترس است. باتری‌‌‌های سنتی معمولی، از مواد معدنی تشکیل شده‌‌‌اند که هم هزینه تهیه آنها بسیار بالاست و هم به اکوسیستم‌ها آسیب می‌‌‌زنند. یک بلوک ۴۵ مترمکعبی از این ماده، می‌تواند ۱۰ کیلووات ساعت انرژی را ذخیره کند که معادل مصرف برق روزانه یک خانواده است. اگر از این ماده در شالوده یک ساختمان استفاده شود، می‌تواند به اندازه یک روز انرژی تجدیدپذیر ذخیره کند.

اخبار مرتبط