صنعت آبزیان زیر ذره‌بین
بنابراین می‌توان گفت حدود ۱۰درصد از کل صادرات بخش کشاورزی از آن حوزه آبزیان است. ارائه تصویر آماری صنعت آبزیان بیانگر آن است که روند تولید محصولات این حوزه در شرایط مطلوبی قرار دارد و به راحتی می‌توان از پتانسیل‌های صادراتی حوزه آبزیان استفاده کرد. این مزیت‌ها در حالی وجود دارد که برخی دست‌اندازها مانع از بهره‌گیری از ظرفیت‌های بالقوه صنعت آبزیان شده است. براساس ارزیابی‌ها، به‌دلیل اینکه تولیدات متنوع و خُرد دارای تفاوت‌هایی هستند و محصول یونیک یکنواخت در این حوزه وجود ندارد، امکان صادرات آنها به‌صورت گسترده فراهم نیست و این امر مسیر صادرات را دشوار کرده است. این یک واقعیت است که شرکت‌های قوی و بزرگی در بخش آبزیان وجود ندارد و بزرگ‌ترین مشکل این است که زیرساخت‌های اصلی یک تجارت محکم فراهم نشده است؛ این درحالی است که سیاست‌گذاران همواره بر این موضوع تاکید دارند که تولیدکنندگان، محصولات را با خلق ارزش‌افزوده صادر کنند اما به‌دلیل نبود زیرساخت‌ها، دست یافتن به موفقیت‌های صادراتی بسیار محدود شده است. برای رفع این چالش، اتحادیه تولید و تجارت آبزیان در تلاش است که در جهت یکسان‌سازی و تجمیع و برندسازی شرکت‌ها گام بردارد تا تیم‌های یکنواختی شکل بگیرند. البته برای رسیدن به این هدف هم دست‌اندازهایی وجود دارد. یکی از مشکلات حال‌حاضر، مشکلات فرهنگی است که شرکت‌ها نمی‌توانند با یکدیگر همکاری مستمر و در چارچوبی داشته باشند. به همین دلیل در تلاش هستیم که تولیدکنندگان و صادرکنندگان حوزه آبزیان را دور یک میز گردهم آوریم. نخستین گام این بود که تولید و تجارت را در کنار یکدیگر قرار دهیم تا بتوانیم در داخل مدیریت اتحادیه، ساختاری ایجاد کنیم که بخش‌های مختلف بتوانند مسائل و مشکلات خود را مطرح کنند. بنابراین بسترسازی یکی از گام‌هایی است که برداشته‌ایم. به‌طور مثال، اتحادیه تولید و تجارت آبزیان با سازمان دامپزشکی تفاهم‌نامه‌ای منعقد کرد که براساس آن هر صادرکننده حوزه آبزیان ملزم شد ابتدا از ما تاییدیه بگیرد تا سازمان دامپزشکی مجوز بهداشتی و صادرات را صادر کند. این یکی از گلوگاه‌هایی بود که با پرس‌وجو از سوی تولیدکنندگان و صادرکنندگان حوزه آبزیان شناسایی شد و با این تفاهم‌نامه توانستیم از آن عبور کنیم.
