وی افزود: در ایران، احداث سد در آینده برای توسعه کشاورزی با توجه به وضعیت اقلیمی کشور، کار اشتباهی است؛ اما برای دستیابی به اهداف و منافع دیگر مانند تولید برق، مدیریت منابع آب حوضه آبریز و کنترل سیلاب هنوز ساخت گاه‌های مناسبی وجود دارد. رضازاده با اشاره به پیشینه شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران و زمینه فعالیت این شرکت گفت: شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران در سال ۱۳۶۸ باهدف سازمان‌دهی متمرکز طرح‌های بزرگ و پیچیده وزارت نیرو در سدسازی و احداث نیروگاه‌های برقابی تاسیس شد. مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران افزود: سد کرخه و مسجدسلیمان، جزو اولین طرح‌هایی بودند که این شرکت، آنها را اجرا کرد. همچنین، سدهای کارون ۳ و ۴، سد سیمره و... از دیگر طرح‌هایی است که شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران عهده‌دار آن است. رضازاده در توضیح اینکه آیا در طرح‌های خود از سرمایه‌های خارجی نیز استفاده‌شده، گفت: برخی از پروژه‌ها مانند سد و نیروگاه رودبار لرستان، سد و نیروگاه چم شیر با استفاده از فاینانس اجرا شده است. وی با تاکید بر اینکه به‌ تدریج حوزه فعالیت آب و نیرو گسترده‌تر شده، گفت: در ابتدا وظایف ما به‌طور عمده سدها و نیروگاه‌های برقابی بزرگ کشور بود اما تعدادی از طرح‌های مهم غرب کشور را نیز عهده‌دار شدیم. در حال حاضر ۱۱ طرح بزرگ در استان‌های غربی کشور در دست داریم. همچنین، برخی از طرح‌های انتقال آب، شبکه‌های آبیاری و زهکشی نیز به مجموعه توسعه منابع آب و نیروی ایران محول شده است. مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران درباره مهم‌ترین چالش پیش‌روی این شرکت، گفت: یکی از مهم‌ترین چالش‌های ما، تامین منابع مالی برای اجرای پروژه‌ها است. دیوان‌سالاری و کند بودن روند تصمیم‌گیری‌ها یکی دیگر از چالش‌های پیش روی ماست. معتقدم باید در نظام اجرایی کشور، قدرت انعطاف بیشتری برای تصمیم‌گیری و اختیارات گسترده‌تری به مجموعه‌هایی مانند ما داده شود. رضازاده افزود: از آنجا که طرح‌های ما طرح‌های توسعه‌ای بزرگی هستند، شرکت همواره با خارج از کشور در ارتباط است؛ بنابراین تحریم‌های اقتصادی روی فعالیت‌های شرکت‌هایی مانند ما تاثیرگذار است. البته در سال‌های اخیر تلاش کردیم میزان این تاثیرگذاری در کمترین حد باشد. وی با اشاره به وضعیت تامین مالی پروژه‌ها و مسائل مربوط به آن گفت: در گذشته سهم منابع عمومی دولت در اجرای طرح‌های ما سهم بیشتری بوده است اما هر چه جلوتر رفتیم این سهم کاهش یافت. در مقاطعی تلاش کردیم به‌وسیله اوراق مشارکت در منابع مالی خود ایجاد تنوع کنیم. در مقطعی اوراق مشارکت، بالاترین سهم اعتبارات شرکت را تشکیل می‌داد اما به دلیل اینکه بهای برق تولیدی به‌موقع پرداخت نشد و ما نتوانستیم بدهی‌های شرکت به سیستم بانکی را پرداخت کنیم، دیگر سیستم بانکی آمادگی پذیرش عاملیت ما را برای انتشار اوراق مشارکت ندارد. در حال حاضر، بیشترین سهم در منابع مالی شرکت مربوط به صندوق توسعه ملی است. وی همچنین درباره با بدهی‌های توانیر به شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران، گفت: شرکت توانیر به دلیل اینکه بخشی از درآمدهای خود را جهت پرداخت یارانه‌ها به دولت واگذار می‌کند، در پرداخت بدهی‌های خود دچار مشکل می‌شود. در حال حاضر حدود ۹۰۰ میلیارد تومان از شرکت توانیر بابت برق تولیدی پروژه‌های در دست بهره‌برداری طلبکار هستیم.

اخبار مرتبط