صادرات حامل‌های انرژی متنوع می‌شود

دنیای‌اقتصاد: کشورهای صادرکننده نفت و گاز راهی جز متنوع‌‌‌سازی صادرات حامل‌‌‌های انرژی ندارند که با توجه به مساله اقلیم، این امر می‌‌‌تواند فرصت خوبی برای کشورها باشد. حوزه انرژی درگیر مشکلات زیادی است. از عدم‌مصرف بهینه گرفته تا از دست دادن سهم بازار، تغییر ترکیب سبد انرژی، کاهش سرمایه‌گذاری‌‌‌ها و عوامل این‌چنینی، از مواردی هستند که اهمیت و داشتن استراتژی در دوران ‌گذار را دوچندان می‌کنند.

رئیس کمیسیون انرژی و محیط‌زیست اتاق تهران در گفت‌‌‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران، اظهار کرد: با توجه به تحولات و رویکردهای جدیدی که بر نفت و انرژی هیدروکربوری در حال ‌گذار است، باید استراتژی‌‌‌هایی برای دوران و شرایط ‌گذار مورد توجه قرار گیرد. رضا پدیدار تصریح کرد: این استراتژی در چند محور می‌‌‌تواند به تلاش برای حفظ بازار از طریق آزادسازی منابع هیدروکربوری به‌منظور صادرات تکیه کند و انرژی تجدیدپذیر با انرژی فسیلی در بخش داخلی مورد توجه باشد. همچنین می‌‌‌تواند به سرمایه‌گذاری در تولید و بازاریابی فرآورده‌‌‌های نفتی و گازی در بازارهای مصرف به جای صادرات نفت و گاز در بازارهای داخلی و خارجی تکیه داشته باشد. وی ادامه داد: بخشی از متنوع‌‌‌سازی اقتصاد به صادرات نفت و گاز و سرمایه‌گذاری در سایر بخش‌‌‌های پربازده مثل صنایع تولیدی، کشاورزی و بخش خدمات برای متنوع‌سازی منابع درآمدی دولت تکیه دارد. پدیدار معتقد است، کشورهای صادر‌کننده نفت و گاز راهی جز متنوع‌سازی صادرات حامل‌‌‌های انرژی ندارند و با توجه به رشد بخش گاز و اهمیت پیدا کردن موضوع اقلیم، این امر می‌‌‌تواند فرصت خوبی برای این کشورها فراهم کند. عضو هیات نمایندگان اتاق ایران درباره وضعیت ایران گفت: در ایران باید مساله حفظ سهم بازار نفت و حتی افزایش آن، صادرات فرآورده‌‌‌های نفتی و بخش پایین‌دستی به‌‌‌خصوص پتروشیمی و حداکثرسازی استفاده از ظرفیت خطوط لوله صادراتی گاز به شرطی که مصرف داخلی را کاهش دهیم، مورد توجه باشد؛ این می‌‌‌تواند گزینه خوبی در مقایسه با LNG باشد. وی درباره دلیل ای موضوع توضیح داد: فعلا هزینه و تکنولوژی آن را نداریم. چنانچه موضوع فشار حداکثری بر ایران از جانب آمریکا مطرح باشد، احتمالا تمرکز بر گرفتن بازارهای هدف، خطوط لوله انتقال گاز موجود مثل عراق، ترکیه و ارمنستان خواهد بود و این موضوع باید در دیپلماسی انرژی کشور مدنظر قرار گیرد. به گفته پدیدار، بخش اعظم منابع مالی برای توسعه اقتصاد ایران، به طور مستقیم یا غیرمستقیم از محل درآمدهای نفتی است و به طور کلی صنعت نفت به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های اقتصادی کشور، دارای دو فعالیت اصلی شامل اجرای پروژه‌‌‌ها و امور بهره‌برداری است. وی تاکید کرد: در بخش فعالیت‌‌‌های پروژه‌ای، صنعت نفت شاهد اجرای تعداد زیادی طرح‌‌‌ و پروژه بزرگ است. با وجود این، شواهد و اطلاعات نشان می‌دهد ‌درصد قابل‌توجهی از این پروژه‌‌‌ها از حیث دستیابی به اهداف و رعایت محدودیت‌های زمان، هزینه و کیفیت دچار نقصان هستند. پدیدار معتقد است برای عبور از این شرایط به دوران ‌گذار از نفت باید سه عامل شایستگی نیروی انسانی، قدرت مالی و توانمندی فنی را به عنوان عوامل کلیدی موفقیت پروژه‌‌‌های بالادستی صنعت نفت معرفی کنیم و در ادامه فعالیت‌‌‌ها در دیگر زمینه‌‌‌های رشد و توسعه مورد بهره‌برداری مستقیم قرار گیرند.