فوتبال را با «پا» بازی می‌کنند
انصافا قدرت نادر محمدی واقعا خیره‌کننده است و با نمونه‌های اورجینال اوت‌اندازی در ایران مثل علی علیزاده هم قابل‌مقایسه نیست. معلق‌زدن او هم این صحنه را زیباتر می‌کند و البته پیکان هم چند‌باری روی این اوت‌ها صاحب موقعیت گل شده، با این حال به جرات می‌توان گفت تکرار مکرر این داستان در منافات با روح فوتبال بود و همه را آزار داد. شاید در این بازی آنقدر که نادر محمدی با دست توپ را لمس کرد، پاهای این بازیکن به توپ نخورد. چه بسا حتی دریس و لک، دروازه‌بان‌های دو تیم هم اینقدر توپ را با دست جمع نکردند. داستان دیگر به طنز و هجو کشیده شده بود. بنده‌خدا محمدی آنقدر اوت انداخت که اواخر مسابقه به‌وضوح کم آورده بود و توپ‌هایش خراب می‌شد. حالا پرسش اینجاست که چنین نمایشی، چقدر در شأن «لیگ برتر» ایران است؟ مگر نه این است که فوتبال را با «پا» بازی می‌کنند و فوتبالیست‌ها بیش از هر چیز دیگری باید مهارت‌شان را در این زمینه نشان بدهند؟ خب این چه داستانی است که پیکان دارد؟ خود مسوولان تیم می‌گویند در نیم‌فصل اول کلا دو امتیاز روی پرتاب‌های بلند محمدی به‌دست آورده‌اند؛ پرسش اینجاست که اگر این ده‌ها اوت در نیم‌فصل اول به شکل درست پرتاب می‌شد و تیم روی زمین از آنها استفاده می‌کرد، حداقل همین دو امتیاز گیر پیکان نمی‌آمد؟
