اخبار پتروشیمی

شرکت سینوپک (Sinopec)، دومین شرکت بزرگ پتروشیمی جهان با درآمد سالانه بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار، نمونه‏‏‌ای موفق از تلفیق مدیریت دولتی با کارآیی بخش خصوصی است. این شرکت که در سال ۲۰۰۰ با خصوصی‏‏‌سازی بخشی از دارایی‏‏‌های دولتی چین شکل گرفت، اکنون با بیش از ۱۲۰۰ شرکت زیرمجموعه و ۶۰۰‌هزار کارمند، ۳۰‌درصد بازار پتروشیمی آسیا را در اختیار دارد. صنعت پتروشیمی کشور ما نیز، با ظرفیت تولید سالانه ۹۰میلیون تن و دسترسی به منابع غنی هیدروکربوری، پتانسیل بالایی برای پیاده‌سازی الگوی مشابه دارد. اما برخلاف سینوپک که توانسته مشارکت بخش خصوصی را به ۷۰درصد برساند، سهم بخش خصوصی در پتروشیمی ایران تنها ۲۵‌درصد است. این در حالی است که شرکت‌های خصوصی ایرانی در سال‌های اخیر توانمندی‏‏‌های قابل‌توجهی در مدیریت، نوآوری و بازاریابی از خود نشان داده‏‏‌اند.

در یک همایش تخصصی، ابعاد مختلف توانمندی شرکت‌های دانش‌بنیان در کاهش نیاز کشور به فناوری‌های صنایع نفت، گاز و پتروشیمی مورد بررسی قرار گرفت. مهم‌ترین نکته در این باره، اعلام ارجاع بیش از ۲ هزار قرارداد ساخت و خرید تجهیزات و خدمات به دانش‌بنیان‌ها بود که ابعاد مالی آنها حدود ۸۹۰ میلیون دلار و ۳۸ همت است.

رقابت در بازار متانول خاورمیانه وارد فاز تازه‌‌‌ای شده است. در حالی که ایران با ظرفیت ۱۵.۷ میلیون تنی، رتبه دوم تولید متانول جهان را در اختیار دارد، برنامه‌‌‌های توسعه‌‌‌ای روسیه برای افزایش ظرفیت تولید از ۵ به ۲۶.۵ میلیون تن، معادلات منطقه را دستخوش تغییر می‌کند. تحولی که می‌تواند سهم ۱۸ درصدی ایران از بازار جهانی را تحت‌تاثیر قرار دهد و حالا تولیدکنندگان داخلی را به سمت راهبردهای تازه سوق داده است.

صنعت پتروشیمی به عنوان یکی از صنایع مادر و پایه، نقش برجسته‌‌‌ای در اقتصاد کشور ایفا می‌کند. این صنعت کلیدی در ایجاد ارزش افزوده، تنوع‌بخشی به تولیدات، رونق صنایع پایین‌‌‌دستی و افزایش صادرات غیرنفتی تاثیر بسزایی دارد. اهمیت استراتژیک این صنعت به حدی است که در اسناد بالادستی و قوانین جاری کشور، همواره بر دو موضوع محوری تاکید شده است: نخست، کاهش خام‌فروشی نفت و گاز و دوم، تکمیل زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی.