فروپاشی دولت قاجار و استقرار دولت پهلوی از طریق کودتای نظامی، تحول بزرگی در گسست از الگوی اقتدار سنتی و حرکت به سوی تکوین نخستین دولت مدرن در ایران معاصر بود. دستور کار اولیه این دولت، نوسازی در همه ابعاد آن بود، ولی نقطه ثقل این فرآیند، نوسازی ساختار دولت، به عنوان موتور محرکه نوسازی جامعه، به شمار میآمد. این برنامه نوسازی، شباهتهای مشخصی به کارویژههای اجراشده از سوی دولتهای مطلقه اروپایی داشت.