رنجی

در نگاه اول به نمایشگاه طراحی‌های «روایت بنیادین» آنچه به چشم می‌آید تعداد اندک تابلوها و بزرگی آنهاست. اما از این روایت، می‌توان تصور معکوسی هم ساخت یعنی در سالن بزرگ گالری ایرانشهر تعداد زیادی طراحی در ابعاد کوچک‌تر نمایش داده شود و مخاطب به جای پنج شش اثر با پنجاه یا شصت طراحی زغالی در زمینه‌های سفید روبه‌رو شود. پس لابد بزرگی و کم بودن تابلوها، بزرگ‌نماییِ مطلوب هنرمند بوده است تا نظرمان را از تکثر و تکرار بچرخاند به سمت سکون و سکوت و تاکید.