کمتر از هفت ماه پس از صدور فرمان مشروطه، ظاهرا اولین اعتراض مردم به کمبود نان در شهر اصفهان صورت گرفت. معترضان فریاد میزدند و از گرانی نان شاکی بودند که در واکنش، انجمن ولایتی خروج غله از شهر را ممنوع اعلام کرد (چلونگر و همکار، ۱۳۸۵: ۲۹). این حکم، عوامل قدرت را در برابر هم قرار داد؛ بهطوریکه جمعی از سادات و تجار داخل انجمن ولایتی شدند و به اینکه آقایان حمل غله و گندم به یزد را به خود منحصر کردهاند، اعتراض کردند که کار به زد و خورد کشیده شد (رضازاده ملک، ۱۳۷۷: ۶۰-۵۹).