نقش دیپلماسی های بین المللی در جذب سرمایه برای کلانشهرها
دنیای اقتصاد-تبریز: برگزاری همایش بین المللی فرصت های سرمایه گذاری تبریز و نقش راهبردی این رویداد در تسریع و تسهیل سیاست های دولت و جریان سازی هدفمند برای تعاملات بین المللی کلانشهر های ایران را پر رنگ تر می کند.
امروزه بازیگران روابط بین‌الملل چندگانه و متنوع شده و اهمیت نقش‌آفرینی کلانشهر های ایران در ارتباطات بین ملت‌ها بیش از پیش محسوس است. کلان‌شهرهای ایران همانند دیگر کلان‌شهرهای جهان در حال تلاش به منظور بهره‌گیری از فرصت‌های جهانی‌شدن هستند فرصتی که در صورت نبود برنامه‌ریزی استراتژیک به مثابه جا ماندن از قطار پیشرفت است.
حضور علیرضا زاکانی شهردار تهران در اجلاس "راه ابریشم" در کشور چین و یعقوب هوشیار شهردار تبریز در ترکیه برای پیشبرد برنامه های همایش بین المللی فرصت های سرمایه گذاری تبریز نشان از فعال شدن دیپلماسی شهری ایران در ابعاد منطقه ای و جهانیست.
دیدار شهردار تبریز با رییس نمایندگی بازرگانی سفارت روسیه در ایران، سفیر ترکمنستان در ایران، سفیر تاجیکستان در ایران، سفیر هند در ایران، وزیرمختار و رایزن تجاری سفارت چین در ایران مدیرکل شرق اروپا و مدیترانه وزارت امور خارجه، سفیر جمهوری اسلامی ایران در گینه کوناکری، سفیر ایران در اندونزی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در ترکیه، سفیر آفریقای جنوبی در ایران، سفیر جمهوری کرواسی در ایران گام موثری در جذب و حضور سرمایه گذاران و مشارکت آنها در پروژه های سرمایه گذاری شهر تبریز به شمار می رود.
یکی از مباحث اساسی در توسعه‌ی شهرها و ایجاد زیرساخت‌های آن، حضور فعال بخش خصوصی برای مشارکت و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مدیریت شهری است. ضرورت گذر شهرداری‌ها از ساختار سنتی همگام با رفع خلاءهای قانونی در حوزه سرمایه‌گذاری شهری اجتناب ناپذیر بوده و لزوم اتخاذ شیوه‌های مناسب، کارآمد و عملگرا برای جلب نظر سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در اولویت است.
همچنین ورود حجم مناسب سرمایه به کشور، کاهش تورم، افزایش کـــــارایی اقتصادی، انتقال دانش، ایجاد مشاغل جدید با ورود ســرمایه های جدید و افزایش اشتغال را می توان از دستاورد های مهم توسعه دیپلماسی شهری دانست.
افزایش سرمایه گذاری مستقیم خارجی، کیفیت نهادها در کشورهای میزبان را به صورت مثبت و منفی تحت تأثیر قرار میدهد. شواهد رو به رشد نشان میدهد که تمایل کشورها به جهانی شدن روی کیفیت نهادی تأثیر دارد.
ورود سرمایه به کشور، دولت را به تعامل با سایر بازیگران اقتصادی در سطح ملی و فراملی وادار می کند. کشورهای در حال توسعه مانند ایران مبه طور معمول برای سرعت بخشیدن به فرآیند توسعه، بر راهبردهای توسعه بخشی تاکید دارند. در چنین شرایطی وجود محرک های بیرونی مانند معاهده های بین المللی و حضور شرکت های خارجی صادرات محور، برای تأمین واکنش هایی که منجر به توسعه پیوندها و تحولی مثبت در روابط عقب مانده میشود مانند کاتالیزور عمل میکند. بدین معنی که مجرایی برای ورود دانش و فناوری به کشور میزبان بوده و به دلیل ارتباط متقابل بین نهادها، میتوانند حرکت به سوی وضعیتی جدید مبتنی برسطح آموزش و مهارت را ایجاد کند که به افزایش کیفیت، بهره وری، بهبود زیر ساخت های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی منجر شود.
