درگذشت ایران‌شناسی که اوستا را ترجمه کرد
وی در سال ۱۹۴۵ در شهر دانشگاه سن‌پترزبورگ به دنیا آمد. پدر وی میخائیل ایوانویچ استبلین کامینسکی از زبانشناسان سرشناسی بود که عمده پژوهش‌هایش را به فرهنگ و زبان مردم اسکاندیناوی تخصیص داده بود. ایوان میخایلوویچ در دانشگاه همین شهر در رشته ایران‌شناسی فارغ‌التحصیل شد و مدتی را به کار معلمی و تدریس زبان روسی پرداخت. سپس در بخش خاورشناسی فرهنگستان علوم روسیه دوره دکترای خود را ادامه داد و مطالعه روی ایران را به‌طور جدی دنبال کرد و در سال ۱۹۷۱ از رساله دکترای خود با عنوان «آواشناسی تاریخی زبان وخی» دفاع کرد. وی را می‌توان از آخرین اعضای سرشناس مکتب ایران‌شناسی دانست که زمانی در شوروی بسیار پر رونق بود.
عمده پژوهش‌های کامینسکی در زمینه زبان‌های ایرانی بوده است، اما تحقیق در تاریخ و فرهنگ ایران به‌ویژه در دوران باستانی نیز برای وی خالی از جذابیت نبوده و به همین سبب در بسیاری از کاوش‌های باستان‌شناسی به‌عنوان پژوهشگر و متخصص حضور داشته است. او به زبان‌های مختلف ایرانی، مانند فارسی، خوارزمی، اوستایی، پارسی میانه و باستان، سغدی و زبان‌های پامیری آشنایی داشته و کتب و مقالات متعددی در رابطه با آنها به رشته تحریر درآورده است. کامینسکی از سال ۱۹۹۱ تا نوامبر ۲۰۰۶ کرسی ایران‌شناسی فرهنگستان علوم روسیه را در اختیار داشته است و مدتی در حدود ۱۱ سال از سپتامبر سال ۱۹۹۴ تا اوت سال ۲۰۰۵ به‌عنوان ریاست دانشکده خاورشناسی در همین فرهنگستان فعالیت کرد. کامینسکی در مدت مطالعات خود چندبار به ایران سفر کرد و در سال ۱۳۸۴ از وی به‌عنوان چهره ماندگار در ایران تجلیل به‌عمل آمد.
ارسال نظر