برگزاری اولین کنکور سراسری

با افزایش شمار متقاضیان برای ورود به دانشگاه و محدودیت شمار دانشگاه‌های کشور، لزوم برگزاری رقابتی برای گزینش دانشجویان ضروری به‌نظر می‌رسید. از ابتدای سال ۱۳۴۲ سنجش داوطلبان برای ورود به دانشگاه‌ها بر عهده هیات مسابقات ورودی دانشگاه‌ها بود و نخستین مسابقه که بعدها به کنکور معروف شد، در همان سال ۱۳۴۲ برگزار شد.

هر دانشگاه برای جذب دانشجو مستقل عمل می‌کرد و دانشگاه‌ها با گرفتن امتحانات ورودی خاص خود، دانشجویانی را می‌پذیرفتند. با تاسیس وزارت علوم و راه‌اندازی مرکزی به نام آزمون‌شناسی مقرر شد که این گزینش به‌صورت سراسری صورت گیرد. اولین آزمون سراسری به منظور پذیرش دانشجو برای رشته‌های تحصیلی متنوع دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی توسط مرکز آزمون شناسی (سازمان سنجش آموزش کشور فعلی) در ۱۵ مردادماه سال ۱۳۴۸ انجام شد. در آن هنگام داوطلبان با توجه به نوع دیپلم (ریاضی، طبیعی، ادبی)، رعایت شرایط و ضوابط پذیرش دانشجو و رعایت ضوابط پذیرش در رشته‌های متنوع دانشگاه‌ها و موسسات بر حسب علاقه خود پنج رشته تحصیلی را بنابر علاقه انتخاب می‌کردند. البته این انتخاب همزمان با برگزاری آزمون و پیش از اعلام نتایج نهایی صورت می‌گرفت. در این آزمون سوالات به‌صورت پاسخ‌های کوتاه طرح شده بود که البته منابع چندان مشخصی نداشت و اغلب برای داوطلبان ناآشنا بود.