درگذشت اسطوره‌شناس بزرگ

دکتر ملک مهرداد بهار در دهم آبان ۱۳۰۸ چشم به جهان گشود. وی پنجمین فرزند ملک‌الشعرا محمدتقی بهار بود. آن چنان که استاد خود نقل کرده‌اند، تحصیلات متوسطه را در دبستان جمشید جم و دبیرستان‌های فیروز بهرام و البرز به پایان رسانید. سپس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته ادبیات فارسی ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۳۶ تحصیلات دوره لیسانس را به پایان رساند.

در سال ۱۳۳۷ به انگلستان رفت و در سال ۱۳۴۴ مدرک فوق‌لیسانس را در رشته ایران‌شناسی از مدرسه زبان‌های شرقی و آفریقایی دریافت کرد. دکتر بهار پس از دو سال کار روی رساله دکتری، به علل مختلف به ایران بازگشت و سال‌ها بعد مدرک دکترای خویش را در رشته زبان‌شناسی با گرایش زبان ‌و ادبیات ایران باستان از دانشگاه تهران گرفت. سازمان امنیت با استخدام ایشان در دانشگاه‌ها موافقت نکرد و او بقیه عمر را به کارمندی ساده بانک مرکزی گذراند. از سال ۱۳۵۱ در فرهنگستان زبان به فعالیت پرداخت و پژوهشکده زبان‌های ایران میانه و باستان را شکل داد و طی هفت سال فعالیت در این فرهنگستان با همکاری پژوهشگران که برخی از ایشان زبان پهلوی را از او آموخته بودند، متونی را برای چاپ و انتشار آماده کرد. دکتر بهار از سال ۱۳۵۲ به‌صورت عضو هیات علمی مدعو در دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و چندی نیز در گروه تاریخ ادیان دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران درس داد. مرحوم دکتر بهار در ۲۲ آبان ۱۳۷۳ در پی ابتلا به بیماری خونی در سن ۶۵ سالگی در تهران چشم از جهان فروبست. از آثار او می‌توان به «پژوهشی در اساطیر ایران»، «جستاری چند در فرهنگ ایران»، «ادیان آسیایی» و «از اسطوره تا تاریخ» اشاره کرد.