آلکساندرا داوید-نئل؛ جهانگرد و محقق
او در ۲۴ اکتبر ۱۸۶۸ در سن مانده، واقع در امپراتوری فرانسه زاده شد. در ۱۸۷۱ به هنگام اعدام آخرین هواداران کمون پاریس در برابر دیوار کمونارد در گورستان پرلاشایز او سه ساله بود و دو سال بعد پدرش که یک جمهوری‌خواه بود همراه با خانواده به بلژیک مهاجرت کرد. نئل در ۱۸ سالگی از انگلستان، سوئیس و اسپانیا بازدید کرد و در انجمن عرفان مادام بلاواتسکی به مطالعه پرداخت. آشنایی وی با ایده‌های آنارشیستی و فمینیستی منجر به نگارش «برای زندگی» در ۱۸۹۸ شد. نئل در ۳۶ سالگی ازدواج کرد اما با شروع سفر به هند برای مطالعه در باب آیین بودایی در ۱۹۱۱ از همسرش جدا شد.
در ۱۹۱۲ به صومعه سلطنتی سیکیم رسید و در همان سال در کالیمپونگ با سیزدهمین دالایی لامای در تبعید دیدار کرد. دو سال بعد با آفور یونگدن ۱۵ ساله در یکی از صومعه‌های بودایی آشنا شد و بعدتر او را به پسرخواندگی خود برگزید.
طی سال‌های ۱۹۱۶-۱۹۱۲ در لاچن اقامت گزید تا در یک غار یوگای تبتی را تمرین کند. در۱۹۱۶ بدون داشتن اجازه‌نامه همراه با یونگدن و یک راهب راهی تبت شد تا دو مرکز دینی بزرگ را از نزدیک ببیند؛ یعنی صومعه‌های چورتن نیما و تاشیلهونپو واقع در شیگادزه، یکی از بزرگ ترین شهرهای جنوب تبت. در همان جا بود که با پانچن لیما ملاقات و سخت مورد استقبال وی قرار گرفت و سپس در سایر نقاط تبت به سیاحت پرداخت و از آنجا راهی سیاحت در سرزمین‌های خاور دور، صحرای گبی در مغولستان و... شد و در ۱۹۲۴ به‌صورت ناشناس مجددا وارد لهاسا شد. طی سال‌های ۳۷-۱۹۲۵ در اروپا اقامت گزید و مهم‌ترین کتابش «جادو و رمز و راز در تبت» را نوشت.
در ۱۹۳۷ راهی چین شد تا تائوئیسم باستانی را مطالعه کند؛ اما خود را در آنجا در میانه جنگ دوم ژاپن و چین دید و قحطی و بیماری‌های واگیردار و وحشت را در آنجا تجربه کرد. یک سال و نیم پس از آن راهی تبت شد و برای پنج سال گوشه عزلت گزید.
در ۷۸ سالگی به فرانسه بازگشت و شروع به نگارش کتاب‌های خود کرد. او در سپتامبر ۱۹۶۹ در ۱۰۱ سالگی در فرانسه درگذشت.
