شارلوت بارنوم، ریاضیدان و فعال اجتماعی
از این سال تا سال ۱۸۸۶ او در پیش‌دانشگاهی پسرانه‌ای در استنفورد و دبیرستان هیل‌هاوس به شغل معلمی پرداخت. در عین حال در رصدخانه ییل از ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ امور محاسباتی انجام می‌داد و یک کتاب در مورد سیستم کانی‌شناسی را بازبینی کرد. شارلوت از ۱۸۸۶ تا ۱۸۹۰ نیز برای فرهنگ بین‌المللی وبستر مقاله می‌نوشت و پس از آن به تدریس نجوم در کالج اسمیت روی آورد.
در 1890 او برای ادامه تحصیل در دانشگاه جان‌هاپکینز درخواست داد که آنها به دلیل زن بودن وی درخواستش را رد کردند. اما با پافشاری وی و حمایت یکی از استادان آن دانشگاه توانست –بدون ثبت‌نام رسمی و پرداخت هزینه- در کلاس‌های درس آنجا حاضر شود. دو سال بعد راهی نیوهیون شد تا تحصیلات تکمیلی خود را در ییل ادامه دهد و در 1895 اولین زنی شد که دکترای ریاضیات را از آن نهاد آموزشی دریافت کرد. رساله وی «توابع خطی یا وجوه ناپیوستگی» نام داشت.
پس از اخذ دکترا یک سال در کالج کارلتون در مینه‌سوتا تدریس کرد اما پس از آن از کار آکادمیک کناره گرفت و باقی عمر خود را صرف فعالیت اجتماعی، ریاضیات کاربردی و ویراستاری و نوشتن کرد.
او در 1898 به آکادمی آمارگری آمریکا پیوست و تا 1901 به عنوان محاسبه‌گر آماری برای دو کمپانی بیمه عمر در ماساچوست و فیلادلفیا کار کرد. در این سال شروع به همکاری با رصدخانه نیروی دریایی آمریکا در واشنگتن کرد. او در سال‌های بعد در وزارت کشاورزی، چاپخانه دانشگاه ییل و شماری دیگر از سازمان‌های دولتی و نهادهای آموزشی و خیریه در کنتیکت، نیویورک و ماساچوست فعالیت داشت. بارنوم در 1934 در میدل تاون درگذشت. کتاب «دختری که در خانه می‌ماند: دو یادداشت خطاب به اتحادیه تجاری زنان» (1911) نوشته وی است.
