جی. آرتور رانک، صنعتگر عرصه سینما
رانک از اعضای کلیسای متدیست بود و در سال‌های میانی عمرش شروع به نمایش فیلمهای دینی در مدرسه ساندی-که خود در آن تدریس داشت- کرد. این عمل به کلیساها و مدارس دیگر تسری یافت تا اینکه رانک در ۱۹۳۳ «انجمن فیلم دینی» را بنیان نهاد. این انجمن فیلم‌‌‌هایی را که رانک، خود ساخته بود توزیع می‌کرد و نخستین فیلم وی «استادکاری» نام داشت. رانک در راستای توسعه آرمان‌‌‌های متدیستی خود، کمپانی فیلمهای ملی بریتانیا را تاسیس کرد که اولین محصول تجاری آن «پیچ و تاب جزر و مد: Turn of the Tide» در ۱۹۳۵ تولید شد. در همین سال رانک همراه با دو فرد دیگر «استودیوهای فیلم‌سازی پاین وود» را در ملکی واقع در بکینگهام شیر راه‌اندازی کرد.
رانک با تجربه‌ای که از مشکلات توزیع «پیچ و تاب جزر و مد» به دست آورده بود پی برد کسانی که صنعت فیلم بریتانیا را در کنترل خود دارند، با صنعت فیلم‌سازی آمریکا گره خورده‌اند. نمایش فیلمهای آمریکایی در دوران منتهی به جنگ جهانی دوم، ۸۰درصد از سالن‌های سینمای بریتانیا را در اختیار گرفته بود.
در ۱۹۳۹ رانک سرمایه‌های تولید فیلم خود را در استودیو فیلم‌سازی پاین وود و استودیو فیلم‌سازی دنهام یکجا کرد. وی پیش‌تر در ۱۹۳۸ سینماهای زنجیره‌ای اودئون را خریده بود. در ۱۹۴۱ رانک مالکیت «گامانت بریتیش»-که متشکل از ۲۵۱ سالن سینما بود- و سینماهای زنجیره‌ای پارامونت را به دست آورد، تا جایی که در ۱۹۴۲ سازمان رانک ۶۱۹ سالن سینما را در اختیار خود داشت.
در دهه ۱۹۴۰ کمپانی‌هایی که در کنترل رانک بودند، برخی از برجسته‌ترین فیلمهای بریتانیایی آن دوران را تولید کردند که از آن میان باید به موارد زیر اشاره کرد: هنری پنجم (۱۹۴۴)، برخورد کوتاه (۱۹۴۵)، آرزوهای بزرگ (۱۹۴۶)، مسأله مرگ و زندگی (۱۹۴۶)، نرگس سیاه (۱۹۴۷) و الیور توئیست (۱۹۴۸). از دهه پنجاه به این سو، رانک بیشتر بر تولید فیلمهای سودآور و با هدف تسخیر بازار خانوادگی متمرکز شد که از آن میان کمدی‌های نورمن ویزدم و دکتر هو مشهور است. هر چند در این دوره هم چند فیلم جدی تولید شد: نامش را با غرور حک کن (۱۹۵۸)، یک شب به یادماندنی (۱۹۵۸) و قربانی (۱۹۶۱). رانک ۲۹ مارس ۱۹۷۲ در وینچستر درگذشت.
