شیخ آنتا دیوپ، مورخ سنگالی
با این حال اندیشه وی الگویی برای تفکر آفریقابرترانگارانه است. آثار وی بسیار بحث‌‌انگیز بوده و خود در دوران فعالیت حرفه‌‌ای‌اش استدلال می کرد که یک پیوستگی فرهنگی مشترک میان اقوام آفریقایی وجود دارد که مهم‌تر از توسعه متنوع گروه‌های قومی مختلف است که خود را در زبان‌ها و فرهنگ‌های آفریقایی نمایان ساخته است.
درباره آثار دیوپ سوالاتی در باب سوگیری فرهنگی مطرح شده است. دانشگاه شیخ آنتا دیوپ پس از مرگش به نام وی در داکار نام‌گذاری شده است.
آثار وی به مثابه نوشته‌هایی تجدیدنظرخواهانه و شبه تاریخی مورد نقد واقع شده است. با این همه منتقدان از آثار وی به مثابه ابزاری برای تولد نوعی «اسطوره‌‌شناسی سودمند سیاسی» یاد کرده‌‌اند. وی در ۲۹دسامبر ۱۹۲۳ در ناحیه دیوربل سنگال و در یک خاندان مسلمان اشرافی به دنیا آمد. ابتدا در یک مدرسه سنتی اسلامی آموزش دید و تا پیش از رفتن به پاریس توانست مدرک لیسانس خود را بگیرد.
در ۱۹۴۶ راهی پاریس شد تا ادامه تحصیل دهد. او دو سال بعد لیسانس فلسفه خود را در رشته فلسفه از دانشگاه پاریس گرفت. سپس در رشته شیمی به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۹۴۸ با نگارش مقاله‌‌ای با نام «چه وقت می‌‌توانیم از یک رنسانس افریقایی دم بزنیم؟» به جنبه‌های مختلف آفرینش هنری با توجه به زبان‌‌های آفریقایی پرداخت.
از دیدگاه وی زبان‌‌های آفریقایی را باید منبع نوزایش فرهنگ آفریقا به شمار آورد و فرهنگ آفریقایی را باید بر اساس مصر باستان بازسازی کرد؛ زیرا فرهنگ اروپایی بر اساس میراث بازمانده از یونان و روم باستان ایجاد شده است.
وی در ۱۹۴۹ رساله دکترای خود را به راهنمایی گاستون باشلار با عنوان «آینده فرهنگی اروپا» ارائه کرد. بعدتر در کتابی با عنوان «زمینه‌های مادرسالاری و پدرسالاری در روزگاران باستان» ایده‌های خود را تشریح کرد. از دیگر آثار وی باید به «بررسی مقایسه‌‌ای نظام‌های سیاسی و اجتماعی اروپا و آفریقا، از دوران باستان تا ظهور دولتهای مدرن» اشاره کرد.
وی در رساله‌ای که در ۱۹۵۴ نوشت استدلال میکند که سکنه مصر باستان سیاه‌پوستان بودهاند و زبان و فرهنگ مصری بعدها در غرب آفریقا گسترش یافته است. وی ۷ فوریه ۱۹۸۶ در داکار سنگال درگذشت.
