دو سبک زندگی در لندن قدیم

دو سبک زندگی بسیار متفاوت طی قرن هجدهم در انگلستان وجود داشت: ثروتمندان و تهی‌دستان. به دنبال انقلاب صنعتی که در اواسط قرن شروع شد، ماشین‌آلات جدیدی به‌وجود آمد که موجب صرفه‌جویی در زمان و باعث ثروتمند شدن برخی افراد شد. اوضاع طوری رقم خورد که ثروتمندان، ثروتمندتر می‌شدند و فقیرها، فقیرتر. بیکاری تشدید شد و دولت برای بهبود وضعیت بیکاران هیچ برنامه‌ای نداشت؛ به‌طوری‌که خیل بیکاران برای یافتن یک وعده غذایی یا مکانی گرم برای خوابیدن مشکل داشتند.

در اوایل قرن هجدهم از هر ۱۰۰۰کودک متولدشده در لندن تقریبا ۵۰۰کودک قبل از ۲سالگی جان خود را از دست می‌دادند که عمدتا به‌دلیل سوء تغذیه، آب بد، غذای کثیف و بهداشت نامناسب بود. یتیمان در خیابان‌ها پرسه می‌زدند و سربار جامعه محسوب می‌شدند. جمعیت به‌شدت در حال افزایش و شهر کثیف، پر سر و صدا و شلوغ بود. جمعیت لندن در سال۱۷۰۰ حدود ۶۰۰هزار نفر بود که در سال۱۸۰۰ به یک‌میلیون نفر رسید. ثروتمندان اقلیتی از این جمعیت میلیونی بودند که اغلب ثروت خود را به ارث برده بودند. آنها در عمارت‌های مجلل زندگی می‌کردند و سرگرمی عمده‌شان ترتیب دادن سور و سات و ‌میهمانی‌های شبانه و رفتن به سالن‌های اپرا و تئاتر بود. مردم فقیر رژیم‌های غذایی ساده و یکنواختی داشتند که عمدتا از نان و سیب‌زمینی تشکیل شده بود. در میان بیشترین جمعیت گوشت از جمله تجملات غیر معمول بود. در چنین اوضاع و احوالی، جرم و جنایت نیز موضوعی حاد بود که مردم لندن به‌صورت روزمره با آن سر و کار داشتند. در واقع گرایش به فعالیت‌های مجرمانه مکمل ضروری برای حفظ بقا بود.

منبع:

London Lives: Poverty, Crime and the Making of a Modern City, ۱۶۹۰–۱۸۰۰

Tim Hitchcock, Robert B.Shoemaker