دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی؛ امتیاز یا وبال گردن؟

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ این نظریه می‌گوید نقش دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی باعث افزایش ارزش آن می‌شود که صادرات ما را در بازارهای جهانی کمتر رقابتی می‌کند. تعرفه‌ها قرار است این مشکل را با کاهش ارزش دلار حل کنند. اما هر مرحله از این استدلال، محل تردید است. برای نمونه، تعرفه‌ها معمولا باعث تقویت دلار می‌شوند؛ زیرا عرضه دلار کاهش می‌یابد. حتی اگر تعرفه‌ها موجب کاهش ارزش دلار شوند، کاهش واردات به تنهایی باعث افزایش صادرات نمی‌شود.

آیا نقش دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی به صادرات ضربه زده است؟

در کوتاه‌مدت، افزایش تقاضای جهانی برای دلار می‌تواند نرخ ارز را بالا ببرد و صادرات را گران‌تر کند. اما این موضوع صرف‌نظر از علت تقاضای دلار اتفاق می‌افتد. اگر خارجی‌ها بخواهند تراکتور آمریکایی بخرند، دلار گران‌تر می‌شود و خرید رایانه آمریکایی برایشان سخت‌تر.

نه واقعا و مهم‌تر اینکه این اثر کوتاه‌مدت است. نرخ ارز ابتدا واکنش نشان می‌دهد، اما سایر قیمت‌ها نیز به مرور تطبیق می‌یابند و در بلندمدت با تمایل به برابری قدرت خرید (PPP) ارزش دلار تعدیل می‌شود.

برای درک بهتر، تصور کنید دنیایی با ارز واحد جهانی (مانند استاندارد طلا یا رمزارز باثبات متصل به دلار) وجود داشت. در چنین حالتی، افزایش تقاضا برای دارایی‌های آمریکایی عمدتا منجر به کاهش نرخ بهره داخلی یا افزایش قیمت دارایی‌ها در آمریکا می‌شد؛  نه تغییر در قیمت نسبی کالاهای آمریکایی از طریق نرخ ارز. در سیستم نرخ ارز شناور، نرخ ارز ابتدا حرکت می‌کند، اما اثر آن گسترده‌تر و متعادل‌تر می‌شود و سایر قیمت‌ها نیز با گذشت زمان تطبیق می‌یابند. بنابراین هیچ افزایش ارزش «اضافی» و دائمی وجود ندارد که به‌طور سیستماتیک رقابت‌پذیری تولیدات ما را تضعیف کند. 

برای خواندن متن کامل اینجا کلیک کنید