پرسش امروز
مارپیچ رشد تجدیدپذیرها
توسعهیافتگی در انرژیهای تجدیدپذیر به دور جدیدی از رقابتهای فنی و صنعتی در دنیا تبدیل شده است. دهههاست که جنبشی برای جایگزینی هیدروکربنها که مجموعا ۸۴درصد از انرژی جهان را تامین میکنند به راه افتاده است. این جنبش با ترس از تمام شدن نفت آغاز و در ادامه با این باور تقویت شد که با تغییرات آبوهوایی و سایر نگرانیهای زیستمحیطی، جامعه دیگر نمیتواند سوزاندن نفت، گاز طبیعی و زغالسنگ را تحمل کند.
تاکنون، باد، خورشید و باتریها -جایگزینهای مورد علاقه برای هیدروکربنها- حدود ۲درصد از انرژی جهان و ۳درصد از انرژی آمریکا را تامین میکنند. با این حال یک ادعای جسورانه جدید محبوبیت پیدا کرده است: ما در آستانه یک انقلاب انرژی مبتنی بر فناوری هستیم که میتواند بهسرعت جایگزین همه هیدروکربنها شود. این در حالی است که تحلیلگران معتقدند این انقلاب با دستاندازهایی همچون هزینههای بالای نصب، نبود زیرساخت، ذخیرهسازی برق، انحصار انرژیهای پاک و... روبهروست. در پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» علاوهبر اینکه به آخرین وضعیت انرژیهای تجدیدپذیر در دنیا پرداختهایم، این پرسش را هم که چرا مسیر توسعه تجدیدپذیرها در ایران ناهموار است با صاحبنظران در میان گذاشتهایم.