مجید سعیدیان، درباره تاثیر منفی این موضوع در صنعت تولید فولاد گفت: در چهار سال گذشته به میزان یک‌چهارم زمان فعالیت و حدود ۱۴ ماه خط تولید کارخانه تعطیل بوده در حالی که پرسنل خط تولید حضور داشته‌‌‌اند و هزینه شده است. از طرف دیگر قطعی حامل‌‌‌های انرژی و کمبود میزان تولید حاصل از آن، باعث افزایش قیمت محصولات فولادی شده که فشار آن مستقیم به مصرف‌کننده نهایی وارد می‌شود. این افزایش قیمت باعث ایجاد رکود در بازار فولاد شده و این رکود منجر به تعطیلی برخی واحدهای تولیدی خواهد شد.

وی پیشنهاد داد: عقیده دارم مشکلات برق قابل کنترل است و باید تصمیم صحیحی راجع به کنترل حامل‌‌‌های انرژی در این صنعت گرفته شود که به نفع صنعتگر باشد. این موضوع یکی از عواقب تصمیمات ناصحیح است که باید کارشناسی شود. زمانی که دولت برای صنعت فولاد که بازار بین‌المللی دارد، تصمیم غلط می‌گیرد یقینا برای مشکل برق و حامل‌‌‌های انرژی نیز به همین شیوه تصمیم می‌گیرد. سعیدیان، در ادامه گفت: انجمن‌‌‌های صنفی و تشکل‌‌‌های بخش خصوصی این صنعت، آمادگی دارند که به کارشناسان و تصمیم‌گیران بخش دولتی در این زمینه مشاوره دهند. دولت جدید باید این موضوعات را مورد کارشناسی قرار دهد. زیرا صنعت فولاد، حوزه بزرگ و ارز‌آوری برای کشور بوده که رتبه دهم جهان را دارد و رتبه قابل قبولی در سطح دنیاست.

وی افزود: این صنعت می‌تواند با اضافه کردن ۴ تا ۵ میلیون تن اضافه تولید، به رتبه ششم جهانی برسد. با اینکه زیرساخت‌‌‌های رسیدن به این موضوع تقریبا فراهم شده، اما این زیرساخت‌‌‌ها به صورت مساوی و یکسان ایجاد نشده و چند سال است که نتوانسته‌‌‌ایم به این رتبه دست یابیم. برای دستیابی به هدف تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در کشور در افق ۱۴۰۴ باید زیرساخت‌‌‌های لازم به صورت کامل پیش‌بینی شود. حال برخی از زیرساخت‌‌‌ها هنوز آماده نبوده و مشکلاتی را برای تولید ایجاد می‌‌‌کند.

تنگنای صادرات فولاد

با وجود اینکه در کشور نسبت به تقاضای موجود، اضافه تولید داریم باید مازاد تولید به سایر کشور صادر شود، اما به دلیل مشکلات موجود و سوءمدیریت، امکان صادرات مازاد فولاد تولید شده در کشور وجود ندارد. مدیرعامل شرکت فولاد خرمدشت تاکستان با اعلام این مطلب گفت: میزان تولید سالانه فولاد در کشور حدود ۳۲ تا ۳۳ میلیون تن است. با وضعیت بودجه‌‌‌های عمرانی در چند سال اخیر میزان مصرف داخلی ۱۳ تا ۱۴ میلیون تن است. یعنی حدود ۱۶ تا ۱۷ میلیون تن مازاد تولید فولاد وجود دارد. تولیدکننده برای صادرات مجبور است، ارز حاصل از صادرات خود را با قیمت بسیار پایین‌‌‌تر از قیمت بازار در سامانه نیما به فروش برساند. این در حالی است که خرید مواد اولیه توسط تولیدکنندگان در بورس به قیمت آزاد صورت می‌گیرد.

وی افزود: دولت باید در این زمینه تصمیمات بهتر و روشن‌‌‌تری اتخاذ کند. در شرایط دشواری تحریم‌‌‌های بین‌المللی برای صادرات، نباید با دست‌اندازی داخلی برای تولیدکننده مشکل ایجاد کرد. زیرا در صورت عدم‌صادرات تولیدکنندگان ایرانی، مشتریان صادراتی از سایر کشورها خرید خواهند کرد. سعیدیان، درباره سایر مضرات عدم‌صادرات گفت: اگر موضوع صادرات تضعیف شود، علاوه بر کاهش ارز‌‌‌آوری کشور، فشار بر شبکه بانکی برای تامین مالی تولیدکنندگان افزایش خواهد یافت. در حالی که امروز حدود ۶۰ تا ۷۰‌درصد بانک‌‌‌های کشور دچار ناترازی منابع هستند. وی در پاسخ به یک پرسش مبنی بر اینکه چرا صادرات برای یکسری از شرکت‌ها به صرفه بوده و برای شرکت‌های بخش‌خصوصی به صرفه نیست، اظهار کرد: دلیل این موضوع این است که امروز بیشترین میزان ارز نیمایی کشور را شرکت‌های فولادی بزرگ که خصولتی نیز هستند گرفته‌‌‌اند و اینها بدهکار ارزی هستند. اگر این شرکت‌ها صادرات انجام داده و ارز حاصل از صادرات خود را روی سامانه نیما عرضه کنند با این کار در حقیقت در حال پاس کردن بدهی ارزی خود به بانک مرکزی هستند.

 

اخبار مرتبط