زیباترین آثار جهانی یونسکو
در پناه « موآی»ها
جزیره ایستر در جنوب شرقی اقیانوس آرام و در گوشه مثلث پلینزی واقع شده است. دلیل اصلی شهرت این جزیره، مجسمههای بزرگی از سر انسان هستند که قدمت آنها به قرنها قبل میرسد. یونسکو در سال ۱۹۹۵ این جزیره را که وابسته به کشور شیلی است، در فهرست میراث جهانی ثبت کرد. این جزیره همچنین ماهیت آتشفشانی دارد؛ سه دهانه آتشفشان غیرفعال در سه طرف جزیره وجود دارند که به این جزیره شکل و ظاهر مثلثی دادهاند. تحقیقات تاریخشناسان نشان میدهد، اولین انسانهایی که به این جزیره پا گذاشتهاند افرادی بودهاند که در دریا سرگردان بودند و بهطور اتفاقی راهی این جزیره شدهاند. تاریخ و فرهنگ جزیره از آن زمان شروع به شکلگیری کرده؛ مجسمههای بزرگ یا موآیها نشاندهنده این موضوع نیز هستند. با ورود اروپاییان به جزیره و شروع سلطه به این منطقه، مهاجرت بومیان و افراد ساکن به سمت کشورهایی نظیر تاهیتی آغاز و جمعیت آن روز به روز کمتر شد.
محدوده زمانی ساخت مجسمههای سنگی یا موآیها که مهمترین بخش این جزیره و علت جاذبه توریستی آن هستند به سال ۱۱۰۰ الی ۱۶۸۰ میلادی برمیگردد. تمامی این مجسمهها با جزئیات ساخته شدهاند؛ تنها تفاوتی که میتوان بین آنها پیدا کرد این است که بعضی از آنها تا شانه و بعضی دیگر بهصورت یک بدن کامل ساخته شدهاند که روی زانوهای خود خم شده و دستانشان را روی شکم گذاشتهاند. این مجسمهها تماما از سنگهایی ساخته شدهاند که متشکل از خاکستر آتشفشانی هستند. محققان معتقدند برای ساخت هرکدام از این مجسمهها به پنج الی ۶ مرد قوی نیاز بوده است. همچنین ساخت هرکدام از آنها یک سال زمان میبرده است. ابزارآلات ساده و دانش کم در کاهش سرعت روند ساخت تاثیر مستقیم میگذاشته است. بزرگترین موآی در جزیره که «پارو» نام دارد، حدود ۸۲ تن وزن دارد و بلندی آن به ۱۰ متر میرسد. میزان سنگی که برای ساخت این مجسمههای عظیم صرف شده، باعث به وجود آمدن یک جنگ داخلی در منطقه شده که طی آن تعداد زیادی از موآیها از بین رفتهاند.
در زمینه سنگنوشته، جزیره ایستر مجموعه بسیار غنیای در اختیار دارد؛ چیزی حدود ۴۰۰۰ سنگنوشته در ۱۰۰۰ نقطه مختلف جزیره یافت میشود که برای دلایل خاصی نوشته شدهاند؛ دلایلی مثل ماندگار کردن یاد شخصی یا رخدادی، به وجود آوردن توتم یا مشخص کردن قلمرو.
از این رو میتوان جزیره ایستر را جزو غنیترین آثار هنری مرتبط با سنگ دانست.
ارسال نظر