سال احیای اقتصاد آمریکای لاتین

خوزه آنتونیو اوکامپو «خوزه آنتونیو اوکامپو» عضو هیات‌مدیره بانک مرکزی کلمبیا و استاد دانشگاه کلمبیا است. او در یک یادداشت رشدهای پایین اقتصادی در کشورهای آمریکای لاتین را مرور کرده است: آمریکای لاتین پنجمین سال متوالی با رشد اقتصادی پایین را به پایان رساند. از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، رشد تولید ناخالص داخلی سالانه به‌طور متوسط ۵/ ۰ درصد بوده است، که آهسته‌تر از ۵ سال اول دوران بحران بدهی آمریکای لاتین (۱۹۸۵-۱۹۸۱) است. در نتیجه باید گفت که آمریکای لاتین نیمی از یک دهه را از دست داد.

درحالی‌که تعداد کمی از اقتصادهای کوچک، رشد اقتصادی سالانه بیش از ۴ درصد را به‌دست آوردند (به‌ویژه پاناما و جمهوری دومینیکن و تا حد کمتری بولیوی و پاراگوئه)، اقتصادهای بزرگ‌تر آمریکای لاتین در حال تقلا هستند. مخصوصا ونزوئلا که نه تنها بزرگ‌ترین سقوط اقتصاد آمریکای لاتین را تجربه کرده، بلکه شدیدترین تورم را نیز متحمل شده است.  پس از اینها آرژانتین است که در سال گذشته میلادی، با بحران ارزی(پزو) و تورم دورقمی مواجه شد تا مجبور شود بیش از ۵۷ میلیارد دلار از صندوق بین‌المللی پول قرض کند (بزرگ‌ترین عددی که این صندوق تاکنون پرداخت کرده است). در طول ۵ سال گذشته، برزیل نیز تحت شدیدترین رکود اقتصادی خود قرار گرفته است که به کندی در حال ظهور است. اما مکزیک به سهم خود، رکورد رشد متوسط را برای دهه‌ها حفظ کرده است. حتی اقتصادهای قوی گذشته مانند شیلی و کلمبیا، به شدت با رشد اقتصادی کند در طول ۵ سال گذشته دست و پنجه نرم کرده‌اند. پرو که بابت عملکرد قوی خود در ابتدای قرن بیست و یکم، در بین اقتصادهای متوسط و بزرگ قرار داشت، نتوانست رشد قوی را به‌دست آورد.  اما خبر خوب این است که چشم‌انداز اقتصادی آمریکای لاتین در حال بهبود است، هرچند که بهبود تدریجی است. کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد، برای کشورهای آمریکای لاتین و دریای کارائیب، اخیرا نرخ رشد ۷/ ۱ درصدی در سال ۲۰۱۹ را پیش‌بینی کرده‌ است، که نیم درصد کمتر از چیزی است که صندوق بین‌المللی پول، دو ماه قبل پیش‌بینی کرده بود. با رویکرد مناسب، آمریکای لاتین می‌تواند تصویر اقتصادی خود را به طرز قابل‌توجهی بهبود بخشد و به‌طور بالقوه، از ازدست رفتن یک نیم دهه دیگر جلوگیری کند. اما سوال این است که آیا اراده سیاسی برای برداشتن گام‌های لازم وجود خواهد داشت یا خیر.