کارناوالی درباره شرط بندی
من نسبت به فرهنگ آنجا آمیختگی دارم و طبیعتا در هر فیلمی که در آینده هم بسازم رگه‌ها و ریشه‌هایی از این منطقه و فرهنگش را می‌توان یافت. در فیلم «تومان» این ویژگی بسیار پررنگ‌تر است. موضوع دیگری که در «تومان» به آن پرداخته شده ماجرای شرط‌بندی در فوتبال است. سال‌هاست در شهرستان‌ها برگه‌هایی به نام «توتو» وجود دارد و شما با پولی حداقلی می‌توانید ۲۰بازی را پیش‌بینی کنید. آدم‌هایی از قشرهای مختلف، از دانش‌آموز و دانشجو گرفته تا کارگر و کاسب، در این شرط‌بندی‌ها حضور دارند و این کار برایشان در حکم تفریح و ماجراجویی است. من اینها را از نزدیک دیده بودم و در «تومان» این چیزها را به تصویر کشیدم.
اما تومان فیلمی است که فرم دشواری دارد و با رویه معمول سینما در ایران متفاوت است. فرم سخت فیلم به این دلیل است که تکه تکه است و ساختار پلی‌فونیک می‌شود و... «تومان» فضای مردانه و به‌اصطلاح «ماچو»یی دارد که از نزدیک آن را دیده و تجربه کرده بودم و می‌توانستم به‌تنهایی از پس نوشتن فیلمنامه آن برآیم. البته در نگارش نسخه‌های اولیه، آزاده آبادپور در کنارم حضور داشت.
بزرگ‌ترین شانس این فیلم حضور بچه‌هاست که ۹۰روز از زندگی‌شان دور شدند و به گنبد آمدند و بخش بزرگی از روحشان را به شخصیت‌های فیلم تقدیم کردند. پردیس احمدیه و مجتبی پیرزاده قبلا کار سینمایی انجام داده بودند و سعید مولویان و ایمان صیاد برهانی ۲بازیگر خوب تئاتر هستند. درباره قاعده اکران فیلم در سینمای ایران هم فکر نمی‌کنم که لزوما اکران موفق ارتباط تنگاتنگی با حضور ستاره‌ها در فیلم داشته باشد. به نظرم خود قصه و درگیرکنندگی آن برای تماشاگر مهم‌تر است و از این نظر «تومان» فیلم جذابی برای تماشاگر خواهد بود.
درباره اکران آنلاین فیلم البته که هنوز نمی‌توان به درستی نظر داد. اکران خوب و مناسب در سینمای ما مثل هزارتویی بی‌‌جواب است و اصلا مشخص نیست که باید از چه سازوکاری پیروی کرد تا در اکران موفق شد، خصوصا در این دوره که بیماری کرونا همه معادلات بازار سینما را هم به هم زده است. به همین دلیل ترجیح می‌دهم که خیال‌پردازی نکنم تا بعدا وقتی چیزی برخلاف تصورم پیش آمد، احساس غبن نکنم.
فیلم ساختن برای مخاطب فرضی خیلی سخت و پیچیده است و اگر شرایط اکران قابل پیش‌بینی بود، هر فیلمسازی سالی ۲تا فیلم می‌ساخت و هیچ تهیه‌کننده‌ای ورشکست نمی‌شد و هر بازیگری سالی چهار پنج فیلم بازی می‌کرد و دیگر کسی چند سال برای ساخت فیلم صبر نمی‌کرد. اما واقعیت اینطور نیست و باید بگذاریم ببینیم خود فیلم به چه راهی می‌رود و چه سرنوشتی پیدا می‌کند. اما خب به هر حال فیلم تومان فیلمی متفاوت در سینمای ایران به حساب می‌آید. این تفاوت می‌تواند برای بخشی از سینمادوستان جذاب باشد و برای برخی دیگر نه.
شاید بهتر باشد بگویم که این فیلم برای برخی از آدم‌ها جذاب است و برای برخی دیگر نه، چون اصولا فیلم‌هایی که با خرده فرهنگ‌های ریشه دار مواجه می‌شوند، جذابیت‌های خاصی برای بخشی از جامعه دارند. این در حالی است که بخش دیگری از افراد جامعه اصولا با چنین فیلم‌هایی ارتباط برقرار نمی‌کنند. با تمام اینها امیدوارم که سرنوشت اکران آنلاین برای فیلم تومان، سرنوشت خوبی باشد و مردم بتوانند از دیدن فیلم لذت ببرند.
