مثلا چرا فیلم‌های ارزشمندی از قبیل «میم مثل مادر» یا «به نام پدر» به این دلیل که گلشیفته فراهانی در آنها بازی کرده بود، طی تمام این سال‌ها نباید از تلویزیون پخش می‌شدند؟ این درست شبیه آن است که سرود ماندگار و خاطره‌ساز «ای شهید» که هر سال در دهه فجر بارها از تلویزیون پخش می‌شود، به این دلیل که خواننده‌اش پس از مدتی به جمع خوانندگان لس‌آنجلسی پیوست، از فهرست نمادهای دهه فجر حذف شود یا مثلا قانون اساسی را به این دلیل که بعضی از تدوین‌گرانش بعدا به جرگه ضدانقلاب درآمدند یا مشخص شد جاسوس هستند و حتی اعدام شدند، دیگر محترم نشماریم. روزنامه جام‌جم درگزارشی با تیتر «هزارتوی مهاجرت» نوشت: ۶۶درصد از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان و بیش از ۷۰درصد از اساتید و محققان دانشگاهی میل به مهاجرت از کشور دارند. این آمار هول‌انگیز دل هر ایرانی را به آشوب می‌اندازد چرا که دانشگاه و تحصیلات را سکویی برای پرتاب به آن سوی مرزها معرفی می‌کند. این آمار چنین معنی می‌دهد که بیش از دو‌سوم افرادی که نظام آموزشی کشور سال‌ها برای‌شان زمان، انرژی و هزینه گذاشته، وقتی رشد می‌کنند و به مرحله ثمردهی می‌رسند، مایلند کوله‌بار جمع کنند و از ایران بروند؛ همان ایرانی که بستر رشد را برای‌شان فراهم کرده و اگر نبود، فرصتی برای مهاجرت هم دست نمی‌داد.

 

اخبار مرتبط