۱۱ خودرویی که شاید نشناسید
۱- توشِک رنوواتو تی۵۰۰: آجوآ توشِک راننده سابق خودروهای مسابقه‌ای از کشور اسلوونی در سال ۲۰۱۲ شرکتی با نام خود تاسیس کرد که محل آن فرودگاه نظامی متروکه بود و در آنجا مرکز تست جاده‌ای هم احداث کرد. حاصل کار این کمپانی خودروی «رنوواتو» بود که ۴۰۳/ ۲ پوند وزن دارد و قوای محرکه آن از شرکت خودروسازی آئودی تامین شده و صفر تا صدش ۷/ ۳ثانیه است.
۲- مینی موک: ابتدا این خودرو به عنوان نمونه اولیه برای استفاده نظامی توسط خود برند مینی [برند خوشنام بریتانیایی که اکنون بخشی از گروه خودروسازی ب‌ام‌و آلمان است] طراحی شد. اما طراحی درهای سبک و بدون سقف آن به ذائقه مردم عادی خوش نیامد و عده‌ای خاص عاشق آن شدند. در سال ۱۹۶۴ نخستین شکل غیرنظامی این خودرو طراحی و تولید شد.
۳-کواله منگوستا: الهاندرو دو توماسو پدر خودروی پانترا در سال ۱۹۹۶ برای ساخت خودرو بگوآ با واردکننده برندهای بوگاتی [از فرانسه به ایتالیا] و پانترا به ایتالیا، وارد شراکت شد. قصد او این بود که خودروی مسابقه‌ای به خوبی TVR [خودروی مسابقه‌ای موفق بریتانیایی‌ها] برای ایتالیایی‌ها خلق کند. شاسی آن را انریکه اسکالابرونی طراح خودروی فراری برای مسابقات فرمول۱ طراحی کرد. طراحی بدنه آن را مارچلو گراندینی از لامبورگینی انجام داد. کمپانی فورد هم موتور ۸ سیلندر با گنجایش ۶/ ۴ لیترش را تامین کرد. در سال ۱۹۹۹ هم نخستین محصول آن تولید شد که نام آن را De Tomaso Mangusta گذاشتند. از این خودرو فقط ۲۸۴ دستگاه تولید شده است.
۴- ام‌جی ایکس پاور اس وی: داستان مانگوستا به کواله ختم نشد. برند معروف ام‌جی انگلستان، کواله را از ایتالیایی‌ها خرید، چون از لحاظ قانونی حق تردد در خیابان‌های آمریکا را داشت. برند ام‌جی انگلستان، یک شرکت تابعه کاملا جدید از آن خلق کرد و یک کمپانی سوئدی به نام کاران طراحی مجدد آن را برعهده گرفت و قرار شد با قیمت کمتری به تولید برسد. پیتر استیونس طراح معروف مک‌لارن ظاهر بیرونی آن را طراحی کرد و به آن چهره‌ای ستیزه‌جویانه داد. خودرویی که از ایتالیا شروع شد، ۶ کمپانی دیگر را به خود دید تا به بریتانیا رسید و آخرین روتوش آن را هم بریتانیایی‌ها انجام دادند. به همین دلیل خیلی گران‌تر از آنچه تصور می‌شد از آب درآمد. سال ۲۰۰۳ که در معرض فروش قرار گرفت موفق نبود. سرانجام هم فقط ۸۰ دستگاه از آن تولید و فقط یک دستگاه از آن وارد خاک آمریکا شد.
۵- مازانتی اوانتارا: اول بار به عنوان یک کسب و کار بازسازی خودرو شروع به کار کرد اما حالا دو بخش دارد. یک بخش هنوز هم همان کار بازسازی خودرو را انجام می‌دهد اما بخش دوم آن مشغول طراحی و تولید ابرخودروها به روش دستی است. تا به حال هم فقط مدل اِوانتارا را ارائه کرده است. هرچند که در بین ابرخودروها، خیلی خاص و پیچیده نیست، فقط قوای محرکه آن در وسط بدنه شورولت LS۷ هشت سلیندر تعبیه شده است. بخشی از محبوبیت آن هم این است که کار انجام شده روی بدنه و تزئینات داخل به روش دستی و به سفارش مشتری انجام می‌شود. صفر تا صد آن ۲/ ۳ ثانیه است.
۶-لوتک سیریوس: این کمپانی آلمانی از سال ۱۹۶۰ شروع به تولید خودروهای مسابقه‌ای کرد. اما بعدها تولید پنل‌های بدنه فایبرگلس برای خودروهای پورشه را به فعالیت‌های خود افزود. در دهه ۱۹۹۰ هم مرسدس بنز به جمع مشتریان این برند پیوست. این برند فقط خودروی خاص سفارشی به تعداد محدود می‌سازد. یکی از مشتریان آن تاجر ژاپنی، دیگری تاجر امارات متحده عربی است. خودروی سفارشی برای مشتری امارات، ۵ سال زمان برده که قوای محرکه آن از کمپانی بنز با ۸ سیلندر و گنجایش موتور ۶/ ۵لیتر است و هزار اسب بخار توان دارد. نخستین ابرخودروی این برند سیریوس نام‌گذاری شده و موتور ۱۲ سیلندر آن را بنز تامین کرده است.
۷- دایملر دابل- سیکس: بسیاری از هواداران جگوار ایکس جی دوست دارند پولدار و صاحب ذوق به نظر برسند، مخصوصا جگواری که علامت دایملر داشته باشد. معمولا این دسته از خودروهای جگوار از لحاظ روتوش نهایی بسیار با کیفیت هستند. دایملرهای دابل- سیکس مدرن در حقیقت خودروهای به روز شده جگوار XJ۱۲ کوپه یا سدان هستند که بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ عرضه شدند.
۸- رنو۵ توربوی۲: رنو۵ یکی از خودروهای پرطرفدار دهه ۸۰ میلادی است. در حقیقت رنو در آن دوره این خودرو را در برابر خودروی مسابقه‌ای لانچیا استراتوس طراحی کرده بود و برعکس رنو۵های عادی که موتور در جلو قرار دارد، رنو۵ توربو۲ موتورش در عقب تعبیه شده است. سامانه توربوشارژ به این خودرو توان ۱۵۸ اسب بخار داده بود. رنو برنامه‌ریزی کرده بود سه هزار دستگاه از این نوع توربو۲ را در بازار آمریکا به فروش برساند که هرگز محقق نشد.
۹- اسپانیا جی تی‌ای اسپانو: آرزوی خیلی از رانندگان مسابقه‌ای این است که روزی برسد بتوانند یک خودروی اسپرت را به تولید انبوه رسانده و راهی خیابان‌ها کنند. این رویای دومینگو اکوآ راننده اسپانیایی خودروهای مسابقه‌ای هم بود. او همراه تیمش سالیان زیادی را صرف تغییرات در موتور‌های ۱۰ سیلندر دوج وایپر کردند و در سال ۲۰۱۳ هم جی تی‌ای اسپانو را ارائه دادند. با توربوشارژری که به این خودرو افزودند، توان آن را به ۹۰۰ اسب بخار رساندند. نسل دوم آن را هم در سال ۲۰۱۵ با ۹۲۵ اسب بخار معرفی کردند که با همکاری شرکت نانوتکنولوژی گراف نانو عرضه شد.
۱۰- آداماستور: این ابرخودرو هم داستانی مشابه بقیه سوپرکارها دارد اما این‌بار در کشور پرتغال. شکل‌گیری یک ابرخودرو به بودجه آن بستگی دارد و مجموعه قطعاتی که با این بودجه می‌توان سر هم کرد. ویژگی این ابرخودرو به کارگیری آلومینیوم در شاسی آن است. ویژگی دیگر آن تنظیمات خاص سیستم تعلیق است که وفق‌پذیری خاصی به آن داده است. بدنه آن نیز کامپوزیتی است و موتور آن قابلیت تیون کردن بالایی دارد و از کمپانی فورد تامین شده است.
۱۱- دونکرورت دی۸ کاسورث: این خودرو ابتدا جز در هلند سر و صدایی به پا نکرد تا اینکه مدل D۸ آن برگرفته از لوتوس و کاترهام۷ تغییر شکل داد. حالا هم طرفداران خاص این ابرخودرو، آن را با این مفهوم می‌شناسند که «کوتاه نمی‌آید». با یک راننده ماهر صفر تا صد آن ۱/ ۴ است.
