«دکلان والش»، در گزارش ۱۴ می ‌برای نیویورک‌تایمز نوشت، دولت مصر که تقریبا تمام انتقادات و مخالفت‌ها را در داخل خفه کرده است اکنون می‌کوشد منتقدان را در خارج از کشور وادار به سکوت سازد. برای این روش هم تاکتیکی را به‌کار گرفته‌اند که براساس آن خانواده فرد بازداشت و روانه زندان می‌شوند. گروه‌های حقوق‌بشری می‌گویند، این کشور از اوایل سال گذشته خانواده ۱۵ مخالف و منتقد را که در تبعید به سر می‌برند بازداشت کرده است. نیروهای امنیتی در خانه‌ها را شکسته، پول‌ها و پاسپورت‌ها را مصادره و والدین را وادار به طرد فرزندان خود در برابر دوربین‌های تلویزیونی می‌کنند، پدران و مادران را زندانی کرده و بسیاری از آنها را به اتهام تروریسم روانه زندان می‌کنند. «عَمر مجدی»، از دیده‌بان حقوق‌بشر، می‌گوید: «این چیزی نیست جز مجازات جمعی.» این گروه حقوق‌بشری می‌گوید از سال ۲۰۱۶ مواردی از یورش به خانواده ۱۴ مخالف دولت مصر را مستند کرده است. لااقل، ۲۰ نفر از بستگان این افراد که در تبعید به سر می‌برند زندانی یا تحت پیگرد قرار گرفته‌اند.

الشریف- که ویدئوهای او در یوتیوب ۲ تا ۳ میلیون بازدید‌کننده دارد- می‌گوید مقام‌های مصری به او گفته‌اند اگر انتشار ویدئوهایش را متوقف سازد، برادرانش آزاد خواهند شد. او می‌گوید: «حس واقعا بدی دارم. اشتهای خودم را از دست داده‌ام. پدر و مادرم همواره زنگ می‌زنند و پشت تلفن گریه می‌کنند و از من می‌خواهند بس کنم. نمی‌دانم چه‌کار کنم.» گزارشگر نیویورک‌تایمز با اشاره به اینکه سرویس اطلاعات دولتی مصر در این رابطه پاسخگو نبود می‌افزاید، حاکمان مصری از این تاکتیک‌ها در برابر خانواده‌های مظنونان به مواد مخدر، قاچاقچیان و جهادیون استفاده می‌کردند. اما زمانی که عادل عبدالفتاح السیسی روی کار آمد و سرکوب‌ها را در سال‌های اخیر شدت بخشیده، او تمرکز خود را بر خانواده‌های مخالفان تبعیدی، روزنامه‌نگاران و چهره‌های فرهنگی قرار داده است.

یک مورد اخیرتر «محمد شومان» است که بازیگری است که در تبعید به سر می‌برد. او درخواستی احساسی در فیس‌بوک خود از ترکیه برای آزادی برادر و فرزندش ارائه داد. او گفته بود که آنها برای انتقام‌گیری از او به‌خاطر فیلمی که قساوت پلیس را برجسته می‌کرد زندانی شده‌اند. در داخل مصر، السیسی مخالفان را روانه زندان و رسانه‌های خبری را خفه کرده است. سازمان اطلاعاتی او سهام بزرگ‌ترین شبکه‌های تلویزیونی خصوصی را به‌دست آورده و ۵۰۰ وب‌سایت را مسدود و بسیاری از متن‌ها را در سریال‌های محبوب تلویزیونی حذف کرده است. اما شرایط نشان می‌دهد او فقط مخالفان را در داخل هدف نگرفته بلکه رسانه‌های خبری، وبلاگ‌ها و فعالان خارج‌نشین را هم هدف قرار داده است. رسانه‌ها و شبکه‌های اسماً مستقل مصری هم اخبارشان حول اخبار دولتی و حمایت از دولت می‌گردد. رسانه‌های خبری گویی وامدار کنترل‌های دوران شوروی هستند درحالی‌که منتقدان دولتی عوامل اخوان یا قطر نامیده می‌شوند. افزون بر کانال‌های یوتیوب مانند کانال الشریف، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بسیاری از مصری‌ها درحال پیوستن به ایستگاه‌ها تلویزیونی مستقر در ترکیه مانند «المکملین» هستند که نسبت به «اخوان‌المسلمین» و «الشرق» سمپاتی دارند. «عزالدین فیشر»، مدرس سیاست خاورمیانه در کالج دارتموث می‌گوید: «اگر تمام کانال‌های تلویزیونی یک چیز بگویند، روزنامه‌ها هم همان‌ها را به خورد مردم می‌دهند. باید کسی باشد تا تمام این وضعیت را به سخره بگیرد.»

اخبار مرتبط