اکونومیست آخرین پیش بینی خود را از انتخابات کنگره ارائه کرد
شانس بالای جمهوریخواهان برای فتح سنا
بررسی‌‌های اکونومیست گویای آن است که دموکراتها تقریبا در همه جا موقعیت خود را از دست دادهاند. با این حال، لغزش آنها در ایالت‌‌هایی که زمانی پایگاهی قوی برای آنها به حساب می‌‌آمد و این‌گونه به نظر می‌‌رسید که مردم این ایالت‌‌ها مطمئنا به دموکراتها رای می‌‌دهند، چشمگیر بوده است. میانگین نظرسنجی‌‌های پنسیلوانیا در 4اکتبر نشان میدهد که جان فترمن، نامزد دموکرات، 6واحد درصد از رقیب جمهوری‌‌خواه خود، مهمت اوز پیشی گرفته بود؛ اما در 4 نوامبر، برتری او به یک واحد درصد کاهش یافته است. در آریزونا، مارک کلی، رئیس دموکرات سنا، هشت واحد درصد از رقبای جمهوری‌‌خواه خود جلوتر بوده است؛ ولی او اکنون تنها با 2واحد درصد اختلاف پیشتاز است.
همچنین نامزدهای حزب دموکرات در رقابت برای کرسی‌‌های اشغال‌‌شده توسط دموکراتها در جورجیا و نیوهمپشایر نیز با اختلافات مشابهی عقب افتاده‌‌اند. میانگین آرا در نوادا نیز کاهش اندکی داشته است. آنها همچنین ناگهان جایگاه خود را در کرسی‌‌های رقابتی که در اختیار جمهوریخواهان است هم از دست دادهاند. اکنون رقابت‌‌ها در اوهایو، کارولینای شمالی و ویسکانسین قاطعانه به سمت نامزدهای جمهوری‌‌خواه متمایل شده‌‌اند. نظرسنجی‌‌های هفتگی اکونومیست با یوگاو، که یک نظرسنجی آنلاین است، دلایل احتمالی تغییر در شانس پیروزی دموکراتها در انتخابات را مطرح می‌‌کند.
دلیل اول این است که رایدهندگان بلاتکلیف نسبت به رایدهندگان مصمم حمایت کمتری از جو بایدن دارند. در میان گروه اول، 30درصد عملکرد رئیسجمهور را تایید می‌‌کنند؛ درحالی‌که 53درصد مخالف هستند. این موضوع در تضاد کامل با رایدهندگان مصمم است که 47درصد از عملکرد بایدن حمایت می‌‌کنند و 51درصد حمایت نمی‌‌کنند. همچنین ممکن است با نزدیک شدن به انتخابات، این گروه از رایدهندگان بلاتکلیف که هنوز تصمیم قطعی خود را اتخاذ نکرده‌‌اند، به سمت کاندیدای حزب جمهوری‌‌خواه متمایل شوند. احتمال دیگر نیز این است که نظرسنجی‌‌هایی که قبلا در کمپین‌‌های انتخاباتی اجرایی شده است، گروه‌هایی از رایدهندگان را که قرار بود برای جمهوریخواهان رای بیاورند، از قلم انداخته باشد و در نتیجه همین اتفاق باعث شده است که احتمال پیشتازی دموکراتها افزایش پیدا کند.
گرچه تایید این نظریه دشوار است، نتایج انتخابات گذشته نشان میدهد که نظرسنجی‌‌ها به دنبال دسترسی به این رایدهندگان هستند. به‌عنوان مثال، گزارش اخیر نیویورک‌تایمز درباره نظرسنجی‌‌های روزنامه قبل از انتخابات سنا نشان میدهد که احتمال اینکه دموکرات‌‌های سفیدپوست ثبت‌نام شده به آنها پاسخ دهند 28درصد بیشتر از جمهوریخواهان سفیدپوستی که ثبت‌نام کرده‌‌اند. اکونومیست میگوید تیم قدرتمندش هوشیار است که درباره شانس پیروزی هر یک از طرفین اغراق نکند. درحالی‌که روند فعلی مورد پسند دموکراتها نیست، رقابت همچنان مانند بازی شیر یا خط است. در کمتر از یک هفته مانده به پایان این رقابت، تحلیل اکونومیست این است که هر یک از طرفین می‌‌تواند 45 یا 55کرسی سنا را به‌دست آورد. این شرایط مانند این است که اگر به شما گفته شود که احتمال بارش باران در محله شما 55درصد است، احتمالا هنگام خروج از خانه چتر خود را با خود خواهید برد.
دموکراتها نسبت به ترس‌‌های رایدهندگان بی‌‌تفاوت هستند
اگر حزب دموکرات تنها یک برنامه برای نامزدهای احتمالی خود داشته باشد، می‌‌تواند به این ترتیب باشد که آنها را وادار کند تا مناظره ساختگی ریاست‌‌جمهوری را که 34سال پیش تهیه دیده شده بود، تماشا کنند.
در طول نمایش معاون رئیسجمهور جورج اچ.بوش با بازی دانا کاروی، با لکنت زبان پاسخی نامنسجم به سوالی درباره سیاست‌‌های خود درباره افراد بی‌‌خانمان میدهد و اصرار می‌‌کند که وقت کافی برای توضیح ندارد و با وحشتی اغراق‌شده سعی دارد وقت تلف کند. در نهایت، مجری از او روی برمی‌‌گرداند و از فرماندار دموکرات ماساچوست، مایکل دوکاکیس، با بازی جان لویتز، جواب می‌‌خواهد. لویتز سری به نشانه تحیر تکان داده، هر دو دستش را به نشانه درماندگی بالا می‌‌برد، به دوربین نگاه می‌‌کند و میگوید: «باورم نمی‌‌شود به این مرد می‌‌بازم.»
اکونومیست در مقاله‌‌ای، از مثال مناظره نمایشی قدیمی تلویزیون آمریکا یاد می‌‌کند تا بتواند بیان کند دموکراتها اکنون نیز درحال گذراندن یکی دیگر از لحظاتی هستند که «نمی‌‌توانند باور کنند، در حال باخت هستند.» آنها نه تنها در معرض خطر از دست دادن اکثریت در مجلس، بلکه یک کرسی در مجلس سنا نیز هستند. دموکراتها از اینکه چگونه نامزدهای جمهوری‌‌خواه با اعتبار ناچیز، مواضع افراطی و وفاداری به دونالد ترامپ می‌‌توانند محبوبیت زیادی داشته باشند در تعجب هستند. این در حالی است که محبوبیت آنها دیگر منحصر به حاشیه‌ها و ایالت‌‌های همیشه قرمز رنگ جمهوریخواهان نیست، بلکه آنها در زمین‌‌های کلاسیک آبی رنگی همچون نیویورک و اورگان نیز قافیه را باخته‌‌اند. دیالوگ معروف لویتز این‌بار از دهان نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا شنیده شد. او اخیرا در مصاحبه‌‌ای به نیویورک‌تایمز گفت: «نمی‌‌توانم باور کنم کسی به این افراد رای دهد.»
تقریبا تحت هر شرایطی شگفت‌انگیز است که دموکراتها موفق شوند اکثریت ضعیف خود را حفظ کنند، اگرچه آنها هنوز هم شانس خوبی برای انجام این کار در سنا دارند. حزب حامی رئیسجمهور کنونی 36بار در 39 انتخابات میاندورهای پس از جنگ داخلی شکست خورده است. آخرین استثنا در این زمینه به انتخابات میاندورهای پس از حملات 11سپتامبر برمی‌‌گردد. این واقعیت برای ماه‌ها به همان اندازه که قابل پیش‌‌بینی بود در میان ابرهای ناباوری پنهان شده بود: حزبی که در مسند قدرت است تمایل دارد باور کند که این‌بار متفاوت خواهد بود. دموکراتها اما تا به امروز دو بار شاهد برهم خوردن این الگو در سال جاری بودند. اول آنکه دادگاه عالی حق سقط جنین تحت حمایت فدرال را رد کرد؛ همچنان که دونالد ترامپ وارد کمپین انتخاباتی شد و به اکثر آمریکاییها یادآوری شد که چقدر از او بیزار بودند، همان‌طور که کمیته 6 ژانویه و تحقیقات وزارت دادگستری درباره اسناد محرمانه گمشده قبلا دلایل بیشتری را به آنها داده بود.
معمولا در انتخابات میاندورهای، طرفداران رئیسجمهور بی‌‌تفاوت هستند و بسیاری برای رای دادن حاضر نمی‌‌شوند؛ مانند اتفاقی که موجب «موج آبی» در انتخابات میاندورهای 2018 شد. واقعیت این است که بررسی روند تحولات اهمیت دارد و امسال حضور گسترده دموکراتها ممکن است آسیب‌‌های مورد پیش‌‌بینی حزب را محدود کند. با این حال به نظر نمی‌‌رسد تصمیم جنجالی دادگاه و شیطنت‌‌های ترامپ آن میزان که برای دموکراتها تکان‌‌دهنده است، برای بالا بردن وجهه عمومی نامزدهای دموکرات و جلب نظر رایدهندگان مستقل کافی باشد و بسیار بعید است که بتواند نقشی در تغییر نظر جمهوریخواهان مردد داشته باشد.
از منظر اکونومیست، منطقی آن است که دموکراتها اشتباهاتشان را شناسایی کنند. باراک اوباما، رئیسجمهور پیشین میگوید دموکراتها ممکن است تمایلات هوچی‌‌گرایانه‌‌ای داشته باشند و مردم را با خشم بیخود نسبت به اشتباهات جزئی آزار دهند. سناتور برنی سندرز نیز گفته است دموکراتها باید به دقت برنامه اقتصادی خود را با جمهوریخواهان مقایسه کنند. آنچه واضح است، دموکراتها باید این‌بار به‌صورت جدی از تکرار تراژدی دوکاکیس جلوگیری کنند. طی مبارزات انتخاباتی آن سال‌ها بوش، دوکاکیس را با یادآوری پرونده ویلی هورتون، قاتل مجرمی که در حین مرخصی از زندان ماساچوست مرتکب تجاوز و حمله با سلاح سرد شده بود، بدنام کرده بود.
دموکراتها بوش را به داشتن افکار نژادپرستانه متهم کردند؛ چراکه هورتون سیاه‌‌پوست و قربانیان او سفیدپوست بودند. هر چند دوکاکیس گفت برنامه مرخصی زندانیان قبل از او نیز اجرا می‌‌شده و او نیز آن را از سلف جمهوری‌‌خواه خود به ارث برده است. هرچند هم که دموکراتها استدلال درستی داشتند، اما نتوانستند به ترس از جنایت جواب مناسبی دهند یا بتوانند رایدهندگان را متقاعد کنند که یک «لیبرال ماساچوستی» همان‌طور که بوش از دوکاکیس یاد می‌‌کرد، احساس عدم‌‌امنیت آنها را درک می‌‌کند.پاییز امسال در سرتاسر کشور آمریکا، جمهوریخواهان دموکراتها را تحت کمپین‌‌هایی با تمرکز بر جنایت به محدوده دفاع رانده‌‌اند.
براساس گزارشی از سی‌‌ان‌‌ان، آنها تنها در سه هفته اول اکتبر 5/ 64میلیون دلار برای چنین تبلیغاتی خرج‌کردند که معادل 25درصد کل هزینه آنها برای تبلیغات بوده است. با افزایش میزان برخی از انواع جنایات پس از مماشات دموکراتها با ایده‌های رادیکال نمایشی همچون کاهش بودجه پلیس، حمله جمهوریخواهان قابل پیش‌‌بینی بود. با این حال بسیاری از دموکراتها برای چنین جنجالی آماده نشده بودند. در نیویورک، لی زلدین، نماینده جمهوری‌‌خواه برای فرمانداری کنگره، مخالف حق سقط جنین است و از تایید شکست دونالد ترامپ در سال2020 امتناع می‌‌کند. در مناظره‌ای که اخیرا برگزار شده بود، او درحالی‌که مضطرب و وحشت‌‌زده به نظر می‌‌رسید، گفت: «شهروندان درحالی‌که نگرانند به زیر واگن‌‌های مترو پرت نشوند، در خیابان با چکش مورد ضرب و شتم قرار می‌‌گیرند و کشته می‌‌شوند.» جمهوریخواهان همچون گذشته عوام‌فریب هستند. رونا مک دانیل، رئیس حزب در پاسخ به فاکس‌نیوز درباره حمله به همسر پلوسی، در پاسخ دوباره دموکراتها را هدف حمله قرار داد. او گفت: «اگر او پل پلوسی نبود، این جنایتکار احتمالا فردا دوباره در خیابان آزادانه تردد می‌‌کرد.»
اما دموکراتها، اگر آن‌‌طور که خودشان را باهوش و درستکار تصور می‌‌کنند باشند، نباید از اینکه رایدهندگان ممکن است در تله‌های عاطفی طرف مقابل بیفتند، متعجب یا تسلیم شوند. آنها باید این درس را به درستی در یاد داشته باشند، همان‌طور که آمریکاییها در صورت ایمن بودن مرزها درباره پذیرش مهاجرانی که به‌طور غیرقانونی وارد شده‌‌اند با آغوش باز آماده آنان هستند، اگر احساس کنند خیابان‌‌ها امن است، از اصلاحات در ساختار پلیس نیز حمایت بیشتری خواهند کرد. دوکاکیس در آن سال‌ها رایدهندگان را به خاطر انتخاب گزینه دیگر سرزنش نکرد. او به درستی گفت: «من باختم چون کمپین درستی را رهبری نکردم.»
