هنگامی که به آنجا می‌رسند، خود را به مقامات مرزی تسلیم و بسیاری از آنها درخواست پناهندگی می‌کنند. اکثر آنها موفق می‌شوند که به خاک آمریکا برسند و به‌نوبه خود این به تلاش‌های بیشتر از سوی چینی‌ها دامن می‌زند. شهروندان چینی نسبت به سایر کشورها با درخواست پناهندگی خود در دادگاه مهاجرت موفق‌تر هستند. کسانی که در نهایت نمی‌توانند بمانند، سرگردان می‌شوند؛ زیرا چین معمولا آنها را پس نمی‌گیرد. در بحث مهاجرت، این یک اشکال در سیستم ایالات متحده است که کمتر مورد بحث قرار گرفته است: مقامات آمریکایی نمی‌توانند کشورها را مجبور به بازپس‌گیری شهروندان خود کنند. در بیشتر موارد مربوط مساله خاصی پیش نمی‌آید؛ اما حدود ۱۲کشور هستند که هیچ همکاری با آمریکا ندارند و چین بدترینش است.

به گفته یکی از مقامات دولتی که خواست نامش فاش نشود، از ۱.۳میلیون نفر در ایالات متحده که دستور نهایی برای اخراج دارند، حدود ۱۰۰هزار نفر چینی هستند. این مهاجران بخشی از شهروندانی هستند که از محدودیت‌های شدید مربوط به همه‌گیری ویروس کرونا و جهت‌گیری دولت اقتدارگرای شی جین پینگ ناامید شده‌اند. این روند با فرار شهروندان به ژاپن، اروپا و ایالات متحده ادامه دارد و اصطلاحا به آن نام «فلسفه فلسفه دویدن» معروف شده است. مارک شو، ۳۵ساله، معلم انگلیسی چینی در مدرسه ابتدایی و راهنمایی، در ماه فوریه، در‌حالی‌که منتظر سوار شدن به قایق در نکوکلیّ کلمبیا، یک شهر ساحلی در شمال این کشور بود، گفت: «بزرگ‌ترین دلیل برای من محیط سیاسی چین است.» او افزود که چین آنقدر خفه‌کننده بود که نفس کشیدن دشوار شده بود. او در میان حدود ۱۰۰مهاجر چینی بود که صبح آن روز برای شروع سفر از مسیر خطرناک «دارین گپ»، تنها مسیر زمینی به ایالات متحده از آمریکای جنوبی، حرکت کرد. «شو» گفت که درباره این سفر از یوتیوب و از طریق جست‌وجوهای گوگل، از جمله «چگونه از چین خارج شویم» و «چگونه فرار کنیم» یاد گرفته است.

در دو سال گذشته، این منطقه یکی از صعب‌العبورترین بخش‌های یک سفر ناامیدکننده برای تعداد زیادی از مهاجرانی بوده که به دنبال رفتن به شمال هستند. به گفته مقامات پانامایی، امسال تاکنون ۴۸۱ هزار نفر از جنگل عبور کرده‌اند؛ درحالی‌که این رقم در سال گذشته ۲۴۸هزار نفر بوده است. اکثر مهاجران ونزوئلایی، اکوادورایی و هائیتی بوده‌اند که از بحران‌های داخلی از جمله مشکلات اقتصادی و امنیتی گریخته‌اند. اما امسال، تعداد بیشتری از چینی‌ها این سفر طولانی را از پیش آغاز کرده‌اند. بسیاری از آنها عبور کرده‌اند که اکنون شهروندان چینی چهارمین گروه بزرگی هستند که از جنگل عبور می‌کنند. بسیاری قبل از رفتن به اکوادور و رسیدن به ایالات متحده به ترکیه پرواز می‌کنند. بر اساس داده‌های دولت، بیش از ۲۴هزار نفر در طول سال مالی۲۰۲۳ به ایالات متحده آمدند.

طی ۱۰سال گذشته، کمتر از ۱۵هزار مهاجر چینی در حال عبور غیرقانونی از مرز جنوبی دستگیر شدند. سطوح سنگین و تاریخی مهاجرت در سراسر مرز جنوبی یک مشکل سیاسی بزرگ در ایالات متحده است؛ جایی که جو بایدن، رئیس‌جمهوری ایالات متحده با فشار شدید برای مهار این جریان مواجه است. مهاجران چینی بخش کوچکی از این روند رو به افزایش هستند. اکثر کسانی که در سال گذشته به ایالات متحده آمده‌اند، بزرگسالان طبقه متوسطی بودند که پس از آزادی از بازداشت راهی نیویورک شده‌اند. نیویورک مقصد اصلی مهاجران از کشورهای دیگر نیز بوده است؛ به ویژه ونزوئلایی‌ها که به منابع شهر، از جمله پناهگاه‌های آن متکی هستند.

اما تعداد کمی از مهاجران چینی در پناهگاه‌ها اقامت دارند. در عوض، آنها به جایی می‌روند که شهروندان چینی برای نسل‌ها رفته‌اند: فلاشینگ، کوئینز یا برای برخی که به آن منهتن چینی می‌گویند. کشیش مایک چان، مدیر اجرایی گروه چینی مسیحی هرالد صلیبی، یک گروه مذهبی در این محله، گفت: «نیویورک یک جامعه مهاجر چینی خودکفا است.» او افزود که تازه‌واردها مجبور نیستند انگلیسی صحبت کنند؛ زیرا بسیاری از آنها به زبان ماندارین یا کانتونی صحبت می‌کنند و همین امر یافتن شغل را نیز آسان‌تر می‌کند. این نوع شبکه به مردم کمک می‌کند تا وکلای مهاجرت، مسکن و سایر نیازهای اولیه را پیدا کنند. مسیر آنها برای اقامت در فلاشینگ از طریق یک جنگل در آمریکای جنوبی چیزی است نحوه ورود این چینی‌ها را از گذشتگانشان متفاوت می‌کند. در گذشته، اکثر پناه‌جویان چینی پس از حضور در ایالات متحده، با ویزا آمده و سپس درخواست داده‌اند. آخرین باری که چنین هجوم مهاجران چینی به‌طور غیرقانونی وارد شدند، آنها از طریق دریا در دهه۱۹۹۰ وارد شدند. اما حجم فعلی بسیار بیشتر است.

اخبار مرتبط