او مدتی می‌‌‌شد که وارد شرکت نظامی خصوصی واگنر شده بود. به نوشته روزنامه نیویورک‌‌‌تایمز، او در مصاحبه‌‌‌ای گفت که وقتی از هوشیاری خارج می‌‌‌شد، متقاعد شد که مرگش حتمی است. او به دلیل ترس از برخورد مقامات روسی درخواست کرد که فقط از نام کوچکش در این گزارش استفاده شود. هنگامی که گلوله‌‌‌ها از هر طرف در نبرد در نزدیکی شهر باخموت اوکراین به سمت آنها می‌‌‌آمد، سربازان هم‌‌‌ردیفش، او را به نقطه امن کشاندند. او در نهایت بیش از یک سال را در بیمارستان‌‌‌ها گذراند و دست چپش به‌طور کامل قطع شد و یک پایش همچنان در خطر قطع شدن است. برای مواردی مانند آندری در روسیه تبلیغات چندانی نمی‌شود، جایی که - مانند اوکراین - تعداد کل مجروحان جنگی فاش نشده است. اما به گفته مقامات آمریکایی و اوکراینی و بسیاری از تحلیلگران نظامی، این رقم حیرت‌‌‌آور است، شاید صدها‌هزار نفر. یکی از مقامات ارشد روسیه تخمین زده است که افراد قطع عضو بیش از نیمی از مجروحان شدید را تشکیل می‌دهند.

از آنجا که خبرنگاران و گروه‌‌‌های امدادی دسترسی کمی به بیمارستان‌‌‌ها یا مراکز توانبخشی در روسیه دارند یا اصلا دسترسی ندارند، اطلاعات کمیاب است و اغلب محدود به گزارش‌‌‌های خبری جامعه و کانال‌‌‌های تلگرامی است. به گفته تحلیلگران نظامی و برخی از پرسنل پزشکی، کرملین می‌‌‌خواهد از تکرار جنبش‌‌‌های ضد جنگی که جنگ‌‌‌های قبلی در چچن و افغانستان را متوقف کرد، جلوگیری کند. نیک رینولدز، پژوهشگر جنگ زمینی در موسسه Royal United Services، یک اندیشکده نظامی مستقر در لندن، گفت: «دولت روسیه به تجربه آموخته است که اگر می‌‌‌خواهد ثبات داخلی را حفظ کند، باید این نوع بحث را سرکوب کند.» تحلیلگران نظامی می‌‌‌گویند که تعداد بالای زخمی‌‌‌ها نشان‌‌‌دهنده بی‌‌‌تفاوتی قابل‌توجهی است که روسیه نسبت به سربازان خود نشان می‌دهد، زیرا تعداد زیادی را قربانی می‌کند تا به دستاوردهای کوچکی در جبهه ۹۶۵ کیلومتری در اوکراین دست یابد.

پاول لوزین، کارشناس نظامی روسیه در مرکز تحلیل سیاست اروپا، یک گروه تحقیقاتی مستقر در واشنگتن، گفت: «رهبری روسیه در هر سطحی به سربازان اهمیت زیادی نمی‌‌‌دهد.» البته مجروحان قطع عضو به‌‌‌طور کامل نادیده گرفته نمی‌‌‌شوند. آنها گهگاه در تلویزیون دولتی در خدمت تبلیغات جنگی نمایش داده می‌‌‌شوند - همواره گزارشی خوش‌بینانه از نحوه سازگاری آنها با زندگی با جراحات، از جمله دست و پاهای از دست رفته ارائه می‌دهند. در موارد نادری، ولادیمیر وی.پوتین، رئیس‌‌‌جمهوری روسیه مجروحان را در بیمارستان‌ها عیادت می‌کند و مدال‌‌‌ها را روی لباس خواب نظامی آبی آنها می‌‌‌چسباند. او گاه به مشکلات موجود در سیستم اذعان می‌کند و بی‌‌‌شک وعده راه‌‌‌حل می‌دهد. پوتین ماه گذشته در حین صحبت با کهنه‌‌‌سربازان گفت: «در مورد پروتز، هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.» او افزود که اخیرا دریافته که سربازان سابق که پروتز داشتند، پرداخت‌‌‌های دولتی کاهش یافته دریافت کرده‌‌‌اندکه او آن را «غیرقابل قبول» خواند.

پس از ماه اول جنگ، وزیر دفاع روسیه، سرگئی کی.شویگو، تعداد زخمی‌‌‌ها را ۳۸۲۵ نفر اعلام کرد، رقمی که روسیه هرگز به‌‌‌روزرسانی نکرده است. بنابراین تخمین مجروحان از هر دو طرف بر اساس تعداد کشته‌‌‌شدگان استنتاج می‌شود که در حال حاضر شامل حدس و گمان‌‌‌های قابل‌توجهی است. ویلیام جی.برنز، مدیر سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در مقاله‌‌‌ای که ماه گذشته در فارن‌‌‌افرز منتشر شد، مدعی شد که تعداد سربازان کشته و زخمی روسیه به ۳۱۵‌هزار نفر می‌‌‌رسد. برخی منابع هم فاش کردند برخی از مجروحان درمان شده مجددا به جبهه‌‌‌ها فرستاده شده‌‌‌اند.

اخبار مرتبط