وب سایت بولتن دانشمندان هسته‌ای آمریکا در گزارشی نوشت: دولت ترامپ در یک قدمی امضای توافقنامه هسته‌ای با عربستان سعودی قرار دارد که گفته می‌شود سختگیری زیادی را متوجه دستیابی سعودی‌ها به فناوری غنی‌سازی اورانیوم از طریق سانتریفیوژها نمی‌کند. از این فناوری می‌توان برای فراهم آوردن مواد مورد نیاز برای ساخت سلاح هسته‌ای استفاده کرد اما موردی که در مورد برنامه هسته‌ای ایران نیز موجب نگرانی جامعه بین‌الملل شده بود، دولت ترامپ می‌گوید که این انعطاف در توافق هسته‌ای با عربستان برای تضمین آن‌که سعودی‌ها شرکت هسته‌ای وستینگ هاوس را به عنوان پیمانکار ساخت نیروگاه هسته‌ای خود انتخاب کنند، ضروری است اما شرکت وستینگ هاوس که طی دو پروژه اخیر خود در آمریکا وحشتناک عمل کرده که نتیجه آن نیز ورشکستگی این شرکت بود. در نتیجه بسیار بعید به نظر می‌رسد که وستینگ هاوس بتواند گوی سبقت را از کنسرسیوم هسته‌ای کره جنوبی که اخیرا تجربه موفقی در ساخت نیروگاه هسته‌ای امارات با چهار راکتور داشته است، بروباید. این موضوع بر ضرورت دستیابی به یک توافق سرسختانه با سعودی‌ها از نظر امنیتی که تضمین‌کننده عدم دستیابی این کشور به سلاح هسته‌ای است را افزایش می‌دهد. درخواست دولت ترامپ از کنگره برای سخت نگرفتن در مورد توافق هسته‌ای با عربستان بسیار نگران‌کننده است.

ریک پری وزیر انرژی آمریکا در ۲۲ مارس با حضور در کمیته خدمات تسلیحات سنا، گفت: اگر آمریکا با عربستان توافق هسته‌ای امضا نکند روسیه یا چین این کار را انجام خواهند داد.

سعودی‌ها نیز که از طریق چند موسسه لابی در واشنگتن درباره این موضوع مشورت می‌گیرند، تلاش کرده‌اند تا این تفکر را در آمریکا نهادینه کنند که در واقع مورد استقبال مقامات ترامپ نیز قرار گرفته است یعنی این‌که اگر روسیه بتواند ردپای هسته‌ای خود را در عربستان محکم کند این موضوع به اعتبار و نفوذ منطقه‌ای آمریکا لطمه وارد خواهد کرد.

این گزارش می‌افزاید: اما سعودی‌ها آن‌قدر احمق نیستند که روسیه یا چین را انتخاب کنند. مسکو اکنون شریک هسته‌ای دشمن عربستان یعنی ایران محسوب می‌شود و پکن نیز تاکنون اقدامی در راستای صادرات راکتورهای هسته‌ای انجام نداده است.

سعودی‌ها اکنون نیز یک سابقه قابل توجه از همکاری هسته‌ای با کره جنوبی در کارنامه خود دارند. آنها در سال ۲۰۱۱ توافقی را در زمینه همکاری صلح‌آمیز هسته‌ای و یک تفاهمنامه مشترک را نیز در سال ۲۰۱۵ با سئول امضا کردند. تاکنون ده‌ها نفر از دانشجویان عربستان نیز برای آموزش هسته‌ای به کره جنوبی اعزام شده‌اند. در این شرایط ابعاد غنی‌سازی در توافق امضا شده میان عربستان و کره جنوبی در سال ۲۰۱۱ یک نگرانی حیاتی است.

در این توافق آمده است: اورانیوم انتقال داده شده بر اساس این توافق که در هر تجهیزاتی مورد استفاده قرار بگیرد نباید بیشتر از ۲۰ درصد یا بیشتر به شکل اورانیوم U ۲۳۵ غنی‌سازی شود  مگر آنکه طرف‌ها در مورد آن توافق کنند. به عبارت دیگر توافق سال ۲۰۱۱ به طور کلی اجازه نصب تاسیسات غنی‌سازی در عربستان سعودی را می‌دهد و به طور مشخص غنی‌سازی تا ۲۰ درصد را مجاز می‌داند. دلیلی که این موضوع در مورد عربستان باعث نگرانی می‌شود که نمونه آن نیز در ایران وجود داشت، آن است که در صورت کسب فناوری غنی‌سازی اورانیوم زمان بسیار کوتاهی لازم است تا بتوان اورانیوم با غنای بالا نیز تولید کرد. این موضوع از یک سوی دیگر نیز جای نگرانی دارد و آن اینکه محمدبن سلمان ولیعهد عربستان اخیرا در مصاحبه‌ای اعلام کرد که اگر ایران بمب هسته‌ای بسازد ما نیز خواهیم ساخت.

این به آن معنی است  که اگر ما قصد داریم مسیر دستیابی عربستان سعودی به تسلیحات هسته‌ای را مسدود کنیم که باید این کار را انجام دهیم ما باید بر مفادی در قرارداد پیش‌رو با عربستان تاکید داشته باشیم که در توافق با امارات نیز لحاظ شد و آن اینکه عربستا نباید در فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری پلوتونیوم از سوخت هسته‌ای مصرف شده فعالیتی داشته باشد و از سوی دیگر باید اطمینان یابیم که کره جنوبی نیز تا زمانیکه عربستان با این مفاد موافقت کند از ادامه همکاری با سعودی‌ها خودداری کند.

اکنون سوالی که مطرح می‌شود آن است که چرا عربستان سعودی باید با این مفاد محدودکننده موافقت کند و چرا کره جنوبی نیز باید برای اطمینان از اجرای این محدودیت‌ها با آمریکا همکاری کند. باید گفت که هر دوی این کشورها برای دفاع از خود به آمریکا متکی هستند و اگر این کشورها را در مسائل مربوط به مالی و تجاری تحت فشار قرار دهیم، می‌توانیم منافع امنیت ملی آمریکا را نیز تامین کنیم.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.