وقتی انتقادات اوج می‌گیرد در کنار آن بحث ترمیم کابینه هم مطرح می شود. با توجه به نقدهایی که به عملکرد دولت در زمینه اقتصاد،اشتغال و هر آنچه در این دایره می گنجد می شود انتظار محتمل به ویژه از سوی بدنه اجتماعی دولت این است که ترمیم کابینه به سمتی برود تا پاسخی درست به نقدها باشد.

فارغ از آنکه به هر ترتیب اشخاصی که به عنوان وزیر معرفی می شوند چه به لحاظ شخصیتی و چه به لحاظ حضور می توانند تاثیر به‌سزایی داشته باشد اما انچه بیش از هر مسئله دیگری دارای اهمیت است موضوع رویکرد و برنامه است. با نگاهی به استیضاح هایی که پیش از این رقم خورد باید گفت متاسفانه مسائلی که در جریان استیضاح ها مطرح می شود چندان کارشناسی نیست و اساسا استیضاح اگر از آن شکل منطقی و واقعی خودش خارج شود هم به شان مجلس لطمه می زند و هم نگاه مردم را به مجلس و دولت بی اعتماد می کند.

نکته دیگری که در پروسه ترمیم کابینه باید به آن اشاره کرد این است که بعد از نشست اصلاح طلبان با حسن روحانی برداشت عمومی این است که اصلاح طلبان در این زمینه با دولت گفت و گویی داشته و پیشنهاداتی ارائه کرده اند؛ البته مشخصا آن بخشی که باید در این مشاوره شرکت می کردند اصلاح طلبان داخل مجلس هستند. به عنوان یک نگاه کلی و در یک بیان کلی دولت باید هم به رویکرد وزرای جدید و هم به برنامه های آنها و میزان عملیاتی شدن و تاثیر گذاری آنها توجه کند.

نکته دیگری که نباید از نظر دور داشت این است که اگر احساس می شود دولت اصرار برای حفظ یک وزیر دارد که شاید به لحاظ رویکری متمایل به اصلاح طلب ها باشد در این زمینه باید گفت اولا هیچ جریان و فردی نمی تواند خود را سخنگوی اصلاح طلبان معرفی کند و از سوی دیگر هیچ شخص و حزب شناخته شده ای از شخص سید محمدخاتمی تا افراد دیگر در این زمینه اظهار نظر نکرده اند. لذا این احساس وجود دارد که آنچه در جریان معرفی وزرا در حال رقم خوردن است بیشتر نظر دولت و آقای روحانی و البته همه ملاحظاتی است که در معرفی وزرا مد نظر قرار می دهند.ضمن آنکه این اعتقاد عمیقا وجود دارد که صرف این جابجایی ها باید بتواند گره‌ای از گره‌های دولت را باز کند.

 

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.