دردسر زودهنگام پایداری‌ها برای سردار/ قالیباف پیش از ورود به بهارستان طعم شکست را می‌چشد؟
آخرین ساعات آخرین روز ثبت نام کاندیداها در یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی بود که سردار با لباس شخصی از دری متفاوت پا به وزارت کشور گذاشت تا در غیاب علی لاریجانی و محمدرضا عارف و سرشناسان دیگر، نامش به عنوان یکی از اصلی‌ترین گزینه‌های ریاست پارلمان بعدی مطرح شود.
محمدباقر قالیباف اما با سابقه سه شکست در انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند پیش از ورود به بهارستان، شکست را تجربه کند اگر رفقای اصولگرایش باز هم در لحظه آخر او را جا بگذارند و پشتش نایستند. خاصه آنکه پایداری ها زودتر از آنچه که به نظر می رسید بنای ناسازگاری با سرلیستی احتمالی او در لیست تهران را گذاشته‌اند و خط و نشان ها را آغاز کرده‌اند و بعید به نظر نمی رسد این تحرکات دیگر اصولگرایان را هم برای قرار گرفتن پشت قالیباف به تردید بیندازد، شاید آنها اینبار هم برای همراه کردن پایداری ها با خود مجبور شوند حتی از سرلیستی قالیباف هم عبور کنند.
۳+۱ گزینه سرلیستی
قالیباف برای رسیدن به راس لیست اصولگرایان تنها با سد پایداری ها روبرو نیست. سید مصطفی میرسلیم که نامش با حضور در بین کاندیداهای نهایی رقابت بر سر کرسی ریاست جمهوری در انتخابات ۹۶ بیش از پیش بر سر زبان‌ها افتاد، از جمله افرادی است که به واسطه حضورش در مجمع تشخیص مصلحت نظام از شانس به نسبت خوبی برای سرلیستی اصولگرایان برخوردار است و شاید به همین واسطه در نخستین روزهای ثبت نام با حضور در وزارت کشور خود را کاندیدای حضور در انتخابات پارلمان یازدهم کرد. غلامرضا مصباحی مقدم نیز به رغم تاکید مصطفی پورمحمدی، دبیرعالی جامعه روحانیت مبارز مبنی بر عدم ارائه لیست مجزا توسط روحانیت مبارز، از جمله چهره‌هایی است که این تشکل سیاسی را در میان اصولگرایان رهبری می‌کند و از این رو و باتوجه به نفوذ آنان در میان اصولگرایان و البته سوابق کاری شخص مصباحی مقدم، دور از ذهن نیست که او نیز یکی از نام‌های متقاضی سرلیستی باشد.
اما شاید این دو چهره دردسرهای اصلی قالیباف برای رسیدن به سرلیستی نباشند، چه آنکه نمی توان چشم بست بر نخستین فردی که برای دولت مردان جمهوری اسلامی و اعضا کابینه محمود احمدی‌نژاد درس اخلاق گذاشت. مرتضی آقا تهرانی که عنوان دبیر کلی جبهه پایداری را یدک می‌کشد و یکی از جدی‌ترین نامزدهای این جبهه برای سرلیستی اصولگرایان است و عبور پایداری ها از سرلیستی او باید مابه ازای خوبی برایشان داشته باشد.
جدال در لایه‌های پنهان/پایداری ها کلید تفرقه را زدند
مرور سوابق کاری و حامیان ۳+۱ گزینه سرلیستی اصولگرایان حاکی از شکل‌گیری جدالی در لایه‌های پنهان این جریان سیاسی بر سر سرلیستی دارد، معضلی که نه برای اولین بار است که گریبان راست گرایان را می‌گیرد و احتمالا نه برای آخرین بار.
«همه‌اش گفته می شود که چرا جبهه پایداری انعطاف نشان نمی‌دهد؟ خب چرا دوستان اصولگرا انعطاف به خرج نمی‌دهند؟»، این بخشی از اظهارات محمدجواد ابطحی، نماینده عضو جبهه پایداری مردم خمینی‌شهر در دهمین دوره مجلس است. او که همچون دیگر یارانش بارها و بارها نسبت به اقدامات صورت گرفته از سوی اصولگرایان انتقاد داشته‌اند، این روزها با چنین اظهاراتش جدال پنهان این جریان سیاسی را بیش از پیش عیان می‌کنند. اظهارات او البته به همین جا ختم نشده و خبر از ارائه سه لیست انتخاباتی مجزا از سوی اصولگرایان برای شهر تهران داده و گفته است: «آقای قالیباف یک لیستی را تنظیم کرده و خودش نیز سرلیست آن می‌شود. یک لیست را جبهه پایداری و لیست دیگر را هم جبهه پیروان خط امام و رهبری می‌دهد.»
با این حال به نظر نمی‌رسد جبهه پیروان خط امام و رهبری که دبیر کلی آن برعهده محمدرضا باهنر است، حداقل در انتخابات جاری قصد ارائه فهرستی مجزا داشته باشد و احتمالا ترجیح خواهد داد حول محور «شورای ائتلاف اصولگرایان» به فعالیت بپردازد اما درست به همان اندازه که احتمال ارائه فهرست انتخاباتی مجزا از سوی باهنر و یاران اندک است، احتمال ارائه فهرستی متفاوت از سوی اعضا جبهه پایداری وجود دارد. موضوعی که کار سردار را به شدت سخت خواهد کرد، شاید از همین رو بود که قالیباف حتی پیش از آنکه خود را در لیست کاندیداهای مجلس قرار دهد پالس های همکاری و همراهی را به سوی پایداری ها فرستاد.
تلاش سردار برای جلب نظر تندروها
قالیباف یک روز پیش از حضورش در وزارت کشور در همایش «مجلس نو»، اعضا جبهه پایداری را «دلسوزان انقلاب» خطاب کرد و چنان سخن گفت که گویی سرلیستی‌اش قطعی شده و او قرار است از ظرفیت این خرده جریان سیاسی استفاده کند. او که «قبیله‌گرایی» را «بی معنا» توصیف کرده بود، تاکید کرد که « شاید برخی در حوزه پایداری من را قبول ندارند اما این مسائل برای من موضوعیت ندارد. از هر شخصی که چارچوب یک جوان انقلابی مومن، مردمی را دارا باشد و فرد محوری و قبیله گرایی را در خود نداشته باشد، حتما استفاده می‌کنیم.»
او البته در روزهای بعد از ثبت نامش و در جریان سفر خود به کرمان و جیرفت پای «شعار مرگ بر آمریکا» را نیز وسط کشید و تاکید کرد که «دوستان انقلابی» کنار هم جمع شوند و با تکرار این شعار «مشکلات کشور را حل کنند». تاکید قالیباف بر کلیدواژه‌های «جریان انقلاب» و شعار«مرگ بر آمریکا» که از قضا هر دو از اعضای جبهه پایداری بیش از سایر خرده جریان‌های سیاسی به کار می‌رود، از یک سو می‌تواند نشانه‌ای باشد بر تلاش او برای جلب نظر تندروها. جریانی که حساسیتش روی آقاتهرانی به عنوان یکی از روحانیون نزدیک به مصباح یزدی آنقدر هست که زیر میز ائتلاف اصولگرایان بزند.
پایداری‌ها و موتلفه؛ دو لبه یک قیچی؟
اما اگر پایداری‌ها به روشنی زیر بار حرف اصولگرایان نمی روند و ممکن است برای پذیرش سرلیستی قالیباف احتمالا به دنبال امتیازی چشم گیر هستند، موتلفه‌ای‌ها در سکوت همان خط و مشی را پیگیری می‌کنند هرچند که نزدیکی میان آنان و قالیباف به رغم تمام انتقادات به مراتب بیشتر از پایداری‌ها است.
موتلفه که در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ حاضر نشد تنها کاندیدایش در انتخابات (میرسلیم) را به سود سید ابراهیم رئیسی کنار بگذارد و با قالیباف همراه شود، این روزها نیز می‌تواند در صورت عدم تامین خواسته‌هایش دوباره همان کند که پیشتر کرده است اما نه موتلفه به تندی پایداری‌هاست و نه برداشتشان از سیاست مثال این جریان سیاسی تا جایی که ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا صراحتا امکان ارائه «لیست مجزا» توسط آنان را رد کرده و تاکید می‌کند که «جریان سنتی اصولگرایان شامل حزب موتلفه و جامعه روحانیت مبارز با جریان های جدیدتر به خصوص طیف آقای قالیباف اختلاف نظرهایی دارند با این حال تاکنون مشخص شده که طیف آقای قالیباف و سنتی‌ها و موتلفه در انتخابات یکپارچه عمل می‌کنند و در لیست مشترک قرار می‌گیرند و موتلفه قطعا لیست مستقل ارائه نمی‌کند.»
بدین ترتیب به نظر می‌رسد آنکه می‌تواند اصولگرایان را از وحدتی یکپارچه دور کند، اعضا جبهه پایداری باشد و تلاش‌های قالیباف برای جلب نظر آنان و پالس‌های او به پایداری‌ها نه تنها بی راه نیست بلکه نشان از عزم سردار برای بازنده نبودن است.
شکست قالیباف پیش از ورود به بهارستان چگونه رقم می خورد؟
اصولگرایان که بارها و بارها با مشکل اتحاد مواجه بوده‌اند، در چنین مواقعی حداقل برای حفظ ظاهر و آبرو هم که شده راهکارهایی دارند که می‌تواند در دوره فعلی نیز به کارشان آید. یکی از این راهکارها ارائه لیست انتخاباتی بدون سرلیست مشخص و براساس حروف الفبا است. این لیست اگرچه می‌تواند کاندیداهای خرده جریان‌های اصولگرا را در کنار هم و در یک لیست واحد بگنجاند ولی بی شک تبعاتی برای قالیباف به همراه خواهد داشت.
قالیباف که سطح و اندازه خود را در ریاست جمهوری می‌دید و بعد از ناکامی در دست‌یابی‌اش به این رویا حالا عزم بهارستان کرده تا در کنار سید ابراهیم رئیسی و حسن روحانی روسای قوای سه گانه را تشکیل دهد، اگر نتواند اصولگرایان را برای سرلیستی خود مجاب کند، نخستین شکست آن هم پیش از ورود به بهارستان را تجربه کرده است. شکستی که البته دامنه آن احتمالا به پارلمان نیز کشیده شده و کار او برای نشستن بر قدرتمندترین کرسی مجلس را سخت‌تر از گذشته می‌کند.
لیستی با دو سرلیست یکی از سوی اصولگرایان سنتی و قشر روحانیت و دیگری از سوی سایر کاندیداها، احتمالا موضوعی است که می‌تواند نظر پایداری‌ها را جلب کند به ویژه آنکه آنان آقاتهرانی را شایسته‌تر از مصباحی‌مقدم برای معرفی به عنوان سرلیست روحانی اصولگرایان می‌دانند ولی در این میان نتیجه برای قالیباف همان است که در صورت ارائه لیست بدون سرلیست و براساس حروف الفبا اتفاق افتاد.
قالیباف برای آنکه بتواند در بهارستان و در جریان اجلاسیه اول بر کرسی ریاست بنشیند، چاره‌ای ندارد جز جلب حمایت حداکثری اصولگرایان. او شاید در این مسیر حتی به فکر ائتلاف با پایداری ها هم بیفتد، احتمالی که این روزها پررنگ و جدی در حال مطرح شدن است و بعید به نظر نمی رسد سودای ریاست مجلسی برای قالیباف آنقدر جدی و مهم باشد که حتی تن به همراهی با خواسته های پایداری ها بدهد.
در این میان نباید فراموش کرد که در کنار اصولگرایان، چهره‌های به اصطلاح معتدل‌تر و البته اصلاح‌طلب نیز در راه پارلمان و چشم انتظار تایید شورای نگهبان هستند و این یعنی در صورت لغزش راستی‌ها، اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان می‌توانند با اجماع، اقبال خود برای ریاست علی مطهری، مجید انصاری و حتی شهیندخت مولاوردی را بسنجند.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
