عجایب زندگی در ماه /هر روز آفتابی بدون احتمال باران
ماه نزدیک‌ترین همسایه کیهانی زمین است و انسان دلایل زیادی برای ساختن جان‌پناهی دائمی در ماه دارد.
ماه نه جَو دارد، نه هوا و نه اقیانوس‌هایی از آب، و سطح آن در خلاء دائمی است. دو فضانورد ماموریت آپولو ۱۷ به‌نام‌های یوجین سرنان و هریسون اشمیت، با زندگی در ماژول کوچک قمری خود به مدت کمی بیش از سه روز، رکورددار بیش‌ترین حضور روی سطح ماه هستند.
یکی از بهترین مکان‌ها برای ایجاد پایگاه دائمی در ماه، قطب جنوب قمری است؛ جایی که ذخایر عظیم آب یخ‌زده در دهانه‌های همیشه سایه‌دار آن وجود دارد و دما در بعضی نقاطش درحدود منفی ۱۳ درجه‌ی سانتی‌گراد است.
دور شدن از پایگاه‌های قطبی در ماه، مناظری را به نمایش می‌گذارد که شبیه هیچ‌چیز روی زمین نیست. دشت‌های گدازه‌ای وسیع و کوه‌های بزرگ ناشی از رویدادهای برخوردی که بلندترین آنها حدود ۵٫۵ کیلومتر ارتفاع دارد و تقریباً به اندازه‌ی کوه دماوند در ایران است.
ماه همچنین دارای دهانه‌های بزرگ آتشفشانی بسیاری است، مانند دهانه آریستارخوس با عرض ۴۰ کیلومتر. به گفته ریک الفیک دانشمند ناسا «چشم‌انداز از لبه آریستارخوس، گرند کانیون را منظره‌ای بسیار کوچک می‌نمایاند و دهانه شهاب‌سنگی در آریزونا را مانند سوراخی در فضای سبزی کوچک جلوه می‌دهد».
دریچه
آتشفشانی «سر کبرا» رودخانه‌ای از گدازه را تغذیه می‌کند که قبل از ریخته‌شدن به دشت‌های گدازه‌ای از دهانه‌ی آریستارخوس به پایین سرازیر می‌شود. در شرق (سمت چپ) سر کبرا دهانه‌ی آریستارخوس و در غرب (راست) دهانه‌ی هرودوت را مشاهده می‌کنید.
یکی دیگر از عجایب خیره‌کننده و شگفت‌انگیز در ماه، خورشید گرفتگی است که زمانی رخ می‌دهد که زمین خورشید را مسدود می‌کند. از ماه، زمین به صورت حلقه ای از نور قرمز و نارنجی ظاهر می‌شود که بر آسمان تسلط کامل دارد.
اگرچه ماه به طور متوسط ۳۸۴٬۴۰۰ کیلومتر از زمین فاصله دارد، ارسال عکس‌های تعطیلات یا کسوف به خانه برای خانواده و دوستان بیشتر از یک ثانیه طول نمی‌کشد.
گرانش ماه (که یک ششم گرانش زمین است) انجام فعالیت‌های تفریحی و ورزشی را کمی چالش برانگیز می‌کند. ساکن ماه می‌تواند بپرد و توپ را شش برابر بالاتر و دورتر از زمین پرتاب کند. به عبارت دیگر، در مقابل زمین فوتبال‌های ۹۰ متری روی زمین، فاصله بین تیرهای دروازه‌ی دو تیم در یک زمین فوتبال در ماه باید ۵۴۹ متر باشد.
خورشیدگرفتگی در ماه
انسان‌ها در ماه نیازی به بررسی پیش‌بینی آب و هوا ندارند. ماه به دلیل جَو بسیار ضعیفش اصلا آب و هوایی برای بررسی ندارد. هر روز آفتابی است، بدون احتمال باران. البته، باید مراقب آب و هوای فضایی بود که شامل بارش ذرات شهاب‌سنگی است که می‌توانند به بزرگی توپ گلف و ذرات بسیار پرانرژی ناشی از شراره های خورشیدی باشند.
یکی دیگر از عجایب بالقوه زندگی روی سطح قمری، ماه‌لرزه‌ها است. لرزه‌سنج‌هایی که در طول آپولو روی سطح ماه باقی مانده‌اند نشان می‌دهند که ماه همچنان از نظر لرزه‌ای فعال است و حتی زلزله‌های نادر و یک ساعته‌ای به بزرگی ۵٫۵ در مقیاس ریشتر دارد.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
