استراتژی آمریکا در برابر چین، روسیه و ایران/ سرنوشت مبهم همکاری‌های اطلاعاتی در دولت ترامپ
به گزارش اقتصادنیوز، دیپلماسی اطلاعاتی- عنصری کلیدی و اغلب پنهان قدرت ملی است. واشنگتن بیش از آنچه که علنا عریان شده، با شرکای خود رابطه دارد، زیرا کشورها و حتی گروه‌های غیردولتی که نمی‌خواهند در تعامل با مقامات آمریکایی دیده شوند، هنوز از طریق کانال‌های مخفیانه با دولت ایالات متحده رایزنی دارند.
به طور سنتی، روابط ارتباطی تحت تأثیر سیاست بین‌المللی و تغییرات در سیاست خارجی قرار نمی‌گیرد. دولت‌ها می‌آیند و می‌روند و اطلاعات بدون وقفه جریان می‌یابد. اما گاهی اوقات، تحولات سیاسی آنقدر چشمگیر است که در روابط اطلاعاتی نفوذ می‌کند.
این عبارات بخشی از یادداشت فارن افرز است، یادداشتی که اقتصادنیوز آن را در دو بخش ترجمه کرده که بخش نخست در ادامه آمده است.
آینده دیپلماسی اطلاعاتی در دولت ترامپ
در اوایل دهه ۱۹۷۰، دولت نیکسون به لطف تصمیم لندن در باب اولویت دادن به روابط با کشور‌های اروپایی با هدف پیوستن به جامعه اقتصادی اروپا، پیشروی اتحادیه اروپا و ناامیدی از عدم حمایت بریتانیا از اسرائیل در طول جنگ یوم کیپور، به طور موقت اشتراک اطلاعات با بریتانیا را کاهش داد.
سال ۲۰۱۳، زمانی که پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی، ادوارد اسنودن، در میان اطلاعات دیگر فاش کرد که ایالات متحده اطلاعاتی را از رهبران برخی از متحدان اروپایی جمع‌آوری کرده و عملاً آن‌ها را استراق سمع کرده است، چندین کشور اروپایی برای مدت کوتاهی در تماس‌های مخفیانه خود با واشنگتن درگیر مشکل شدند.
اکنون، دولت دوم ترامپ می‌تواند باعث ایجاد اختلال جدیدی در تبادل اطلاعات معمول بین واشنگتن و متحدانش شود. در شرایط ایده‌آل، اهداف مشترک سیاست خارجی، اتحاد‌های نظامی و جهان بینی‌های مکمل بین کشورها، از جمله رهبران آن‌ها، به ارتباط اطلاعاتی کمک می‌کند. اما رویکرد دونالد ترامپ در ارتباط با نظام بین‌الملل و معماری امنیتی جهان، اشتراکات اطلاعات بین واشنگتن و شرکای این کشور را زیر سؤال برده است.
برخی از متحدان ایالات متحده نگران هستند که ترامپ از تبادل اطلاعاتی به صورت مبادلاتی استفاده کند، مثلاً با پنهان کردن اطلاعات از این گزاره به عنوان اهرمی در مورد یک موضوع نامرتبط بهره‌برداری کند. برخی دیگر نگران رابطه نامطلوب ترامپ با مدیریت اطلاعات، علاقه او به رهبران مستبد مانند ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و انتخاب وفاداران بی‌تجربه برای نقش‌های ارشد اطلاعاتی و امنیت ملی هستند.
متحدان و شرکای ایالات متحده برای کاهش نگرانی‌هایشان ممکن است در تبادل اطلاعات با واشنگتن در مورد موضوعات خاص در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ محتاط‌تر شوند. آن‌ها ممکن است تصمیم بگیرند اطلاعاتی را که به واشنگتن ارسال می‌شود کاهش دهند یا اطلاعاتی را که به اشتراک می‌گذارند تا حدی پاکسازی کنند که ارزش خود را برای ایالات متحده از دست بدهد.
پاشنه آشیل آمریکا
دولت ترامپ به مشارکت‌های اطلاعاتی قوی نیاز دارد، زیرا ایالات متحده با نظم جهانی ژئوپلیتیکی بی‌ثباتی مواجه است که در آن تروریسم بین‌المللی در حال افزایش است و در قابش اصطلاح محور تحول - چین، ایران، کره شمالی و روسیه- با ایالات متحده و شرکای آن مقابله می‌کند.
با توجه به این گزاره، سازمان‌های اطلاعاتی متحدان ایالات متحده ترجیح می‌دهند در حال حاضر حتی نزدیک‌تر از گذشته با ایالات متحده همکاری کنند؛ اما تنها در صورتی که به قابل اعتماد بودن جامعه اطلاعاتی ایالات متحده اطمینان داشته باشند.
در چنین شرایطی روابط اطلاعاتی خارجی واشنگتن از بین برود، امنیت ملی ایالات متحده به خطر خواهد افتاد. ارتباط به ایالت‌ها اجازه می‌دهد منابع را برای تجزیه و تحلیل اهداف اطلاعاتی، هماهنگ کردن شبکه‌های عامل برای ارائه اطلاعات تکمیلی انسانی و اعتبار گزارش‌های موجود برای افزایش اطمینان، جمع‌آوری کنند.
همچنین، به واسطه این تعامل راهی برای مقایسه یادداشت‌های بدون سانسور به صورت خصوصی با یک شریک قابل اعتماد فراهم می‌شود. علاوه بر این، معمولاً همکاری ارتباطی جنبه اقتصادی دارد. دولت‌ها می‌توانند هزینه‌های توسعه و نگهداری ماهواره‌های گران قیمت را به اشتراک بگذارند و وظیفه عظیم پردازش و ترجمه هوشمند سیگنال‌های حجیم را تقسیم کنند.
در این میان، ابعاد جغرافیایی نیز قابل تامل است، مانند عملیات مستقر در تأسیسات یا عملیات جمع‌آوری در قلمرو دوستانه. با توجه به این مزیت‌های واضح ضرب نیرو، سازمان‌های اطلاعاتی فراتر از غریزه سنتی حرکت کرده‌اند تا به تنهایی پیش بروند و امنیت عملیات را به نفع همکاری اطلاعاتی حفظ کنند.
تعامل اطلاعاتی یک فرآیند است، نه یک نتیجه و شهرت برای امنیت و صلاحدید باعث به اشتراک‌گذاری اطلاعات بیشتر می‌شود. در حکومت داری، مانند زندگی، دوستان در اعتماد به نفس مشترک هستند و به اشتراک گذاشتن اعتماد به نفس، دوستی‌ها را عمیق‌تر می‌کند. با این حال، ارتباط اطلاعاتی شکلی از حکومت‌داری سخت‌گیرانه است و هر طرف از دانش خود برای منافع ملی خود استفاده می‌کند. گاهی اوقات، شرکا اطلاعاتی را نه صرفاً برای اطلاع‌رسانی، بلکه برای تأثیرگذاری بر دیدگاه‌های کشور دیگر در مورد یک موضوع مبرم به اشتراک می‌گذارند.
اگر واشنگتن این سیگنال را ارسال کند که اهدافش از اهداف متحدانش متفاوت است، ایالات متحده ممکن است یک صندلی بر سر میز در مورد موضوعی بسیار مهم مانند دفاع اوکراین در برابر روسیه را به خطر بیندازد. علاوه بر این، ماهیت غیرسیاسی جامعه اطلاعاتی ایالات متحده، پایه و اساس اعتماد را برای روابط ارتباطی فراهم می‌کند که در طول گذار‌های سیاسی پایدار است.
ترامپ باید شهرت جامعه اطلاعاتی را که به سختی به دست آمده به خاطر غیرحزبی بودن، حفظ کند و متعهد شود که حرفه‌ای بودن و دقت تحلیلی در ۱۸ سازمانی که جامعه اطلاعاتی را تشکیل می‌دهند حفظ شود. دولت باید این سازمان‌ها، از جمله اف بی‌آی را به عنوان ارائه‌دهندگان بینش و اطلاعات انتقادی لحاظ کند، نه به عنوان اهدافی که باید سیاسی یا پاکسازی شوند.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
