او با بیان اینکه تحلیل کارشناسان به ما می‌‌گوید یکی از علل شکست بانک‌‌های عامل در انجام درست تعهدات خود، پایین بودن توان و کفایت سرمایه آنهاست، ادامه داد: بانک‌‌های عامل در اسناد و مدارک موجود متعهد شده‌‌اند که درصورت نکول و استنکاف تسهیلات گیرندگان، بلافاصله اقساط صندوق را به نیابت از مشتری پرداخت کنند؛ اما آنها اعلام می‌‌کنند که به‌رغم دریافت ۲درصد سود برای پذیرش چنین ریسکی، توان بازپرداخت به صندوق را ندارند. حالا فرض کنید که اگر صندوق همه منابع خود را به این طریق تسهیلات داده بود، الان چه شرایط وخیم و شکست‌خورده‌‌ای داشت! به این دلیل کارشناسان به ما می‌‌گویند که این مسیر باید هر چه سریع‌تر اصلاح شود. هرچه منابع و دارایی‌‌های صندوق بیشتر می‌‌شوند، فاصله این دارایی‌‌ها با توان بانک‌‌های عامل بیشتر می‌‌شود و فرآیند شکست صندوق درصورت ادامه تسهیلات‌‌دهی تسریع می‌‌شود. رئیس هیات عامل صندوق توسعه ملی با تاکید بر ضرورت تغییر رویه صندوق از روش صرفا تسهیلات‌‌دهی به تنوعی از روش‌های تسهیلات‌‌دهی، مشارکت و سرمایه‌گذاری افزود: صندوق توسعه ملی همانند سایر صندوق‌های ثروت ملی جهان باید در بخش سرمایه‌‌گذاری به‌ویژه در بخش‌های کم‌ریسک و پربازده فعالیت کند.

او با بیان اینکه هم اکنون در بیش از ۱۰۰صندوق در کشورهای مختلف جهان، نگاه به صندوق‌های ثروت ملی به‌عنوان یک نهاد خصوصی بوده و ساختار و فعالیت‌‌های آنها همانند بخش‌های خصوصی است، گفت: نکته جالب آن است که در همه کشورهای جهان (از کشورهای کاملا کاپیتالیست و لیبرالیسم گرفته تا کشورهای سوسیالیسم و شبه‌کمونیست) صندوق ثروت ملی اجباری به تسهیلات‌‌دهی ندارد، بلکه وظیفه دارد با روش‌های مختلف سرمایه‌‌گذاری، مراقب دارایی‌‌های خود باشد و مرتب به آن بیفزاید. در واقع گرچه نقش صندوق‌ها توسعه‌‌ای هم هست، اما این کار را با مشارکت انجام می‌‌دهند نه با وام‌دهی. تنها کشوری که برعکس این جریان عمل می‌‌کند، صندوق توسعه ملی ماست. بنابراین لازم است قبل از آنکه خیلی دیر شود و بر اساس موفقیت‌‌ها و شکست‌ها رویه خود را اصلاح کنیم.

غضنفری مدعی شد ریشه این تفاوت رفتار، نگرشی است که برخی مقامات دولتی و فعالان خصوصی به صندوق دارند. او ادامه داد: برخی، صندوق توسعه ملی را صرفا یک بانک می‌‌دانند و مرتبا برای تسهیلات ارزان‌قیمت به ما مراجعه می‌‌کنند. برخی دیگر آن را صندوق ضمانت صادرات می‌‌دانند و مطالبه وظایف مشابه این صندوق را دارند. برخی دیگر صندوق توسعه ملی را مسوول محرومیت‌‌زدایی می‌‌دانند یا مسوول رونق کشاورزی و صنعت. برخی هم صندوق را مسوول توسعه زیرساخت‌‌ها، جاده و پل و ریل آهن می‌‌دانند و برخی دیگر هم از صندوق، توسعه صادرات و خدمات فنی و مهندسی و رونق گردشگری می‌‌خواهند. مسوولان حوزه‌های نفت و پتروشیمی هم معتقدند همه منابع صندوق را باید به آنها داد. البته همه گیرنده هستند و کسی آمادگی

پس دادن تسهیلات را ندارد. درواقع می‌‌خواهند عملا صندوق را قربانی اهمال و امهال کنند. دولت‌ها هم که به وضوح آن را بودجه ثانوی خود می‌‌انگارند و با هر مشکلی دست توی صندوق می‌‌برند تا کسری بودجه‌‌ای رخ ندهد. او گفت: همه اینها این کارها را مقدس می‌شمارند و در مقابل، جایگاه و هویت مستقلی برای صندوق قائل نیستند. صندوق از نظر آنان طفیلی ماموریت‌‌های آنهاست؛ یعنی هر کسی صندوق را از ظن خود نگاه می‌‌کند و توجهی به جایگاه آن برای نسل آتی نداشته و گوش شنوایی هم ظاهرا تاکنون وجود نداشته است. به گفته او، صندوق توسعه ملی ما شاید یک نهاد مشابه به صندوق توسعه ملی، مثل صندوق‌های بازنشستگی باشند؛ از این جهت که هر دو ذی‌نفع خاص دارند. در اولی همه بازنشستگان، ذی‌نفعشان هستند و در دومی، همه ملت ایران در عصر حاضر و نسل‌‌های آتی. غضنفری ضمن تشکر از نگاه ویژه مقام معظم رهبری به صندوق یادآور شد: هیات امنا در جریان مشکلات صندوق قرار دارند و امیدواریم در راستای نگرش درست به صندوق، مصوبات خوبی از هیات امنا بگیریم که مهم‌ترین آنها ایجاد نگرش و فرهنگ صحیح درباره صندوق است و به دنبال آن، باز شدن مسیر سرمایه‌‌گذاری برای احیای صندوق.

 

اخبار مرتبط