گام‌های موثر گل‌گهر در بومی‌سازی قطعات و تجهیزات صنعتی
معاون فنی و مهندسی شرکت گل‌گهر در گفت‌وگویی در این باره گفت: به منظور تامین به‌موقع قطعات و با توجه به تحریم‌های ظالمانه استکبار جهانی و سیاست‌های اقتصاد مقاومتی ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری، شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر نسبت به ایجاد واحد مهندسی معکوس و ساخت داخل اقدام کرده است و در ریسک ساخت بار اول قطعات با سازندگان داخلی سهیم می‌شود. به طوری که از نظر تعدادی، در سال گذشته حدود ۷۵درصد قطعات ساخت داخل و تنها ۲۵درصد وارداتی بوده‌اند.
محمدحسین نخعی افزود: مهم‌ترین عامل در موفقیت‌آمیز بودن بومی‌سازی یک قطعه، دانش ساخت آن قطعه بوده و شرط لازم در رسیدن به دانش ساخت یک قطعه یا تجهیز، تقبل هزینه تحقیق و توسعه (R&D) است. در صورت وقوع این امر (کسب دانش ساخت)، شرکت قادر به تولید یک قطعه با هزینه و کیفیت قابل رقابت خواهد بود.
وی ادامه داد: شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر به عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده مواد اولیه فولاد کشور، با تشکیل واحد مهندسی معکوس و ساخت داخل در ریسک ساخت بار اول با سازندگان توانمند کشور سهیم می‌شود. نحوه سهیم شدن در ریسک نیز به این صورت است که شرکت گل‌گهر هزینه مواد اولیه و تست‌های آزمایشگاهی یک تجهیز یا قطعه وارداتی را قبول و سازنده شروع به ساخت می‌کند. در صورت موفقیت‌آمیز بودن قطعه ساخته شده، مابقی هزینه به سازنده پرداخت می‌شود و در صورت عدم تایید نهایی قطعه، شرکت گل‌گهر هزینه متریال را ضرر کرده و سازنده نیز هزینه نیروی انسانی و ماشین‌آلات را تقبل کرده است. نتیجه این رویکرد، کسب رتبه یک صرفه‌جویی ارزی توسط شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر بوده است.
نخعی در پاسخ به این سوال که چشم‌انداز شرکت گل‌گهر برای بومی‌سازی تجهیزات چیست؟ گفت: چشم‌انداز تعریف شده در واحد بومی‌سازی گل‌گهر، کاهش ارزبری زنجیره فولاد از ۱۰۰ یورو به ۴۰یورو به ازای هر تن بوده که جهت تحقق این امر رویکرد سهیم شدن در ریسک ساخت بار اول براساس آیین‌نامه بومی‌سازی مصوب هیات‌مدیره محترم اتخاذ شده است. در ارتباط با این نکته که آیا می‌توان همه تجهیزات و قطعات را بومی‌سازی کرد، باید پاسخ داد که خیر؛ چراکه برخی قطعات توجیه نداشته و برخی قطعات هم برای مهندسی معکوس به زمان زیادی نیاز داشته که ممکن است در حین فرآیند مهندسی معکوس تکنولوژی آن تجهیز یا قطعه تغییر کند. از سوی دیگر، منافع هر کشوری در این است که کالایی را که از نظر نسبت قیمتها در آن بهترین است، تولید کرده و با مبادله مازاد آن با سایر کشورها، نیاز خود به دیگر کالاها را رفع کند. به همین دلیل است که اقتصاددانان اعتقاد دارند تجارت میان کشورها، افزایش رفاه تمامی طرفین تجارت را به دنبال خواهد داشت. از سوی دیگر، کشوری که سعی می‌کند همه مایحتاج خود را، خود تولید کند، نهایتا در مسیر کاهش رفاه روزافزون گام برداشته و فقر را برای ملت خود به ارمغان خواهد آورد. اصولا کشورها باید با تجارت، کالا و خدماتی که بعضی کشورها می‌توانند با هزینه نسبتا پایین تولید کنند را به دست بیاورند و در مقابل کالا و خدماتی را که با هزینه کمتر نسبت به دیگر کشورها تولید می‌کنند، با آنها مبادله کنند.
