در دنیای امروز که همواره تکنولوژی در حال پیشرفت است افراد یک سازمان باید در راستای پیشرفت تکنولوژی، دانش و توان خود را به‌‌روز نگاه‌‌ دارند تا بتوانند بهره‌‌وری مناسبی را برای سازمان به ثمر رسانند.

به‌‌روز بودن افراد یک سازمان علاوه بر تلاش فردی باید توسط سازمان نیز به‌‌صورت نگاهی کلی و آینده‌‌نگرانه موردتوجه قرار گیرد و در قبال آن سرمایه‌گذاری کند. در بحث منابع انسانی در صنعت کشور که صنعتی نیرو محور است نه تکنولوژی محور باید درگذشته به مدیریت منابع انسانی توجه ویژه‌‌ای می‌‌شد اما شرایط حاکم بر صنایع شرایط را برای توجه به این قسمت از کار معطوف نکرده است.

 باگذشت زمان و ورود تکنولوژی به صنایع و مشاهده تاثیر مثبت آن بر راندمان و سوددهی صنعت، سازمان ناچار به استفاده از این تکنولوژی‌‌ها می‌‌شد اما نیروی متخصص برای پیاده‌سازی آن را در خدمت نداشته و باید هزینه‌‌های متعددی را متقبل می‌‌شد تا بتواند از این تکنولوژی استفاده کند.

 اما در عصر حاضر که دسترسی به علم، دانش و تکنولوژی‌های جدید آسان‌‌تر شده است، باید هر سازمان نیروهایی را از بدو ورود به صنعت تربیت کند تا بتواند در ادامه به‌‌درستی از دانش و شناخت آنها نسبت به تکنولوژی استفاده کند. به‌‌عنوان مثال در صنعت سنگ‌‌آهن، کشور ظرفیت بالایی برای انجام فعالیت‌‌های معدنی و در ادامه توسعه و افزایش حاشیه سود از منابع استخراجی سنگ‌‌آهن را دارد که به میزان کمی نیز این پروسه در حال انجام است اما ضعف اصلی در این زمینه نیروی ماهر، شناخت تکنولوژی و سرمایه‌گذاری هوشمند است که تا رفع این موانع نمی‌توان به آرمان‌‌های طلایی در صنعت سنگ‌‌آهن دست‌‌ یافت.

همچنین اتصال صنایع به یکدیگر و تلاش برای ایجاد چرخه‌‌ای برای رفع نیاز یکدیگر بر پایه تکنولوژی و شفافیت می‌تواند عمده مشکلات صنایع را رفع کند.

 اما بحث چالش منابع انسانی، منابع انسانی در یک سازمان یا صنعت باید هوشمند و نوآور باشد این به این منظور است که نیروی کار باید با توجه به مزیت‌‌ها و مشوق‌‌هایی که سازمان مطرح می‌کند پویا باشد تا بتواند در جهت رفع نیازها یا چالش‌‌های سازمان به کمک همه‌ اعضا موثر واقع شود اما به خاطر شرایط حاکم بر کشور مجالی برای نیروی یک سازمان نمی‌‌ماند که بتواند به رفع مشکلات سازمان کمک کند که این عدم‌توانایی هم فردی و هم ناشی از ضعف مدیریت منابع انسانی سازمان است.

 به‌‌عنوان یک ایده، اگر سازمان بتواند هرساله با توجه به تعداد نیروی بازنشسته‌‌ای که دارد، نیرویی آموزش‌‌دیده و هوشمند در جهت رفع نیازهای اولیه و تلاش برای رفع نیازهای جانبی در اختیار بگیرد بی‌‌شک در بلندمدت متوجه اثرات مثبت این نگرش خواهد شد اما این نگاه نیازمند مدیریتی مناسب برای پرورش نیرو از مدتی قبل و حفظ آن از طرق مختلف است زیرا نیروی کاری که به موضوع اشراف و ذهنیتی آگاه داشته باشد ناخواسته جذب فرصت‌‌هایی می‌شود که شرایط مناسب‌‌تری دارند درنتیجه باید به مدیریت آن توجه ویژه‌‌ای کرد.

 درنهایت، دنیای امروز، دنیای تعامل بین نیروی انسانی و تکنولوژی است که در نتیجه باید هر سازمان و صنعتی این تعامل را به‌‌ خوبی بین هر دو جناح ایجاد کند تا بتواند از مزایای آن استفاده کند که این هدف، نیازمند سرمایه‌گذاری و مهم‌تر از همه، مدیریتی خارج از چارچوب‌‌های نادرست موجود است.

اخبار مرتبط