متاسفانه با وجود اینکه محدودیت‌های برق باعث کاهش درآمد صنعت گچ شده اما دولت اصلا به این مساله توجه نمی‌کند؛ از ابتدای سال هزینه‌های برق مصرفی را طبق فیش دریافتی پرداخت کرده‌ایم و حالا بعد از ۴ ماه اعلام کرده‌اند که ما‌به‌التفاوت نرخ برق امسال را باید بپردازید. این اتفاق در حالی می‌افتد که ما در تعیین هزینه‌های تولید قیمت برق در چهار ماهه ابتدایی را مبنا قرار داده‌ایم و به همان نسبت هم در قیمت‌های فروش این هزینه‌ها را لحاظ کرده‌ایم. متاسفانه دولت نگران تعطیلی کارخانه‌های گچ نیست و این صنعت با توجه به هزینه‌های بالا و قیمت‌های ارزان محصول نهایی در حال نابودی است.

صنعت گچ نیاز مبرمی به فناوری‌های جدید دارد. تولید گچ سود چندانی ندارد و برای واردات خطوط تولید و تجهیزات راهی جز استفاده از تسهیلات ندارد اما متاسفانه بانک‌ها به هیچ وجه حاضر به همکاری نیستند. این در حالی است که اگر همکاری برای واردات چند خط تولید گچ‌های پیش ساخته مدرن انجام شود، با مهندسی معکوس قادر خواهیم بود خطوطی شبیه به خطوط وارداتی در کشور بسازیم و صنعت گچ را از حالت کنونی رها کنیم اما متاسفانه تاکنون نه تنها در این خصوص همکاری لازم را شاهد نبودیم بلکه حتی برای واردات ماشین‌آلات معدنی شاهد موانع مختلف هستیم. به طور نمونه ادعاهایی در خصوص تولید برخی ماشین‌آلات در داخل کشور مطرح می‌شود که با واقعیت همخوانی ندارد و به فرض محال اگر هم وجود داشته باشد، از نظر کیفی قطعا بعد از مدت کوتاهی غیر‌قابل استفاده می‌شود.

یکی از عمده‌ترین مشکلات صنعت گچ را باید در صدور مجوز‌های گاه و بی‌گاه وزارت صمت جست‌وجو کرد. در واقع با وجود اینکه تعداد تولیدکنندگان گچ بسیار بیشتر از میزان تقاضا در کشور است اما کماکان شاهد صدور مجوز واحدهای تولید گچ هستیم و کار به جایی رسیده که باید تمامی هزینه‌های تولید و حتی حمل‌ونقل را به صورت نقد پرداخت کنیم، اما خریداران به صورت اعتباری و چند ماهه از ما خرید کنند. فروش به صورت اعتباری در حالی اتفاق می‌افتد که شاهد افزایش هزینه‌ها هستیم. به طور نمونه یکی از عمده‌ترین مشکلات ما افزایش مداوم قیمت کیسه گچ است چرا که تولیدکنندگان معتقدند مواد اولیه تولید کیسه هر هفته با قیمت بالاتر به دست آنها می‌رسد و این در حالی است که به دلیل رکود حاکم بر بازار، امکان افزایش مداوم قیمت‌ها برای واحد‌های گچ وجود ندارد.

 

اخبار مرتبط