نظام تک نرخی؛ راهکار اصلاح اقتصاد
قیمت و تامین مواد اولیه در کشور ما همواره به خاطر نوسانات نرخ ارز و مدیریت نادرست دستخوش تغییر می‌شود که از نظر من علل عمده این مشکلات به تحریم‌های خارجی بر نمی‌گردد بلکه ریشه بسیاری از اتفاقات را باید در داخل کشور جست‌وجو کرد. در سال ۱۳۹۹ هر کیلو آرد را ۳هزار تومان می‌خریدیم و امروز با افزایش ۶ برابری به قیمت ۱۸هزار تومان خریداری می‌شود. طبیعی است که نمی‌توان با این وضع، تولید انبوه داشت و به طور حتم کسانی که صرفا کار تولیدی می‌کنند، با مشکل نقدینگی مواجه می‌شوند. البته ممکن است افرادی در کنار تولید اقداماتی مانند ساختمان‌سازی هم انجام دهند که در این صورت ماجرا متفاوت است، اما برای تولیدکننده‌هایی که کار تخصصی خودشان را به صورت حرفه‌ای دنبال کرده‌اند بحران نقدینگی غیر‌قابل انکار است. متاسفانه بانک‌ها هم عنوان می‌کنند که توانایی پرداخت تسهیلات لازم برای تولید را نداریم؛ در واقع بانک‌ها مسوولیت اصلی خودشان را فراموش کرده‌اند؛ خودشان تبدیل به بنگاه اقتصادی شده‌اند و ترجیح می‌دهند ملک بخرند و روز به‌روز قوی‌تر شوند و نتیجه اینکه در این شرایط به جای اینکه پول وارد تولید شود، در بخش ساختمان و املاک قفل می‌شود.
مساله دیگر اینکه متاسفانه امروز اتفاقاتی می‌افتد که امکان وجود بازار سالم و متنوع را سلب می‌کند در حالی که دولت نباید خودش وارد عرصه تولید شود و باید نقش نظارت بر تولید را ایفا کند اما شاهدیم که دولت خودش تجارت می‌کند. این سیستم ناکارآمد محصول یک اشتباه بزرگ‌تر از سوی دولت است؛ اگر دولت تمایل به اصلاح اقتصاد دارد، باید یک نظام تک نرخی ارز ایجاد کند. در این صورت تمام بخش‌ها اعم از صنعت، تجارت و... جایگاه خودشان را پیدا می‌کنند. این کار مانند آب روانی است که در نقاط مختلف زمین سرازیر می‌شود و اقتصاد را اصلاح می‌کند. به عنوان نمونه امروز بسیاری از واردکننده‌ها کالا و مواد اولیه را با ارز ۴۲۰۰ تومانی وارد کشور کرده‌اند اما به نرخ آزاد در بازار می‌فروشند و البته اقدامات اخیر دولت در حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی قابل تقدیر است.
امروز شرایط به گونه‌ای است که ترسیم چشم‌انداز برای بخش‌های تولیدی ناممکن شده و تولیدکننده‌ها مجبورند به صورت روزانه برنامه‌ریزی کنند؛ به طور مثال قیمت مواد اولیه ما به صورت ماهانه افزایش می‌یابد به همین علت در مدت شش ماه پنج بار (چند بار) مجبور به تغییر قیمت‌ها شده‌ایم سپس مسوولان عنوان می‌کنند که قیمت‌ها را بالا نبرید چون فقط چهار قلم کالا را گران کرده‌ایم، در صورتی که تخم‌مرغ، شکر، آرد و روغن بیش از ۹۰درصد مواد کیک را تشکیل می‌دهند. بنابراین طبیعی است که اگرقیمت‌ها را افزایش ندهیم، باید کارخانه را تعطیل کنیم و بار مضاعف بیکاران را بر جامعه تحمیل کنیم، اتفاقی که به هیچ عنوان خوشایند هیچ تولیدکننده‌ای نیست چون خودمان را در قبال معیشت مردم مسوول می‌دانیم.
