حمله به تورم با روبات‌‌‌های صنعتی
پیشرفت‌‌‌های ناشی از تخریب خلاق نسل۴ و اثر آنها بر تولید پیشرفته، به‌آرامی اما به شکل قطعی اقتصاد را متحول می‌کنند. استفاده از چاپگرهای سه‌‌‌بعدی صنعتی یا ساخت کارخانه‌‌‌های مبتنی بر فناوری شبکه ابری، یکی از مسیرهایی است که تولید را به شکل گسترده و بنیادین تغییر می‌دهد. این ابزارهای دیجیتال البته مبارزه علیه تورم را از مسیر صنعت ممکن می‌‌‌سازند. مثال جالب در این زمینه، تحول در تولید متداول‌‌‌ترین قطعات مورد استفاده در خودرو است که به انواع الکتریکی و اتصالات برقی تغییر یافته و پیشرفتی حیرت‌‌‌انگیز را در بخش تولید وسایل حمل‌ونقل ایجاد کرده است. به طور سنتی، اولین مرحله در چرخه تولید، قالب‌گیری تزریقی است که می‌‌‌تواند ماه‌‌‌ها طول بکشد و ده‌ها هزار دلار هزینه دارد. برای اینکه چنین فرآیندی حاوی ارزش‌افزوده واقعی شود، تولیدکنندگان به سفارش قطعه در مقیاس انبوه برای رسیدن به حداقل قیمت ممکن دست می‌‌‌زنند. این در حالی است که نسل جدید صنعت رویه متفاوتی را تجربه خواهد کرد که به‌کل متفاوت از مدل سنتی تولید است. در نتیجه این تحول نسل جدید صنعتگران تولیدکنندگان نیازی به ساخت قالب‌‌‌های تزریقی ندارند؛ در عوض، آنها ابزارهای دیجیتالی دارند که میتوانند کانکتورهای الکتریکی را فقط با استفاده از لپ‌تاپ و اتصال Wi-Fi طراحی، تولید و استفاده کنند. طبیعی است در این روند تازه هزینه تولید کمتر است، فرآیند ساخت سریع‌تر حرکت می‌کند و امکان تولید منطبق بر سفارش و نوع تقاضا وجود دارد. در نتیجه، سازندگان پیشرفته کانکتورهای الکتریکی را تولید می‌کنند که مقرون‌به‌صرفه‌تر، در دسترس‌تر و پایدارتر از همیشه هستند.
تصور کنید همین رویکرد را در مورد کالاهای مصرفی، تجهیزات پزشکی و ماشین‌آلات سنگین در پیش گرفتیم. در حالی که تعداد کمی از تولیدکنندگان پیشتاز این کار را انجام می‌دهند، اکثر بخش‌‌‌ها به‌کندی تغییر می‌کنند.
هفتهنامه صنعت آمریکا با اشاره به اهمیت وقوع این روند می‌‌‌نویسد: هدایت تولیدکنندگان قدیمی به عصر دیجیتال -که با کاهش هزینه‌‌‌های تولید و ضایعات صنعتی همراه است- می‌‌‌تواند شرکت‌ها را در هر بخش توانمند کند تا به‌سرعت قیمت‌ها را برای مصرف‌کنندگان پایین آورده و به اقتصاد جهانی کمک کنیم تا از رکود جلوگیری کند. علاوه بر این، ابزارهای دیجیتال به تولیدکنندگان امکان می‌دهند که اطلاعات مربوط به موجودی، تولید، لجستیک و اختلالات را به اشتراک بگذارند. در واقع، تولیدکنندگان میتوانند به شرکت‌ها در سراسر جهان کمک کنند تا با هم نوسانات را کنترل کنند. شکی وجود ندارد که اگر شفافیت قبل از سال ۲۰۲۰ در صنعت یک‌هنجار بود، زنجیره‌های تامین ما از آن زمان به بعد، بهتر می‌‌‌توانستند شوک‌ها و استرس‌ها و همچنین چالش‌های پیش‌روی ما را جذب کنند.
انقلاب صنعتی بعدی در دسترس است؛ هرچند هنوز برندگان آن کمتر مشخص شدهاند؛ یعنی معلوم نیست کدام کشورها اولین فرصت را می‌‌‌ربایند. در ایالات‌متحده نیز بسیاری از ضروری‌‌‌ترین قطعات و کالاهای ما هنوز دور از جایی که موردنیاز است، با استفاده از روش‌های قدیمی و ماشین‌آلات منسوخ ساخته می‌شوند؛ این یعنی کارخانه‌‌‌های آمریکایی نتوانسته‌‌‌اند با تقاضای تراشه‌‌‌های نیمه‌‌‌رسانا و همچنین اجزای اصلی برای ساخت‌‌‌وساز، کشاورزی و خودرو پاسخ دهند. وضعیتی که بیش از آنکه مشکل اقتصادی باشد، تهدیدی برای امنیت ملی آمریکاست. وقتی صحبت از تولید پیشرفته می‌شود، ایالات‌متحده نه‌تنها عقب است، بلکه در حال دادن موقعیت خود به چین، آلمان و سایر کشورهاست. این امر گویای این است که از ۲۱ سایت نوآورانه تولیدی که اخیرا توسط مجمع جهانی اقتصاد به رسمیت شناخته شدهاند، کمتر از یک‌چهارم در ایالات‌متحده هستند.
