این منتقد می‌افزاید: در واقع باید گفت انتخاب نشدن برنده‌ای برای سال ۲۰۱۸ قطعا دلسردی خاصی برای همه آنهایی که معتقدند این جایزه هدف و تاثیری خاص بر ادبیات جهانی دارد، ایجاد می‌کند. این در حالی است که اهدای نوبل برای یک نویسنده که بیشترین کارهای فوق‌العاده و تاثیرگذار را خلق کرده، به جشنی در ستایش هوش و عقل بدل شده است. در واقع استعفای سارا دانیوس که با اعتراض گروهی روبه رو شد، نقطه اوجی برای همه بحران‌هایی بود که پس از وارد شدن ۱۸ اتهام از سوی ۱۸ زن علیه ژان-کلود آرنولت عکاس فرانسوی ایجاد شد. آرنولت که با کاترینا فروستنسون شاعر سوئدی و از اعضای آکادمی ازدواج کرده است، موجب زیرسوال رفتن آکادمی شد. این زوج یک کلوپ هنری در استکهلم به راه انداخته بودند که هزینه آن توسط آکادمی تامین می‌شد و آن هم به دنبال بروز این رسوایی تعطیل شد.

این بحران از ماه پیش عمیق‌تر شد و آن زمانی بود که سه عضو آکادمی از پست خود کناره‌گیری کردند؛ چون حتی پس از اینکه اعلام شد آرنولت فردی بوده که نام ۷ برنده پیشین نوبل ادبیات را قبل از اعلام رسمی به مطبوعات لو داده بود، آکادمی رای بر اخراج نکردن فروستنسون داد. پس از این اتفاق، سارا دانیوس که تلاش داشت اوضاع را روبه‌راه کند از سمت دبیری مادام‌العمری خود اخراج شد؛ اما عضو آکادمی باقی ماند و در نهایت یک هفته بعد استعفا کرد. همه این مسائل موجب شد تا فروستنسون هم مجبور به استعفا شود. منتقد گاردین در ادامه می‌نویسد: با این حال باید گفت شرم بر آکادمی باد که اجازه داد تا در چنین موقعیت شوک‌برانگیز عمومی و تکان‌دهنده‌ای قرار بگیرد. همه اینها موجب شده تا اکنون کارل-هنری هلدین رئیس بنیاد نوبل در پی این باشد که بخواهد شهرت طولانی‌مدت آکادمی را احیا و حفظ کند. آکادمی قصد دارد در یک‌سال فاصله‌ای که در اهدای جایزه می‌افتد، راهی برای پر کردن صندلی‌های خالی پیدا کند و به همین دلیل سال بعد به ۲ نفر به جای یک نفر جایزه اهدا می‌شود. به این ترتیب شاید بتوان گفت فردی که باید سال ۲۰۱۸ جایزه را دریافت می‌کرد، از حق خود بی‌نصیب نمانده است.

اخبار مرتبط