درگذشت مترجم باسابقه در ۷۷سالگی
دکتر میرزاصالح متولد ۱۳۲۴ در تهران بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به انجام رساند، و در رشته علوم سیاسی از دانشگاه ملی (شهید بهشتی) لیسانس گرفت. سپس به انگلستان رفت و از دانشگاه آکسفورد دانشنامه دکتری علوم سیاسی گرفت، همچنین به اخذ درجه دکتری در رشته ادبیات از دانشگاه لوزان سوئیس نایل آمد. او پس از بازگشت به ایران استاد علوم سیاسی در دانشگاه ملی شد و از ۱۳۶۰ یکسره به کار تالیف و ترجمه پرداخت. حوزه کار تخصصی او تاریخ قاجاریه و پهلوی بود اما دامنه علاقه‌اش تاریخ، ادبیات و هنر جهانی را هم در بر داشت. پس از انقلاب فرهنگی از ادامه تدریس ایشان جلوگیری شد و در اوایل دهه هفتاد مدتی بازداشت شد و در برنامه هویت هم اعترافاتی از او پخش شد.
دکتر میرزاصالح به زبان‌های انگلیسی و فرانسه تسلط داشت. این استاد و پژوهشگر فقید در زمینه تصحیح و ترجمه منابع پژوهشی تاریخ معاصر ایران پیشگام بود و بسیاری از منابع مهم دوران مشروطه و رضاشاه به همت ایشان به زیور طبع آراسته شده است. برخی از آثاری که دکتر میرزاصالح تالیف، تصحیح و ترجمه کرده عبارت‌اند از مذاکرات مجلس اول، بحران و دموکراسی در مجلس اول، سفرنامه میرزا صالح شیرازی، جنبش میرزا کوچک‌خان، خاطرات شیخ ابراهیم زنجانی، خاطرات ارباب کیخسرو شاهرخ، خاطرات سیاسی احمد آرامش، خاطرات سید محمدعلی شوشتری، خاطرات سیاسی قوام‌السلطنه بچه‌های ژیواگو (ولادیسلاو زوبوک)، فقط برایم نامه بنویس (اورلاندو فیجز). «رضاشاه» یکی از معروف‌ترین آثار زنده‌یاد میرزاصالح است که به زندگی رضاشاه از قاب خاطرات سلیمان بهبودی، شمس پهلوی و علی ایزدی می‌پردازد. سلیمان بهبودی پیشخدمت و امین رضاشاه نکات جذابی از زندگی او را بازگو می‌کند.
